Duukn
Op deze website vindt u voornamelijk foto's van het mooie onderwaterleven in Nederland en daar buiten. Ook schenken wij wat aandacht aan duikstekken in de Achterhoek / (Oost)Gelderland en een aantal indoor duikparken.
laatste update:
Kaapverdië, Santo Antao & Sao Vicente 5/5
Dinsdag 19 september 2017
Vandaag kunnen we niet meer duiken i.v.m. onze vliegtijden morgen. We hebben een mooie route uitgetekend in de Garmin zodat we een groot deel van het eiland gaan zien. Een deel ervan is uit de losse hand getekend want op de papierenkaart staan meer wegen dat op de digitale variant, maar dat maakt het off-road rijden juist leuk, een beetje avontuur en zien waar je beland.
We stoppen eerst in het zuiden, een klein dorpje net onder t vliegveld waar echt niets te beleven valt, we draaien een rondje over de rotonde en we zijn het dorp alweer uit. Snel rijden we via de grote weg richting het oosten waar we afbuigen voor één van de bergen, wat lokale mensen kijken ons gek aan maar we gaan ervoor, scheuren door t zand.
Binnen 10 minuten staan we voor een afgesloten weg waar grote graafmachines bezig zijn, niet helemaal volgens plan maar we geven niet op, de kaart op schoot en een nieuwe route uitzetten. Na een half uurtje komen we aan op een afgelegen strandje. Er staan 3 mensen in wat stenen te hakken, geen flauw idee wat ze hier doen en hoe ze hier gekomen zijn maar er wordt in ieder geval weer vriendelijk gezwaaid en gelachen. We maken wat foto’s op het strand maar zwemmen zit er hier niet in, hoge golven en vermoedelijk veel stroming.
Vanaf hier is er nauwelijks nog een weg maar gelukkig zijn we wel weer op onze geplande route gekomen dus we kunnen redelijk inschatten welke kant we op moeten. De auto in de 4x4 lage gearing en rustig hobbelen we over grote stenen, zo’n Jimny is echt het gebakje onder de 4x4 auto’s maar hij kan behoorlijk veel hebben is sterker dan verwacht. Na 15 minuten komen we bij een tweede strandje aan waar wat vervallen huisjes staan. En ik schiet een aantal HDR foto’s in 1 van de huisjes. Ik denk dat hier soms vis wordt schoongemaakt want de lucht is niet te harden en ik heb nog nooit zoveel vliegen om me heen gehad.
Meter voor meter hobbelen we verder en passeren we een grote krater aan onze linkerkant, we proberen nog een weg te zoeken om naar boven te rijden maar willen het niet riskeren om op de laatste dag ergens vast te komen zitten, en wandelen hebben we vandaag weinig zin in.
We belanden weer op de verharde weg en komen door een aantal dorpjes, weinig mensen op straat en alle winkels en barretjes zitten dicht dus we rijden snel door naar Baia das Gatas , één van de grote witte stranden hier waar het altijd veilig is om te zwemmen. Een verfrissende duik hebben we ondertussen wel zin in.
Het laatste deel van onze route brengt ons naar het hoogste punt, Mont Verde en we hebben geluk dat de weg tot helemaal bovenaan komt. Op 700 meter is het helaas bewolkt maar als we iets lager zitten hebben we een mooi uitzicht over Mindelo. Leuk om een groot deel van het eiland gezien te hebben maar vergeleken met Santo Antao is het een droge bedoeling met een stuk minder sfeer.
De laatste avond nemen we het er nog maar even van, lekker eten en samen met een Nederlander die we treffen belanden we in een bar waar we een gezellig avondje bier drinken en van live muziek genieten.
Het was echt een leuke en mooie vakantie. Santo Antao is een prachtig eiland, mooie groene bergen en als je door de plantages loopt heb je haast het gevoel alsof je in Azië rond loopt. Ook zijn er zeer weinig toeristen en zijn de mensen erg behulpzaam en aardig. Het enige nadeel, (wij vonden het een voordeel) buiten duiken en hiken is er ook echt niets te beleven. Het duiken is hier spectaculair, ontzettend veel vis en kans op schildpadden, haaitjes en manta’s, al ga je dit niet dagelijks zien.
Sao Vicente is iets meer toeristisch en er zitten meer restaurants en winkels, ook zijn de eetgelegenheden in het centrum wat duurder. Het duiken is wat meer macro gericht en er zit minder vis. Wel liggen er een aantal wrakjes. Qua natuur bovenwater komt dit eiland niet in de buurt van Santo Antao. Wij verbleven 10 nachten op Santo Antao en 4 nachten op Sao Vicente en dat was een mooier verdeling.
Een auto huren is niet erg gemakkelijk op deze eilanden, het beste kunt je via CaboContact (lokale VVV) een auto huren op Sao Vicente en hem met de ferry naar Santo Antao brengen. Voor 2 weken ben je dan ongeveer 800 euro kwijt. Dit moet je van te voren overmaken, best een gok vonden we, maar alles is erg netjes en goed verlopen. Als je geen auto huurt kun je gebruik maken van Aluguer’s, busjes die je overal heen brengen voor erg weinig geld. Het nadeel is wel dat deze niet op vaste tijden rijden en vaak in de avonden helemaal niet meer rijden. Ook zijn er ook gewone taxi’s, ze zijn erg duur maar ze zijn schoon de chauffeurs rijden veilig. Liften is hier ook erg gebruikelijk. Omdat wij zelf rond wilden rijden en met 80 kilo bagage liepen was voor ons de keuze snel gemaakt om een auto te huren, huur dan wel een 4x4! Voor de weg naar bv. Tarrafal is het een must en dit plaatsje wil je eigenlijk niet missen (er kan ook gedoken worden). Een andere optie om aan een auto te komen is v.a. het vliegveld een taxi te pakken naar het centrum van Midelo, er zitten wat kleine verhuurbedrijfjes maar dan ben je niet gegarandeerd van een 4x4 auto.
Kaapverdië, Santo Antao & Sao Vicente 4/5
Zaterdag 16 september 2017
We nemen de ferry van 9.00 uur richting Sao Vicente. Gelukkig is er nog een plaatsje voor onze auto, niet veel later staan we weer op Sao Vicente. In de haven zit Dive Tribe waar we alvast de duikspullen achterlaten.
We hebben besloten de laatste nachten lekker luxe te overnachten. We gaan van douchen met een paar druppels koud water naar een villa met 3 badkamers. De rest van de dag gebruiken we om wat boodschappen te halen en te relaxen. S ’avonds rijden we naar de stad Mindelo, drinken een paar biertjes en eindigen op een klein balkon in een vervallen gebouw waar we genieten van een lekker diner.
Zondag 17 september 2017
Het duiken gaat hier hetzelfde als op t andere eiland, maar omdat we met 10 man op een zodiac zitten gaan we tussen de duiken door naar het duikcentrum om tanks te wisselen. Er zijn hier een stuk minder golven en van de haven naar de duikstekken is tussen de 10-20 minuten varen. Vlak voor de kust van Sao Vicente bij Mindelo steekt een grote rots boven het water uit, naast die rost bevindt zich onze eerste duikstek.
We dalen af naar 30 meter en komen de ene na de andere murene tegen. Ze zijn altijd een geliefd fotomodel en absoluut niet bang. Ook hier zit veel vis maar aanzienlijk minder dan op Santa Antao. Aangezien ik deze dagen mijn macrolens er weer op heb zitten ga ik vooral op slakjes jacht. Alleen op de eerste duik al minstens 30 paarse flabellina’s gezien.
Duik 2 gaan we op een ondiep wrak maken, het is een 70 jaar oude cargoschip, de bovenkant ligt op 2 meter diepte en dieper dan 15 meter komen we deze duik niet. Het wrak is mooi begroeid en zit vol met leven. Grote groepen soldaatvissen en trompetvissen.
Na wederom ontelbaar paarse slakjes eindelijk een andere soort, donkerblauw met gele en oranje accenten, in de buurt zit een tweede en ik neem uitgebreid de tijd om er wat foto’s van te maken. Relaxt duiken kennen ze hier wel en de gidsen wachten rustig op de fotografen.
Op het zand naast het wrak zitten wat hagedisvissen, ze houden me goed in de gaten en na een aantal flitsen vinden ze het wel mooi geweest. Dan spot ik nog een andere slak, eentje die een stuk groter is, zeker 10 centimeter, grijs met zwart en voor een slak een beetje saai. Tijdens de safety stop wijst de gids me nog op een groen slakje met zwarte longen en rhinoforen. Dit was weer een top duikje!
We zijn lekker op tijd weer in de haven waar we nog wat eten en de rest van de middag bekijk ik de binnenkant van mijn ogen op de bank. In de avond eindigen we in de haven bij een restaurant met veel dronken zeilers, irritante ballen, niet echt ons ding. Snel eten en nog even de stad verkennen. Je vindt hier veel restaurantjes, barretjes, winkels ijssalons en helaas ook veel meer bedelaars en straatverkopers dan op Santo Antao.
Maandag 18 september 2017
De eerste duik is weer in de buurt van de rots, helaas staat er ontzettend veel stroming en is het werken om onderwater vooruit te komen. Op een gegeven moment is het meer kruipen dan duiken. We zien nog wel een zwarte hengelaarsvis, hij is aan het vissen met de “hengel” op zijn kop. Veel tijd om het te bekijken is er niet want we proberen ondieper te komen om uit de stroming te raken.
Op een meter of 10 kunnen we op adem komen. In een gele spons zit een pijlkrab rustig te eten. Met zijn paarse schaartjes is hij druk in de weer en bij zijn mond heeft hij een soort kammetjes waarmee hij voedsel vangt. De meeste mensen zitten al door hun lucht dus tijd om weer op de zodiac te klimmen.
Voor de 2e duik varen we naar Cubic, de rosten hier hebben vierkante vormen. Gelukkig geen stroming en we kunnen rustig de bodem afzoeken naar leven. 2 lange sprieten steken uit een holletje en het blijkt een gigantische langoest te zijn. Ik maak een aantal close-ups van zijn ogen en hij is zo nieuwsgierig dat hij langzaam op me af komt lopen, met zijn sprieten tast hij de flitsers af en als hij nog geen 10 centimeter van mijn lens af staat hou ik het voor gezien en duik ik langzaam weg.
De flabellina slakjes kennen we nu wel maar eindelijk zie ik er een die op een uitstekend stukje koraal zit en niet op het zand. Nu kan ik een foto maken met een zwarte achtergrond, na wat testfoto’s en het aanpassen van de instellingen en flitsers heb ik hem er mooi op staan, na 10 minuten hangen er wel 3 andere fotografen om me heen die denken dat ik iets heel bijzonder heb gevonden, soms moet je gewoon even de tijd nemen voor het shot dat je in gedachten hebt en meestal pakt dat goed uit.
Het is vandaag 35 graden, lekker lui. Airco aan en fijn wat foto’s uitzoeken. Lotte ligt opgebaard in de zon maar ik verbrand hier levend dus ik blijf mooi binnen.
Rond 18:30 zakt de zon in de zee en cruisen we wat door de stad, ondertussen hebben we weer 2 lifters achterin zitten die met hun handen gebaren waar ze heen willen. Als eerste zetten we een aangeschoten kerel bij de kroeg af die de grootste schik heeft dat hij mee mocht rijden en de mevrouw loodst ons de wijk in waar we haar ook afzetten.
We eten bij een Italiaan. Carpaccio, pizza en een Italiaans ijsje. Daarna belanden we op een plein waar een orkest muziek van “The Godfather” film aan het spelen is, vals maar met dansende mensen. We drinken nog een paar biertjes en met 20km/h hobbelen we rustig naar ons huis, dit omdat bijna iedereen onverlicht de weg op gaat.
Kaapverdië, Santo Antao & Sao Vicente 3/5
Woensdag 13 september 2017
Een taxi zet ons af aan de voet van de Cova, een gigantische krater, we lopen de krater in en aan het einde moeten we de bergkam over om in de vallei te komen. Vanaf 1240 meter hoogte gaan we de eerste 600 meter stijl naar beneden, een klein uur zigzaggend totdat wel onder de wolken komen en de gehele vallei kunnen overzien. Prachtig!
We lopen tussen de plantages door naar de hoofdstraat. Daar zit O Curral, een biologisch vegetarisch restaurantje, niet echt mijn ding maar de recensies zijn lovend. Het eten was heerlijk. We hebben er ondertussen al een 3 uur lopen opzitten en moeten nu kiezen hoe we onze route gaan vervolgen. De makkelijke verharde weg naar beneden, of we gaan de bergen in. Een gids raad ons het tweede aan maar er zit nog wel een klimmetje in….
Als je hier buiten de normale routes wilt gaan hiken is een GPS wel aan te raden, thuis hebben we al veel routes uitgetekend en zelfs “back up” routes mocht er een pad weg gespoeld zijn of gewoon niet meer bestaan. Het eerste deel bestaat uit een duidelijk geitenpad totdat we vast lopen bij een rivier. Via een omweg komen we weer op het juiste route en staan dan ineens voor een bergkam van 250 meter hoog maar vooral mega stijl.
Een jongetje passeert ons en met wat wijzen op de kaart wordt het duidelijk dat we op de juiste route zitten en dat we eerst langs zijn huis moeten (al wijzend op een huisje helemaal boven op de berg). Boodschappen in zijn hand, op slippers, gaat hij ons voor. Een uur later en helemaal uitgeput staan we boven op de berg waar de moeder een barretje heeft. De lekkerste Fanta ooit.
Erg veel tijd om te zitten hebben we niet want ondertussen zitten we weer op 700 meter hoogte terwijl we naar zeeniveau moeten. We hebben nog 4 uur voor de zon ondergaat dus we zetten de pas er weer in, gelukkig alleen nog bergafwaarts. Met de gedachten in ons hoofd dat het jongetje dit elke dag naar zijn school af moet leggen gaan we verder en belanden we in het mooiste stuk van de wandeling, geitenpaadjes, weggetjes door riviertjes, kleine watervalletjes, honderden kleine stroompjes die door de plantages lopen, geweldig mooi.
Het laatste stuk wordt iets minder stijl en loopt vooral door een rivier heen, we springen van steen naar steen totdat we de straat bereiken waarover we het laatste stuk afleggen naar Villa das Pombas. We zijn 9 uur onderweg geweest waarvan 7,5 uur gelopen. 1800 meter afgedaald en 700 gestegen, een loodzware tocht maar wat was het mooi!
Bij het eerste restaurant wat we tegen komen eten we wat en lopen we een andere Nederlander tegen het lijf, hij komt zijn familie hier bezoeken. We drinken want biertjes en wat Grougues (de lokale gestookte drank) en ploffen daarna bekaf in ons bed neer.
Donderdag 14 september 2017
SPIERPIJN! Vandaag gaan we zo min mogelijk doen. Aangezien het vandaag ontzettend heet is stappen we ’s middags toch maar even in de auto, lekker de airco aan. We rijden wat doelloos rond en besluiten de Paul vallei in te rijden. De verharde weg de vallei in is zeker ook de moeite waard maar persoonlijk vinden we de wandelroute die we gisteren hebben gedaan een stuk mooier.
S Avonds rijden we naar Ponta Do Sol, een van de meer toeristische plaatsjes van het eiland. Er zitten wat barretjes en we eindigen bij een restaurant met een mooi uitzicht over de oceaan.
Vrijdag 15 september 2017
Om 9 uur worden we door een taxi afgezet in Cruzinha voor een kustwandeling. Het begin is nog redelijk vlak door de duinen maar als snel gaat het stijl omhoog en 10 minuten later weer stijl naar beneden en dat 2 uur lang totdat we bij wat ruïnes aankomen. We staan in Aranhas, een paar halve boerderijen en in de verte staat nog 1 huisje overeind.
De berg waarvan we net afgedaald zijn is mooi begroeid en het zigzag pad is goed te zien. We verlaten het droge gedeelte en begeven ons nu tussen de groene bergen, een stuk mooier. Na een korte klim bereiken we Forminguinhas, 10 huisjes en een bar. Gelukkig want dan kunnen we onze camelbaks weer aanvullen want het water gaat er snel doorheen met 30 graden en een zonnetje op je bol.
We dalen af naar Corvo, wat momenteel uitgestorven is, het lijkt wel een spookstad. We hebben nog 1 echte klim te gaan, ook gelijk de zwaarste van deze tocht. 160 meter omhoog, een echte kuitenbijter. Na een klein halfuurtje staan we bekaf bovenop de top, wat een klim maar wat een uitzicht! We kijken nu uit op Fontainhas. Om dit uitzicht maken de meeste mensen deze tocht. Een geweldig fotogeniek bergdorpje.
Na 20 minuten lopen staan we midden in het dorp opzoek naar het enige restaurant. 2 tafeltjes en 4 stoelen. Op de menukaart staat een omelet en nog iets wat we niet kunnen ontcijferen dus we bestellen wat koude drankjes en 2 omeletten. Ook op deze afgelegen plek weten ze er weer wat lekkers van te maken en de 100 jaar oude oma die naast me zit kijkt tevreden als ze in de gaten heeft dat het smaakt.
Vanuit hier lopen we binnen een uur naar Ponta Do Sol waar we nog wat drinken en de beentjes omhoog gooien. Dat waren weer 13 mooie kilometers met 900 stijgmeters en 800 daalmeters. De rest van de middag rusten we uit tussen de bananenplanten en de werkende mensen op de plantage en verbazen we ons erover hoeveel bananen je achterop een pick-up kunt laden.
In de avond belanden we bij een van de weinige restaurants vlak bij ons verblijf in Ribeira Grande. We zitten in een soort binnenplaatsje tussen wat verpauperde gebouwen maar verbazingwekkend eten we ook hier weer erg lekker.
Kaapverdië, Santo Antao & Sao Vicente 2/5
Zondag 10 september 2017
We hebben een rit van 45 kilometer voor de boeg waarvan de laatste 12 over een onverharde weg. De tank vol, olie en koelvloeistof gecheckt, banden op spanning.
De laatste kilometers zijn het ergst, met 5-10 kilometer per uur hobbelen we over het zand en de scherpe stenen in de hoop dat we geen lekke band krijgen. Onderweg stoppen we een aantal keer om van het uitzicht op de bergen te genieten, ook lopen er zelfmoord-geiten op de weg dus we doen het rustig aan.
Na een goede 2 uur komen we aan in Tarrafal, een plaatsje in het westen van Santo Antao. Het is niet veel meer dan een zandweg met wat kleine huisjes, winkeltjes, restaurantjes en B&B’s, waarvan de meeste ook nog gesloten zijn want september is laag seizoen. Lunchen zit er niet in dus we plunderen onze chips en koekjes voorraad. Verder relaxen we lekker in de schaduw vandaag.
In de avond eten we bij Marrina D’Tarrafal waar we ook een simpele kamer gehuurd hebben, luxe verblijven zijn hier niet te vinden en dat hoeft wat ons betreft ook niet altijd.
Maandag 11 september 2017
Na het ontbijt gaan we hiken, er schijnt een waterval ergens in de groene vallei te zitten, de eigenaar van de B&B raadt het ons af om er helemaal heen te lopen want het is nogal een gevaarlijke route. Ik heb een route in de GPS staan dus we zien wel hoever we komen.
We volgen een onverharde weg en passeren kleurrijke huisjes en kleine boerderijtjes, daarna slaan we af om in de vallei af te dalen. We volgen de droge rivierbedding en komen bij een hele kleine waterval aan waar het doodloopt, een andere weg zoeken dus. In de verte zien we wat locals lopen en al zigzaggend zoeken we ons een weg naar boven waar we verder lopen over 2 randjes beton van 10cm breed waar het water in geleid wordt.
Schijnbaar is dit ook het enige pad naar boven. Langzaam lopen we verder en dan wordt het toch wel even spannend. De rots naast het pad steekt uit waardoor we al hangend aan een stuk buis boven een afgrond van 50 meter komen te hangen, centimeter voor centimeter lopen we verder totdat we aan de andere kant van de rots zijn.
En daar houdt het pad ook ineens op, lekker dan! In de verte staat iemand op het land te werken die ons de juiste weg wijst. Na een klim van 5 meter bijna verticaal kunnen we weer verder. We banen ons een weg tussen de plantages totdat we boven op de berg iemand zien gebaren, ook hier worden we op het juiste spoort gewezen en niet veel later staan we naast de man uit te puffen.
Hij kan geen Engels en Portugees dus met handen en voeten maakt hij duidelijk waar de waterval is maar dat er nauwelijks een pad is, voorzichtig gaan we verder totdat we op een helling terecht komen waar een heel smal pad loopt, van het pad ontbreekt een paar meter dus zonder onszelf in gevaar te brengen kunnen we echt niet verder, erg jammer want op 200 meer afstand zien we de waterval maar over een helling met losse stenen lopen op 100 meter hoogte is geen optie.
De terugweg verloopt beter nu we de weg kennen. Het is bijzonder om te zien hoe ze overal gootjes hebben gegraven om alle plantages van water te voorzien, nauwelijks voor te stellen dat je hier überhaupt kan werken en wonen. 11 kilometer en 5 uur later staan we weer op het strand voor onze B&B en snappen we helemaal waarom deze hike wordt afgeraden, maar ja dan willen wij dit juist doen;)
In de namiddag nemen we een duik in de zee en genieten we van het lekkere eten dat we krijgen. Het is maar net wat er op dat moment in de tuin groeit en welke vis er gevangen wordt, back to basic!
Dinsdag 12 september 2017
We vertrekken vroeg want we hebben een lange rit voor de boeg, het eerste stuk zandweg hebben we al gereden toen we naar Tarrafal gingen dus daar voorzien we geen problemen, onze 4x4 komt goed de berg op. Daarna slaan we af naar Cha de Norte. Het is een prachtige maar steile zandweg langs de berg Topo de Coroa, sommige delen lijken wel duingebied terwijl andere stukken mooi begroeid zijn. De weg gaat door canyons en opgedroogde rivieren heen, vooral de steile hellingen met losse stenen zijn wat tricky maar naar 3 uur rijden komen we aan in Cha de Norte, vanaf hier is er weer een verharde weg. Wij rijden via de Cova naar onze eindbestemming Ribeira Grande. Volgens in de inwoners hier is dit de mooiste straat van Kaap Verdië, boven door de bergen waarbij je links en rechts de diepe dalen in kijkt.
Na 5 uur rijden komen we aan bij ons appartement dat gelegen is op een plantage, helaas is er nog niemand thuis dus we besluiten snel een kijken te nemen in Xoxo, een klein mooi dorpje gelegen aan de voet van een berg.
We zijn blij dat we er zijn, eindelijk een momentje van rust. We eten wat bij een klein restaurantje en liggen vroeg in bed. Morgen gaan we wandelen in de Vallei van Paul, de mooiste Vallei van het eiland.
Kaapverdië, Santo Antao & Sao Vicente 1/5
Woensdag 06 september 2017
We landen op Sao Vicente en hebben via de plaatselijke “tourist info” een auto gehuurd. We komen met onze Jimny 4x4 aan bij de ferry die ons naar Santo Antao zal brengen. We zetten de auto aan boord en krijgen een rondleiding, Vol trots verteld deze man over deze oude Nederlandse ferry.
Een fijne boottocht totdat we aanmeren in de haven. Voor op de boeg knapt één van de touwen en hiermee wordt een been van een bemanningslid eraf gesneden. Voor we het weten is de ambulance al gearriveerd en springt er iemand vanuit de kade in het water om het been eruit te vissen. Bizar begin van de vakantie.
We rijden naar de B&B die een klein stukje verderop ligt. Vriendelijk ontvangst en een prima kamer. Een Frans-Kaapverdische gezin met 5 kinderen. Nadat we de middag aan het zwembad hebben gelegen sluiten we de dag af bij La Lampara, een heerlijke Italiaan.
Donderdag 07 september 2017
Via een strandweggetje rijden we naar de duikschool. In de haven ligt de zodiac ligt al klaar en alle spullen zijn al aan boord. Ricardo, de eigenaar van het duikcentrum had me al aanbevolen om alleen maar voor groothoek te gaan, er zit wel macro leven maar Kaapverdië staat vooral bekend om zijn grote scholen vis.
We duiken onder bij “Praie do Vulcao”, altijd even wennen een eerste duik. Ik pruts wat met de camera en vergeet bijna om me heen te kijken. We zien een grote stingray liggen en een grote pufferfish zwemt om ons heen.
Duik 2 is bij “wish you were there”, het is even werken om aan de goede kant van het rif te komen. Duizenden vissen, nooit eerder zoveel vis bij elkaar gezien, van alles zwemt hier door elkaar. Al snel spotten we een zusterhaai in een grotje, ik kruip voorzichtig een stukje naar de haai toe. In de grot ligt een grote rog zich in te graven, veel stof dus. Ook zitten er een stuk of 50 vissen in alle soorten en maten tussen mijn en de haai in terwijl ik er nog geen 2 meter vanaf zit. Heb nog nooit meegemaakt dat ik een foto niet kan maken door teveel vis en na 10 minuten geef ik het op.
We duiken verder tussen de scholen trompetvissen en soldaatvissen en het lijkt wel alsof ze hier nog niet bang zijn voor duikers, 360 graden rondom duizenden vissen en 10 minuten lang blijft het maar doorgaan totdat we verder duiken. Wat een super gave duik!
Na de duik verkennen we de hoofdstraat van Porto Novo, en aantal kleine supermarktjes, wat barretjes, een kapper en veel meer zit er niet. Er rijden nauwelijks auto’s en tot op heden komen we geen andere toeristen tegen.
In de avond rijden we via de strandweg naar een restaurant, Prachtige zonsondergang. We pikken een vissersman inclusief visnet op (stinken!) en kwamen al snel vast te zitten met de auto. Wij samen graven terwijl de visserman met een big smile in de auto bleef zitten. Na en half uur graven en nog steeds geen succes hebben we de missie afgebroken.
Zeer onhandig met nog maar en paar procent batterij in je mobiel en geen zaklamp. Gelukkig had ik de GPS bij de hand. Bezweet en onder het zand keren we terug bij onze b&b. Nadat de hele familie ons uitgelachen heeft zijn we met 2 quads, een schep en wat versterking weer de duinen in gereden waar de auto gelukkig zo weer op de weg hadden.
We belanden diezelfde avond alsnog bij Churrasquiera Bar Cibelle, een terras met plastic tafeltjes en stoelen waar de BBQ al aan staat. Het ziet er niet uit maar de kok kan zeker barbecueën, en voor een paar euro heb je een heerlijke maaltijd.
Vrijdag 08 september 2017
Nieuwe duik dag. Na een half uur varen plonzen we onder bij “secret”. We zien een paar erg grote langoesten die bij elkaar zitten en met hun lange sprieten proberen ze te voelen wat mijn camera is. Meerdere murenes en alen en ook hier weer grote groepen vis die om ons heen cirkelen. We duiken onder een boog door welke mooi begroeid is met oranje en gele sponzen. Prachtig!
De volgende duik vindt plaats bij “critters walk”, ontzettend veel blauw paarse flabellina slakjes, jammer dat de macro lens er niet op zit, ook zien we meerdere andere slakjes, zeesterren en murenes.
Na het duiken rijden we wat rond in Porto Novo en wijken we van de hoofdweg af, al snel beseffen we ons dat de meeste mensen hier erg arm zijn, kleine vervallen huisjes en geen luxe te bekennen. Toch zijn ook hier de mensen weer erg vriendelijk en wat ons erg opvalt is dat de mensen er wel heel verzorgd bijlopen en dat de straten op wat bouwpuin na erg schoon zijn, geen rondslingerend afval.
Zaterdag 09 september 2017
Vandaag onze laatste duikdag op Santo Antoa. Lotte en ik zijn de enige duikers dus we kunnen een diepe duik langs een mooie wand maken bij “Parede Bitchon”. We duiken snel onder en op 38 meter diepte zweven we langs de wand en zien we een amberjack van een meter, met snelle bewegingen cirkelt hij om ons heen, een echt roofvis. Ondertussen is de stroming gedraaid en moeten we werken om voorruit te komen.
De laatste duik gaan we weer naar wish you were there, helaas zit de zusterhaai er niet meer maar dit wordt goed gemaakt door de hoeveelheid andere vissen, ik dacht dat we nu al wel veel hadden gezien maar deze duik overtreft alles. Omdat het erg hard stroomt rusten we af en toe even op de zandbodem en worden we zonder te overdrijven omringd door vele duizenden vissen.
Ik weet eigenlijk niet meer waar ik moet kijken en schiet rondom tientallen foto’s, dit wordt een duik om nooit meer te vergeten, en als cadeau kwam er nog een schildpad voorbij. Duiken op Santo Antao is een echte aanrader
La Isla Verde, La Palma 2017 3/3
Tijd om weer te duiken, 2 duiken bij “La Bajita”, direct gelegen onder de landingsbaan en tijdens het omkleden komt er een laag overvliegen, hebben we dat ook eens gezien. Via een boothelling lopen we het water in en tussen de stenen zie ik wat pijlkrabben zitten. Ik maak een close-up van zijn spitse kop en daarna valt mijn oog op 2 verschillende zeesterren. Ik maak wat foto’s met de macrolens en zie op het schermpje pas hoe bijzonder hun pantserhuid is.
Aan het einde van de duik dobberen we nog wat rond in het baaitje waar we alweer een rog zien. De tweede duik maar eens kijken of hij nog te vinden is.
Setje ombouwen, wat eten, drinken en we kunnen weer het water in voor de volgende duik. We kijken in het begin of de rog er nog zit maar die is al vertrokken. We duiken ditmaal de andere kant op gaan bij een grotje kijken. We kunnen er een meter of 10 in en kijken wat rond. Aan de wand zit een mooie zeeanemoon en als we weer bij de uitgang komen zie ik een platvis op het zand liggen, ik vermoed een Atlantische Bot.
Centimeter voor centimeter kom ik dichterbij en ik heb geluk, hij blijft rustig liggen zodat ik een foto kan maken. Mooie gekleurd met sepia-achtige ogen, leuk visje! We zien nog een jonge kogelvis en dan is het helaas weer tijd om het water uit te gaan.
We drinken wat na in een lokaal restaurant wat er op het eerste gezicht niet uitziet maar aan de drukte te zien doen ze toch wat goed en ze hebben koud bier, daar gaat het om! Thuis nog even een bommetje in het zwembad en genieten van de zonsondergang.
Onze laatste dag hier op het eiland, morgen vliegen we weer naar huis. De rest wil bij het zwembad liggen en een boekje lezen maar dat kan ik niet de hele dag. Ergens op internet gelezen dat er in de buurt een kleine krater is waar je een rondje over de rand kan lopen. Het is geen bestaand pad dus ik teken een GPS route uit en ga op pad.
Ik zet de auto neer op een asvlakte en zie de groene krater Montaña Enrique” in de verte al. Mijn GPS leidt mij naar de rand van de krater en in het midden is denk ik iets van een oude stal en een stenen afzetting. De krater heeft ongeveer een doorsnede van 250 meter en geeft je een 360 graden uitzicht op dit deel van La Palma.
Ik loop weer van de krater af en besluit stukje over de asvlakte te lopen, het is totaal wat anders dan het Noorden van La Palma maar zeker ook mooi. Na 2 uurtjes kom ik weer bij de auto uit zonder ook maar iemand gezien te hebben, dat geeft wel aan hoe rustig het eiland is!
We halen onze duikspullen op bij Casa de Buceo waar ze ondertussen ook een tapasbar geopend hebben, dit mag je zeker niet missen als je hier op het eiland bent, erg goede tapas en een relaxt sfeertje. Beter kunnen we de vakantie niet afsluiten.
La Isla Verde, La Palma 2017 2/3
Vandaag weer een duikdag. We verzamelen bij de vuurtorens in het zuiden en rijden door naar “Las Cabras”. Echt een plekje met een klein zwart strandje waar je anders nooit terecht zou komen. Tussen alle lava formaties erg veel begroeiing vol met kleine garnaaltjes en heremietkreeftjes.
Ook een aantal murenes hier waaronder de goudstaart, bruin met goud gele stippen en van binnen een witte bek, leuk foto object! Ook vandaag weer een erg grote rog liggend op het zand.
Tussen het duiken door tijd om wat te rusten en eten, geen straf hier want het is een mooie plek en 25 graden en een zonnetje maken het geheel af. We lopen weer vanaf het strandje het water in en duiken dit keer de andere kant op.
We komen bij een groot stuk geel spons koraal aan welke vol zit met Tylodina perversan slakjes, ook wel gele paraplu slakjes genoemd. Tientallen zitten er op het koraal. Een mooie foto maken valt nog niet mee want alles is geel, nadat iedereen de slakjes gezien heeft kan ik even rustig de tijd nemen om mezelf zo te positioneren dat in ieder geval de achtergrond donker wordt en de longen van het slakje goed zichtbaar zijn.
We vervolgen onze weg onder een lava boog door en er zit een grote groep Atlantische lipvissen, ze hebben iets weg van papegaaivissen. Mooie felle kleuren maar zodra je in de buurt komt zijn ze weg. Rustig zweven net boven de bodem en wachten totdat er een groepje om me heen zwemt. Het blijft een lucky shot want ze gaan alle kanten op.
Na het duiken wat opfrissen en door naar restaurant Franchipani. Leuke bediening, goed eten, erg goede wijnen, kortom geslaagde avond.
Vandaag gaan we wandelen bij de waterbronnen van Marcos y Cordero. We zetten de auto op de parkeerplaats een stukje voor het bezoekerscentrum van Los Tilos. Vanuit hier gaat er dagelijks een taxi naar Casa del Monte, het beginpunt van de wandeling. Het eerste deel gaat over een bochtige asfalt weg, het tweede deel over een zandweg vol met gaten, alleen de taxirit van een uur is al de moeite waard.
Het grootste deel van de wandelroute loop je langs het waterkanaal en door tunnels waarvan de langste 400 meter is, een zaklamp is dus wel een vereiste als je je hoofd niet 20 keer wilt stoten en je sokken enigszins droog wilt houden. De eerste tunnels zijn redelijke droog maar daarna volgt er eentje waar het water overal vandaan komt, met wat spring werk en een waterdichte jas kom je een heel eind.
Tussen de tunnels in is het uitzicht super, mooie smalle paadjes naast diepe afgronden en vlagen mist die over de groene bergtoppen heen komen. Het water uit het kanaal is lekker koud en drinkbaar dus we hoeven niet al te veel in onze rugzak mee te slepen. 12 kilometer later (en 1000 meter lager) komen we weer aan bij de auto. Zo hebben we weer een schitterend stukje van de Palmese natuur gezien.
Vandaag gaan we uit eten bij Tasca Catalina, een van mijn favorieten. Lekkere tapas, goede wijn, vriendelijke mensen en uitzicht op de zee.
La Isla Verde, La Palma 2017 1/3
La Palma is zo goed bevallen dat we besloten hebben na een half jaar weer een weekje te gaan. We hebben een mooi huisje bovenop een 25 meter hoge klif. De golven beuken zo hard tegen de rotsen dat de luiken in ons huisje trillen, erg gaaf om te zien.
De eerste dag beginnen we bij het zwembad en rijden daarna een stukje naar het Noorden. Het plan was om bij Lomada Grande met 1 auto naar beneden te rijden, om vervolgens met een tweede auto weer naar boven te rijden zodat we alleen naar beneden hoeven te wandelen. Met 2 Polo’s eigenwijs een 4x4 weggetje in te rijden is een heel goed plan, halverwege maar omgekeerd om door te rijden naar een ander punt.
We eindigen bij uitzichtpunt Puerto de Sto. Domingo waar 2 grote rotsformaties in zee liggen, een mooie stop voor wat foto’s en een korte wandeling naar de kust waar wat locals vissen en in een poel zwemmen. We eindigen de dag in Restaurant Azul, de weg erna toe is net zo spectaculair als het eten, wat een top tent en dat uitzicht…..zucht!
Vandaag een dag duiken, vorige keer hebben we alleen in het Westen kunnen duiken, maar door de hoge golven zijn we dit keer aan het Oosten gebonden, leuk want allemaal nieuwe stekken dus! We meeten met de crew van Casa de Buceo – Duikhuis La Palma in Los Cancajos. Een van de plaatsen hier met een zwart strand. De eerste duik gaat richting de “Canyon” waar wel al snel mooie gekleurde schorpionvisjes zien en een geel blauw slakje (Hypselodoris cantabrica).
Onder een kleine lavaboog vinden we een egelvis die wel even wil poseren voor de camera. Jammer dat ik de macrolens erop heb, helemaal nu er een paar meter verder een grote rog op het zand ligt. Ik sluit de duik af met een foto van een blenny die op het koraal zit en niet veel later lopen we zo weer het strand op, relaxt duiken dit!
Voor de tweede duik gaan we aan de andere kant van het strand het water in, tussen de golfbrekers door bereiken we “Monta Lava”. Ontelbaar veel vuurwormen hier en hagedisvissen. Rustig benaderen voor een foto en ondertussen zorgen dat je niet per ongeluk met je hand op een vuurworm leunt. Ook deze duik weer een slakje en na een dikke 70 minuten lopen we weer tevreden het strand op.
We drinken wat in een barretje en 45 minuten en 3000 bochten later zijn we weer bij ons huisje. Dat wordt barbecueën met uitzicht op zee vanavond.
La Palma 2016 deel 4/4
Dag 11 (vervolg): Nachtduik Puerto Naos
We hebben hier eerder gedoken dus na een korte breefing lopen we via het strandje het water in, lampjes en aan genieten. Al snel zien we een grote zwarte zeehaas met haast, zwarte rotsen, zwart zand, dit gaat een top foto worden… we duiken maar snel verder. Onder een rots ligt een zaagbaars, mooie rode lippen, blauwe strepen op zijn wangen en absoluut niet bang. Centimeter voor centimeter kom ik dichterbij totdat ik op mijn camera zie hij beeldvullend is, hier doen we het voor!
Overal waar we kijken zien op oplichtende oogjes van de Atlantische dans garnaal, de naam geeft het al aan, ze gaan alle kanten op. Grappig op te zien! Sommige hebben blauwe eitjes die mooi afsteken tegen hun fel oranje lichaam.
Na 70 minuten dobberen we ondiep nog wat en er zitten veel zeeappels, wat me opvalt is dat ze stenen op hun stekels meeslepen, ze eten o.a. algen dus een snackje voor onderweg?
We sluiten de dag af met een koud biertje aan de waterkant, het blijft genieten dat nachtduiken!
Dag 12: Malpique
We rijden vandaag naar het zuiden voor 2 duiken bij Malpique. Lotte gaat op het strandje liggen en Agnes en ik gaan een diepe duik maken naar de lavaboog en de basaltzuil. We duiken 10 minuten uit en zien de boog in de verte opdoemen. Snel maken we diepte en op 35 meter komen we bij de boog aan, Agnes speelt voor model en ik zak nog wat dieper zodat de lavaboog wat mooier in beeld komt. Na een paar foto’s en een piepende duikcomputer wordt het tijd om onder de boog door de duiken naar de basaltzuil.
De basaltzuil is begroeid met zwart koraal dat takken heeft die wel iets weg hebben van mijn favoriete boom, de kerstboom. Ik probeer de hele zuil op de foto te krijgen maar daar is een fish-eye lens voor nodig, een goede reden om nog en terug te komen! Vooral het feit dat je de boog en de zuil uit het niets in beeld ziet komen maken dit een erg gave duik.
De tweede duik en tevens de laatste duik deze vakantie houden we lekker ondiep. Over het zand loopt een wit met zwart geringde zeehaas, opvallend dat we deze overdag zien, normaal zitten ze verstopt. De 25cm grote zeehaas hobbelt rustig voorbij en we duiken door naar de kruizen.
Je raadt het al, de groothoeklens zit erop en het eerste wat ik zie is het mooie paarse slakje, $%$#@$^%%!!! Dan maken we er maar een zoekplaatje van, ik moet hem toch een keer op de foto zetten. Desondanks was ook dit weer een mooie duik.
We pakken nog een terrasje met zijn allen en Lotte en ik sluiten de dag af met een BBQ bij de ondergaande zon, lekker tot rust komen hier.
Dag 13: Caldera de Taburiente
De wekker gaat vroeg vandaag, we gaan wandelen in het hart van de erosie krater Caldera de Taburiente. Gelukkig gaan we de meeste stijgmeters met een taxi omhoog om vervolgens in 16 kilometer 850 meter te dalen. Het eerste deel gaat door een mooi pijnbos met geweldig uitzicht op de bergtoppen en diepe kloven. Na 2 uur komen we bij een beekje aan waar we de waterflesje weer vullen en even rusten.
We dalen 300 meter af via een stijl bergpad en op een splitsing kiezen we voor de expert route, hier is het pad 50cm breed langs een afgrond, we moeten dat wandelen toch een beetje spannend houden. Onderin de kloof gaan we van de route af om te kijken bij de Cascade de Colores, een gekleurde waterval. Niet te missen door het oranje beekje dat er naartoe loop en zeker de moeite waard door alle kleuren die het water heeft afgezet op de wanden. Zwembroek aan onder een waterval staan, daar doen we het toch voor en het is een fijne verkoeling.
We lopen weer richting de route en komen een paar sokken tegen, gevolgd door wat schoenen en een geel zwembroekje, het skinny dipping is begonnen. “Zo te zien is het water koud hè” hoor ik Lotte tegen een vent zeggen….. ik loop maar vast verder haha.
We lopen langs een dam met vermoedelijke een waterkrachtcentrale en volgen vanaf nu de rivierbedding, de route gaat af en toe het bos in maar volgens ons boekje is deze route mooier en ondanks het spring en klimwerk zijn we sneller dan de andere wandelaars die de route volgen. Na 7 uurtjes wandelen komen we terug op de parkeerplaats waar we in de taxi gestapt zijn. Normaal gesproken zijn wij niet van die wandelaars maar de natuur is hier zo mooi dat het echt de moeite waard is.
Moe maar voldaan belanden we bij Restaurant Carmen, niet heel bijzonder maar we zijn toch te moe om lang te tafelen.
Dag 14: Sigaren
Vandaag gaan we op sigaren jacht. Er worden hier mede door Cubaanse invloeden erg goede sigaren gedraaid. We belanden in Brena Alta waar het Museo del Puro Palmero zit. In het sigarenmuseum is alle informatie te vinden maar wie het draaien van de sigaren zelf wil zien moet een straatje verder lopen, daar kun je het bij Puros Richard en Julio Puros terecht.
We rijden door naar Charco Azul, een van de natuurzwembaden van La Palma, door de ruige zee mag er in de meeste baden niet gezwommen worden maar het is er goed vertoeven. Op loopafstand zit een destilleerderij waar ze rum maken en ook hier lopen we niet met lege handen naar buiten.
De laatste dag van onze vakantie sluiten we af bij Tasca Catalina waar we weer verast worden met lekkere tapas en een goede fles wijn. La Palma was in 1 woord “GENIETEN” en zeker voor herhaling vatbaar en dat op 4 uurtjes vliegen van huis.
La Palma 2016 deel 3/4
Dag 8: Casa Tunera Campitos
Bagage in de auto en op naar ons volgende verblijf, het is in de buurt en 3 minuten later rijden we een zandweg in en zien we ons huisje al staan. Deze week zitten we in een modern huisje dat pas net gebouwd is. Totaal iets anders dan afgelopen week maar ook een erg leuk verblijf.
In de middag rijden we naar Tazacorte, een plaats aan de westkust. Er is een kleine boulevard met wat winkeltjes, restaurants en een mooi strand. We drinken wat en gaan daarna in de haven opzoek naar Bar Varadero, het is even zoeken maar we vinden het uiteindelijk. Het is een visrestaurant waar voornamelijk locals eten, voor een paar euro hebben ze er heerlijke vis en garnalen. Misschien niet de gezelligste plek maar het eten is goed.
Het is vandaag weer ontzettend helder dus dat wordt weer genieten van de sterren en weer proberen wat foto’s ervan te maken.
Dag 9: De piratenkloof….of was het nu de piratenbaai….
Voordat we naar La Palma gingen hadden we foto’s gezien van de “Piratenbaai” en vandaag gaan we deze bezoeken, het zijn een aantal vissershutjes onder een gigantische overhangende rots.
We beginnen aan de wandeling welke stijl naar beneden gaat, links en rechts staan wat verlaten huisjes en na een goede kilometer lopen komen we bij de zee aan waar nog wat hutjes staan. We volgen de rotsige kustlijn totdat we niet verder kunnen, hier zit een soort van blowhole waar het water in geperst wordt en zorgt voor een harde dreun. Een erg gave plek!
We moeten weer iets meer dan een kilometer terug lopen waarin het pad 200 meter stijgt en dat valt toch behoorlijk tegen. Bij de auto aangekomen komen we op adem en rijden terug naar Tijarafe over een van de steilste wegen van het eiland. In de auto hebben we het erover dat we een ander beeld van de piratenkloof hadden.
We lunchen bij Cerveceria Isla Verde, een kleine restaurantje met eigen bierbrouwerij! Op de placemats staat weer de bekende foto van de Piratenbaai. Na een goede maaltijd besluiten we terug te rijden om alsnog de baai te bezoeken. Gelukkig is deze wandeling een stuk minder steil. Na 15 minuten staan we in de baai waar jongeren aan het zwemmen zijn en het is echt een leuke plek om te bezoeken.
Vanavond is het party-time, Casa de Buceo – Duikhuis La Palma is het verhuisd en geeft een openingsfeest op hun schitterende terras, daar zeggen we uiteraard geen nee tegen.
Dag 10: Puerto Naos
2 duiken gaan we maken bij Puerto Naos, al zigzaggend tussen de lavarotsen spot Lotte een blauw met geel slakje (Hypselodoris cantabrica). We duiken verder en zien een sepia waar we zeker 20 minuten naast blijven zweven en zodra hij aan ons gewend is kunnen we hem van dichtbij bewonderen, mooie afsluiter van de duik, Na een goede 70 minuten staan we weer op de kant.
Duik nummer 2, Agnes onze gids geeft aan dat we lekker achteraan kunnen duiken en als we weer te ver achter blijven we de duik zelf af kunnen maken. Het eerste dat we tegenkomen is een pijlkrab, hij lijkt meer op een spin met zijn lange dunne poten. Rood met geel lichaam en paarse schaartjes. Ik probeer een close-up van zijn kop te maken en na een paar pogingen heb ik een aardige foto.
Ook stikt het op deze duikplek van de schorpioenvisjes en de Atlantische poetsgarnalen, grappige felgekleurde garnalen. Ik fotograaf er eentje en zie op mijn schermpje dat hij eitjes tussen zijn pootjes heeft zitten. Nog iets lager met mijn camera en ze staan er goed op.
We zijn ondertussen de groep kwijt en gaan onze eigen gang. Ik zie en vuurworm kruipen en maakt een foto van alleen zijn kop, aan de rand van zijn lichaam zitten alle witte stekelbosjes die je absoluut niet wilt aanraken. Midden op zijn kop zit een rare kronkel waar hij waarschijnlijk mee kan ruiken.
Onderaan een rots zitten 2 oogjes op steeltjes me aan de kijken, het is een rode heremietkreeft. Tussen zijn oogjes zitten 2 kleine schaartjes. De oogjes zijn zo klein dat het me wat moeite kost om ze scherp op de foto te krijgen maar mijn geduld wordt beloond en na bijna 80 minuten loop ik met een glimlach het water uit, wat een vette duik!
Dag 11: El Faro
Vandaag 3 duiken op de planning waarvan 1 nachtduik. Voor de eerste 2 duiken rijden we naar El Faro, vanaf deze plek kunnen we ook duiken naar de kruizen dus hopen dat het mooie slakje er nog zit! We komen het gebruikelijke tegen zoals de vuurwormen en schorpioenvisjes maar waar ik deze duik naar opzoek ga is een soldatenvis. Agnes onze gids vertelde voor de duik dat deze vaak last van parasieten hebben, iets dat me eerder nooit is opgevallen.
Bij de eerste soldatenvis is het al raak, 3 parasieten op zijn staartvin. De zogenoemde isopod parasieten bijten zich vast en leven van de sappen van de vis. Aan het einde van de duik zien we nog een aantal hagedisvissen, ze zijn vrij schuw dus centimeter voor centimeter kom ik dichterbij en wacht totdat hij zijn bek vol scherpe tandjes opendoet voor de foto.
De tweede duik gaat richting de kruizen, nu de juiste lens op de camera en uiteraard kan ik de flabellina (paarse slakje) niet meer terug vinden, na 20 minuten zoeken geef ik het op. We duiken weer richting de groep totdat Lotte een klein geel slakje aanwijst, de rest van de duik is deze Tylodina perversa mijn fotomodel! Voor mij een nieuwe ontdekking en een wonder dat we hem gespot hebben, zo klein is die. Een stuk groter is de eagle ray die nog even voorbij schiet, je komt hier van alles tegen! Vanavond nachtduiken….
La Palma 2016 deel 2/4
Dag 5: La Bombilla
Vandaag verzamelen we op de “grote” parkeerplaats van Puerto Naos waar we wachten op de andere duikers en de crew van Casa de Buceo, vanaf daar rijden we naar een klein dorpje genaamd La Bombilla, hier gaan we 2 duiken maken vandaag. We bouwen onze setjes weer op en na de briefing klimmen we via een trap het water in.
We volgen onze gids Lorimer richting het westen waar we op diepte veel mooie “lavarupsen” tegen komen, dit zorgt voor een bijzonder onderwaterlandschap. Op een meter of 20 komen we een grote gele spons tegen en Lotte mag weer even voor model spelen. Ze zet haar lamp aan maar helaas verzuipt die gelijk, al de tweede in 2 dagen! Zou het met de hoogteverschillen hier te maken hebben?
We duiken langzamerhand weer richting de trap waar de andere 2 duikers eruit gaan, Lotte en ik blijven in de buurt nog wat foto’s maken bij een begroeid stuk touw van een oude ankerplek en na 70 minuten staan ook wij weer op de kant. Deze duik niet zo veel vis maar wel een erg gaaf onderwaterlandschap.
Na een uurtje gaan we weer het water in en duiken nu de andere kant op, we duiken onder lavabogen door en zien wat trompetvissen. We zitten ondiep en er is enige deining wat voor stof in het water zorgt dus foto’s maken heeft hier weinig zin.
Zodra we wat dieper gaan wordt het zicht al een stuk beter. Ik zie een begroeid anker liggen en Lotte gaat ernaast zweven zodat ik wat foto’s kan maken. Een dik uur later staan we weer tevreden op de kant. Na een gezellig drankje rijden we weer naar huis waar we de rest van de dag wat foto’s uitzoeken en vooral lui onderuit hangen.
Vanavond eten we bij Tasca Catalina, je moet het weten te vinden maar wat een goed restaurant! Klein, gemoedelijk, erg lekker eten en niet te vergeten het geweldige uitzicht. De eigenaar is een wijnkenner dus laat je verassen.
Dag 6: Malpique
Malpique is een duikstek in het zuiden dus we verzamelen weer bij de vuurtorens om vervolgens met zijn allen naar de duikplek te rijden. We gaan te water bij een klein strandje waar de Lotte de dag bovenwater gaat doorbrengen. Vandaag hebben we de macrolens op de camera dus opzoek naar leuke beestjes.
Al snel komen we een grijze murene tegen en ik neem de tijd om er veel foto’s van te maken. Wat ik zelf altijd belangrijk vind is dat het oog scherp is. Mikken op het oog en wachten totdat hij zijn bek open doet, gave beesten!
Een stukje verder zien we een rog in het zand, door zijn camouflage zie je hem nauwelijks. Vooral zijn oog steekt af tegen het donkere zand. Ik maak een foto maar door het flitslicht is dat ook gelijk de enige foto want hij gaat er snel vandoor. Vanaf hier kunnen we ook nog even naar de kruisen, helaas kan ik het slakje nu niet meer terug vinden.
De tweede duik heb ik mazzel, Lorimer is mijn privé gids en hij weet een tijger murene te zitten dus dat is een mooi doel voor deze duik. Na 15 minuten duiken komen we bij een wand aan waar een smalle geul in zit, hier moet hij zitten. We vinden hem al snel en nu begint de uitdaging pas, hoe ga ik mijn camera en 2 flitsers positioneren zodat ik erbij kan komen en de belichting goed wordt. Gelukkig hoeven we geen rekening te houden met andere duikers dus tijd zat en na 15 minuten ben ik tevreden.
Iets verderop zitten een aantal kleine oranje met rode garnalen met lange witte sprieten. Op die garnalen zitten weer kleinere garnaaltjes die nauwelijks te zien zijn (3mm), het blijft fascinerend wat er onderwater allemaal te vinden is. Lorimer heeft het na de duik over een boog en basaltzuil met zwart koraal op 40 meter, kijken of dat een volgende duik gaat lukken.
Dag 7: Roque de los Muchachos
Het hoogste punt van La Palma, Roque de los Muchachos, 2426 meter met een geweldig uitzicht op de krater Caldera de Taburiente. Nou klinkt dit heel uitdagend maar het voordeel is dat je bijna tot de top met de auto kunt komen. Vanaf hier zie je de wolken over de berg “stromen” aan de andere kant van de krater.
Op La Palma is een van de belangrijkste sterrenkundige observatoria ter wereld gevestigd, 20 landen hebben 16 telescopen geplaatst en deze staan rond de top. Vooral de grote spiegels zijn mooi om te zien.
We zijn opzoek naar uitzichtpunt Los Andenes maar doordat ons wandelboek een verkeerde km-paal noemt staan we op de verkeerde parkeerplaats, tenminste daar komen we later achter. We klimmen door wat struiken omhoog en hebben een super uitzicht op de Caldera, maar de rest van de beschrijving klopt niet dus na wat foto’s stappen we in de auto en een kilometer verderop vinden we alsnog de juiste parkeerplaats. Vanaf deze parkeerplaats kun je naar de top lopen maar dat is een flinke klim, wij besluiten een stuk te lopen naar een door de natuur gevormde muur met de naam Pared de Roberto.
Onze laatste wandeling voor vandaag gaat naar de bron Tamagantera. Het is maar een korte route maar behoorlijk stijl, dat wordt weer leuk op de terugweg. Na 20 minuten komen we bij de bron uit, hij is zo klein dat we hem nauwelijks kunnen vinden, maar het is wel een erg mooi punt voor een pauze.
Omdat we redelijk in de buurt van Santa Cruz zijn gaan we daar ook maar eens kijken. Er zitten redelijk wat winkeltjes maar qua horeca valt het wat tegen. Er zit wel een gezellig tentje genaamd Habana waar ze erg goede hamburgers hebben.
We sluiten de dag af met een BBQ en pakken langzamerhand onze spullen in, morgen gaan we verhuizen.
La Palma 2016 deel 1/4
Dag 1: Casa El Rincón
Dit jaar zoeken we het dichter bij huis. Gehoord dat La Palma een leuk eiland is, er gedoken kan worden en de natuur erg mooi is. Met een koffer vol duikspullen, wandelschoenen en wandelroutes stappen we in het vliegtuig en een goede 4 uur later stappen we al in onze huurauto.
De eerste week hebben we een leuk oud huisje uit 1896 in Spaanse stijl, muren van meer dan 60cm dik en een ontzettend gezellige BBQ hoek, dan ben ik al snel verkocht. We eten wat bij restaurant El Sombrero dat een paar honderd meter verderop zit en dan vallen de oogjes langzamerhand wel dicht.
Dag 2: Casa de Buceo – Duikhuis La Palma
Vandaag niet veel op de planning, wel willen we ons vast melden op de duikschool. “Casa de Buceo – Duikhuis La Palma” wordt gerund door Nederlanders en we hebben er veel goede verhalen over gehoord dus de keuze was snel gemaakt. Na 10 minuten rijden zijn we in Los Llanos de Aridane waar het duikcentrum zit. Na een gezellig praatje met Joost, een van de eigenaren, bezoeken we nog wat winkeltjes in het plaatsje zelf. Het is er lekker rustig en weinig toeristen, dat bevalt ons wel.
Vandaag wordt het barbecueën bij de zonsondergang en dan valt het pas op hoe ontzettend helder het hier is. Duizenden sterren die je tegelijk kan zien, ik schiet wat long-exposure foto’s van de sterrenhemel, altijd gaaf om te doen. Mooie afsluiter van de dag.
Dag 3 Los Tilos & La Zarza
Vroeg uit de veren, we rijden naar richting Los Tilos waar we naar een uitzichtpunt gaan wandelen, Espigón Altravesado. Een pad door het laurierbos gaat zigzaggend omhoog en het laatste deel gaat over een smalle bergrug naar het uitkijkpunt. Eerst even op adem komen maar daarna is het genieten, wat een uitzicht tussen al die groene bergwanden! Na twee uurtje zijn we terug bij de auto waar we de route naar de volgende wandeling plannen.
Na een half uur rijden komen we aan bij Parque Cultural La Zarza, er is een museum en wat rotsinscripties. We wandelen wat rond maar dit trekt ons niet heel erg. We starten vanaf de parkeerplaats “La Zarza, een mystieke laurierboswandeling”. Ook hier zien we wat rotsinscripties en al snel zitten we midden in het bos waar we door een kloof de wit/gele markeringen volgen.
De natuur is hier erg mooi en ik begin het wandelen zowaar leuk te vinden! We slingeren een aantal kilometers door de kloof om vervolgens via een smal paadje de kloof uit te klimmen en via een uitzichtpunt wandelen we terug naar de auto. Met 12 km in de benen vinden we het wel mooie geweest voor vandaag.
Vandaag weer barbecueën en dat betekent naar de slager, met wat wijzen is het de slager duidelijk dat we t-bone willen hebben. Voor Lotte krijgen we een stuk van 300 gram en ik krijg een stuk van 900 gram, ik mag die slager nu al! Morgen gaan we duiken, duikspullen pakken, camera en flitsers monteren en we zijn er klaar voor.
Dag 4: EL Faro
Om 11:00 verzamelen we bij de vuurtorens in het zuiden van het eiland, ongeveer 45 minuten en meer dan 100 bochten rijden. We gaan 2 duiken maken bij El Faro. Nanneke, de eigenaresse van de duikschool, is onze gids voor vandaag. Het gaat er erg relaxt aan toe, rustig alle spullen opbouwen en we wandelen zo het water in. Ik had al gehoord dat dit de duikstek is met het monument van kruisen dus groothoek wordt het vandaag.
We duiken eerst 15 minuten tussen de lavaformaties waar we even rustig kunnen wennen maar met goed zicht en weinig stroming is dat eigenlijk niet nodig. We komen bij de kruisen aan en het eerste wat ik zie is een paarse flabellina met witte puntjes. Een van de slakken die in hier graag wilde zien. Ik mompel wat tegen mezelf door mijn automaat, iets over een groothoeklens……
Lotte is vandaag mijn onderwatermodel en we schieten wat foto’s bij de kruizen, de flitsers zorgen ervoor dat de kleuren mooi terug komen en dan is pas te zien hoe mooi de kruisen begroeid zijn. Na een uurtje duiken lopen we weer richting de auto’s waar het tijd is voor een hapje en een drankje. Geslaagde eerste duik!
Voor de tweede duik gaan we op dezelfde plek het water in maar we duiken de andere kant op. Via een labyrint van lava komen we uit bij een grote holte in een wand. Lampen aan en als snel zien we een vijlvis. Zodra hij ons in de gaten heeft gaat zijn rugvinstekel omhoog, hij zal even laten zien wie de baas is.
Aan de andere kant van de holte zit een erg grote egelvis, een van de grootste die ik ooit gezien heb. Hij vind onze lampjes wel interessant en zwemt een paar keer rustig voorbij, ideaal om er wat foto’s van te maken. Helaas zit hierna de tweede duik er ook weer op. We drinken met zijn alleen wat bij een barretje in de buurt en rijden langzamerhand weer naar huis.
Er zitten tal van restaurantjes in de buurt en vandaag belanden we bij Franchipani, voor Spaanse begrippen aan de dure kant maar je kunt er erg goed eten en de bediening is erg vriendelijk. Morgen gaan we duiken aan de Oostkant, voor het gemak laat ik mijn camera in elkaar zitten en gaan we nog een dagje “groothoeken”.
ZUID-AFRIKA & MOZAMBIQUE SEPTEMBER 2015
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 15: Ladysmith à Johannesburg
Klop, Klop, om 04:30 op de deur en niet veel later zitten we samen met gids Joe in de safari auto. Het is nog donker maar al snel komt de zon op. Nu staat Zuid-Afrika bekend om de mooie zonsondergangen maar deze zonsopkomst is toch ook wel erg bijzonder. De rood paarse zon komt langzaam achter een heuvel tevoorschijn en Joe weet de auto zo te positioneren dat er een mooie parapluboom in beeld komt, dit levert een mooi plaatje op!
Niet ver van onze auto staat een neushoorn met haar jong maar zodra de koplampen van de auto aan gaan zijn ze ook verdwenen. Het is mooi om te zien hoe alles langzaam tot leven komt. In het hoge gras zien we wat gazelles grazen en in de verte staat een klein groepje impala’s.
We rijden langzaam verder en zien een grote groep buffels, Joe zet de auto zo neer dat als ze in dezelfde richting blijven lopen ze onze auto moeten passeren. Het duurt ook niet lang en we staan tussen de buffels. Eén voor één lopen ze om de auto heen en sommige zitten een grappig gezicht op als ze in de buurt zijn, alsof ze je uitlachen.
Er zitten 2 oudere grote stieren tussen, duidelijk te herkennen aan hun grote hoorns. Op een van hem zit een grappig vogeltje met een vuurrode snavel en gele ogen met een rode pupil. De Roodsnavel-ossenpikker zoals hij wordt genoemd irriteert de stier duidelijk met zijn aanwezigheid. Ze eten o.a. teken en andere parasieten, maar ook oorsmeer. Het zijn slimme beestjes, als een dier gewond is zorgen ze ervoor dat de wond blijft bloeden zodat het parasieten aantrekt die ze weer op kunnen eten.
Zodra een stuk of 30 buffels ons gepasseerd zijn rijden we richting een waterval waar we even de benen kunnen strekken. Er stroomt niet veel water maar we hebben toch een mooi uitzicht. Er wordt een tafeltje opgezet, warme koffie & thee en ook de trommeltjes met koekjes en zoutjes ontbreekt niet.
We horen getik en al snel blijkt een klein zwart vogeltje ruzie met zichzelf te hebben in een zijspiegel van de auto, klein uitslovertje. Met gespreide vleugels laat hij zichzelf zien wie de baas is. Pas na 10 minuten als er een ander vogeltje in zijn vizier komt geeft hij het op en gaat hij daarmee ruzie maken.
We vervolgen onze tocht en vlak voordat we terug bij de lodge zijn zien we nog 2 giraffen die net boven de bomen uitsteken. Ook zit er een grote Afrikaanse Zeearend op tak, echt een mooie dier om te zien.
Bij de staat ondertussen het ontbijt klaar, nog even genieten van het geweldige uitzicht hier en dan is het tijd om terug te rijden naar Johannesburg want vanavond vliegen we weer naar huis. We worden afgezet bij onze auto en beginnen aan de laatste rit van onze rondreis.
Na 2 weken is de auto meer bruin dan zilver, overal zit het zand aan de binnen en buitenkant en dan hebben we het nog maar niet over de vele krassen. Wasstraten kennen ze hier helaas niet maar bij het pompstation vinden we 3 medewerkers zo gek om onze auto schoon te maken, uiteraard tegen een royale vergoeding. Hoe ze het gedaan hebben weet ik niet maar de auto is weer in showroom staat. Voor de laatste keer plunderen we een tankstation, snoep, chips, koekjes en frisdranken en na 3 uurtjes rijden komen we al in Johannesburg aan.
Helaas heeft onze navigatie het woordje “airport” niet helemaal goed begrepen en staan we bij de lokale vliegclub voor de deur, Cessna’s zat maar niet het type vliegtuig waar wij naar opzoek zijn. Gelukkig blijkt het juiste vliegveld een half uur rijden dus komen ruim op tijd aan. We leveren de auto in en krijgen een compliment dat het de schoonste auto is die ze ooit retour hebben gekregen, gelukkig ziet hij in de donkere parkeergarage alle krassen niet.
Hierbij is onze rondreis tot een einde gekomen, wat een fantastisch land, aardige mensen, lekker eten en mooie dieren zowel boven als onder water. Voordat we in het vliegtuig zitten zijn we het er al wel weer over eens dat we snel een keer terug moeten naar Zuid-Afrika!
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 14: Umkomaas à Ladysmith
Vandaag gaan we naar Nambiti Hills Private Game Lodge in Ladysmith, “de laatste nacht maar eens in luxe doorbrengen” was het motto. We hebben ondertussen onze koelboxen achter gelaten in Umkomaas want in de lodge waar we nu heen gaan wordt alles verzorgd en daarna moeten we helaas alweer naar huis. Het is een ritje van maar 3 uur maar doordat we een afslag missen moeten we midden door Ladysmith rijden en zijn we zeker een uur langer onderweg. Veel stoplichten en mensen op de weg. Ook blijkt de lodge verder van de weg te liggen dan we dachten. Na een lange zandweg komen we aan op een parkeerplaats waar we de lodge bellen, vanaf hier mogen mensen niet verder het park in rijden maar wordt iedereen met safariauto’s opgehaald.
We zijn nog niet bij het lodge en zien al een groepje giraffen staan, eigenlijk hadden we ons voorgenomen om hier niet op safari te gaan maar vooral zo lui mogelijk de laatste dagen door te brengen. Volgens de chauffeur, die tevens onze privé gids blijkt te zijn moeten we toch echt wel met hem mee op safari want anders missen we alle mooie dieren. We zijn al snel weer overgehaald!
We komen aan bij de lodge en worden ontvangen door de crew die al klaar staat met een cocktail in de kleuren van het nationale rugbyteam. We worden naar onze kamer gebracht en daar viel letterlijk onze mond open, we hadden wat luxe geboekt maar dit was wel erg over de top! We krijgen een upgrade naar de honeymoon suite aangeboden. Een slaapkamer die 2x zo groot is als onze woonkamer, binnen douche/buiten douche, gigantisch bad met uitzicht over de natuur, ipad, zitkamer en balkon waar je met 30 man een feest kan houden en de dieren voorbij ziet lopen. Wauw!
We frissen ons snel even op en dan is het tijd voor een massage, een softe dit keer! In een tentje bovenop een heuvel waar je ook dieren ziet lopen als je tenminste niet na 5 minuten ligt te slapen. Daarna door naar het zwembad om vervolgens te genieten van een high tea en als afsluiter even aan de bar hangen. Man wat een paradijs hier!
Gelukkig gaan we ook nog wat nuttigs doen vandaag en Joe komt ons ophalen voor de safari, We rijden weg bij de lodge die omringd is door heuvels, weer een hele andere omgeving dan de andere plekken waar we geweest zijn. Al snel zien we een gnoe lopen en achter hem loopt een elandantilope, die soort hadden we nog niet gezien We hobbelen rustig verder en doordat we maar met zijn drieën in de auto zitten kunnen we veel rustiger rond kijken en dingen aan de gids vragen.
Er loopt een olifant in de verte maar de gids ziet nog een andere die wat dichterbij is. Voorzichtig gaan we van de weg af en rijden we er naar toe. De olifant staat rustig te eten en komt steeds dichterbij. Op 4 meter van de auto blijft hij staan en we zien goed hoe hij met zijn slurf en voeten stukken tak afbreekt van een doornstruik en deze op eet. 20 minuten zitten we doodstil en het enige geluid komt van de etende olifant en de sluiter van mijn camera, wat een gave ontmoeting weer!
Onderweg rent een grote groep gnoes (wildebeast) voor onze auto langs, we kijken nog of er een roofdier in de buurt is maar helaas kunnen we die niet vinden. Ook lopen er struisvogels, die had ik hier eigenlijk niet verwacht. De gids krijgt over de radio door dat er leeuwen zijn gezien, ze zitten op ongeveer 10 minuten rijden van ons, hopen dat ze er straks nog zitten!
We rijden van een heuvel af en op 100 meter afstand staan twee andere safariauto, door de verrekijker zien we dat er leeuwen in de buurt van de auto’s liggen. We wachten totdat één van de auto vertrekt en rijden stapvoets naar de leeuwen toe, een paar leeuwinnen en volwassen mannetjes, die hadden we nog niet gezien! De leeuwinnen doen zich tegoed aan een karkas en de mannetjes liggen er lui bij. Een van de leeuwinnen maakt een brommend geluid om te zorgen dat de groep bij elkaar blijft, het schijnt op kilometers afstand te horen te zijn. De auto trilt er in ieder geval van.
Als de leeuwen hun bek open doen zijn de gigantisch hoektanden te zien en zodra ze naast de auto lopen zie je pas hoe groot deze dieren zijn. Dit was zeker een van de mooiste ontmoetingen deze vakantie. We rijden langzaam terug naar de lodge want het begint al donker te worden. We zien een serval in de struiken zitten, een kleine versie van de luipaard, helaas vlucht hij te snel om er een foto van te maken.
Uit het niets zien we de bliksem inslaan op nog geen 300 meter van de auto en niet veel later veel rook en vlammen. Zo zit je tussen de leeuwen en niet veel later in een bosbrand. Gelukkig kunnen we erom heen rijden maar we zien wel hoe snel de brand zich uitbreidt. Er schieten wat andere safariauto’s voorbij met lokale mensen die gaan proberen het vuur in te dammen. Erachteraan wat bewakers op motors met geweren. In het donker hier rondlopen is geen goed plan met al die wilde dieren.
Vanuit de lodge is het vuur goed te zien en gelukkig horen we al snel dat ze het vuur onder controle hebben, maar goed ook want niet veel later begint het behoorlijk te waaien. Voor het restaurant zit een groot terras waar we een paar drankjes doen en daarna tijd voor het diner. Ondertussen loopt de gids te dollen dat hij vannacht om 04:30 aan onze deur staat want om 5:00 wil hij weer in de auto zitten…..vakantie noemen ze dat.
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 13: Umkomaas (Agulhas House)
Omdat we de briefing gisteren al hebben gedaan hoeven we vandaag pas om 7:00 klaar te staan. We zien vanaf onze kamer een erg ruige zee, het zal toch niet….
Het waait behoorlijk vandaag en de witte schuimkoppen zijn vanaf het duikcentrum al te zien. De eigenaar en schipper gaan een kijkje nemen of het überhaupt mogelijk is om uit te varen. Voor morgen hebben we al andere plannen dus de duik-dag verzetten is niet echt een optie.
We krijgen te horen dat ze zee erg onrustig is, het is veilig te doen maar het zal geen pretje worden. Omdat we vandaag de enige duikers zijn hebben we de luxe om het duiken 2 uurtjes uit te stellen in de hoop dat de wind iets gaat liggen. Om 9:00 uur besluiten we het er toch maar op te wagen. De boot wordt het water ingereden en met wat hulp van de crew krijgen we hem het water in. Snel camera’s goed opbergen, zwemvesten aan en kijken of we door de branding komen.
De golven zijn echt hoog, rond de 2,5 meter. Dat lijkt niet zoveel maar probeer er met een zodiac maar eens veilig doorheen te komen. Na 20 minuten slalommen geeft Buffalo al aan dat het onmogelijk is om door de branding te komen. Vegard, onze gids, besluit dat we het nog 5 minuten proberen en dan ineens is er een gat naar open zee, vol gas door de branding, zou het duiken dan toch nog doorgaan?
Ook op zee zijn de golven erg hoog, vol gas de golf op, gas los en naar beneden. Het is al 30 minuten een achtbaan als we even stoppen. Het aas moet voorbereid worden. We gaan een baited-dive doen, onder de boot komt een trommel te hangen met vis en visolie, de haaien worden dus niet gevoerd maar wel gelokt. Ook als we stil liggen gaat de zodiac alle kanten op, de helft van de vis vliegt door de boot maar na een paar minuten hebben ze alles toch voor elkaar.
De vis die nog in de boot ligt wordt overboord gegooid en binnen 10 seconden zien we 6 vinnen om de boot cirkelen. Waar komen die nu zo snel vandaan! Best spannend, zal ook wel komen door al die “jaws films” die we gezien hebben. Gelukkig varen we nog 10 minuten verder naar de plek waar we gaan duiken. De jerrycan en trommel met vis en visolie gaan het water in waar ze onder een boei blijven hangen. De trommel op een meter of 7 wat ook gelijk onze diepte ongeveer gaat worden. Snel de duikuitrusting aan voordat we kotsmisselijk worden en het water in. Normaal wordt er een half uur gewacht zodat er voldoende haaien zullen zijn maar door de ruige zee is dat niet te doen en er zwemmen alweer haaien rond de boot dus die gaan we zeker zien.
Verstand op nul, koprol achterover van de boot en in mijn gedachten ga ik het rijtje nog even af. Handen niet uitsteken, verticaal in het water hangen, goed rond blijven kijken en oogcontact maken met de haaien, als ze echt te dichtbij komen veel lucht uitblazen om groter te lijken en als ze binnen handbereik komen en echt niet weg gaan dan wegduwen bovenop de kop. In het water kijken we gelijk even naar beneden en er schieten al een aantal haaien onder ons door.
Snel afdalen en op een meter of 7 gaan hangen. Na 2 minuten waren we ook eigenlijk wel aan de haaien gewend, wat ontzettend gaaf is dit. In het begin zwemmen er 6 blacktips om ons en de trommel heen. Vooral veel ronddraaien in het water zodat je ziet waar de haaien vandaan komen en zo hebben de haaien ook in de gaten dat je ze al gezien hebt en blijven ze meestal op gepaste afstand.
Na 20 minuten zijn er heel wat haaien bijgekomen, we zien er zeker 12 tegelijk en buiten het zicht zwemmen er dan ook nog wel een stuk of 30. De gids houdt goed in de gaten of de haaien zich rustig gedragen en het veilig is. Wij kijken ondertussen goed rond en Lotte filmt met haar GoPro. De haaien naderen ons tot binnen 1 meter afstand en buigen dan af, eentje had het voorzien op mijn flitser (elektrische pulsen trekken haaien aan) maar die kon ik gelukkig op tijd wegtrekken.
Ik maak aan een stuk door foto’s, toch nog even wat behelpen met mijn nieuwe lens maar onderwater zie ik al dat er scherpe foto’s tussen zitten, al lukt er maar 1 dan ben ik al tevreden. Vegard schud ondertussen een keer aan de trommel en snel komen er weer meer haaien op af. Doordat we ondiep zitten en eigenlijk erg rustig zijn verbruiken we erg weinig lucht. Het geplande uur gaan we dan ook zeker volmaken.
We gaan naar de oppervlakte waar Buffalo ons al snel op komt halen en binnen 20 minuten staan we al surfend op de golven weer op het strand. De heenrit is wel slopend geweest, Lotte heeft haar knokkels kapot van het vasthouden in de boot en ik kruip letterlijk de zodiac uit omdat mijn knieën kapot getrild zijn maar dat was het allemaal waard! Het “Africa is not for sissies” dat op de crew shirtjes staat is me nu ook volkomen duidelijk.
We houden het vandaag bij 1 duik, we hebben geen zin om de ruige zee nog een keer op te moeten. Er wordt weer een lekker ontbijtje geregeld en vanmiddag gaan we zo min mogelijk doen. Lekker rondhangen en wat foto’s uitzoeken. In de avond rijden we met de auto naar Sebastians Seafood Grill and pub waar je simpel maar lekker kunt eten. We raken deze dag ook niet meer uitgesproken over de duik en de haaien. We rijden weer terug naar ons verblijf waar we met een drankje neerploffen in een van de banken samen met Ryan, een van de crew leden die hier ook woont. Schitterende duiken, leuke eigenaars en crew, mooie kamer en veel gezelligheid, Agulhas House is zeker een bezoek waard!
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 12: Umkomaas (Agulhas House)
Een van de redenen om naar Umkomaas te komen is om te duiken op het Aliwal Shoal rif en haaien te zien. Om 6:00 uur zoeken we snel onze eigen duikspullen bij elkaar en vullen dat aan met een pak en vest van de duikschool. We stappen achterin een pick-up en rijden richting het strand, ondertussen staan de opgebouwde setjes al in de boot die op een trailer achter de pick-up hangt.
We zijn met schipper Buffalo en gids Vegard en 1 ander gast, een lekker rustig bootje. We naderen het strand en eerst moeten de banden van de auto leeg gelaten worden anders staan we gelijk al vast. De boot wordt achteruit het water in gereden en daarna aan het werk! De boot omdraaien en verder het water in drukken. Vandaag vallen de golven mee en al snel zitten we met zijn alleen in de boot, zwemvesten om want als we er in de branding uitvallen kan de boot ons vrij moeilijk oppikken. Na de branding mogen ze weer uit en na een paar kilometer varen komen we uit op de eerste duikstek van vandaag. The Cathedral, een diepe duik naar 27 meter.
Met een rol de boot af en richting de boei, de gids is alvast naar beneden om het rif niet te missen door de stroming, hij heeft een reel met boei mee dus we kunnen rustig afdalen naast de lijn en dan zien we hem wel weer op 27 meter. Helaas last van mijn oren dus ik ben wat langzamer dan de rest en ik zie al snel dat het zicht echt belabberd is. Een meter of 2-3 en dan hebben we het wel gehad, ik kom op 27 meter aan en het is donker, net een nachtduik. Normaal heb je hier 10 meter zicht en licht voldoende dus we hebben geen lampen meegenomen. Alleen op mijn flitsers heb ik lampjes zitten maar die geven lang niet voldoende licht. Dit gaat een interessante duik worden. Gelukkig heeft de gids wel een lamp en kunnen we hem volgen.
We duiken onder de boog die onderin “The Cathedral” zit door, vaak zitten er haaien in dus we zijn benieuwd. Ik zie op een halve meter voor me een haai voorbij schieten in het licht van mijn flitsers en alhoewel ik graag tussen de haaien wil duiken is dit nog net even wat te spannend;) Lotte en ik keren om en de gids heeft volgens mij dezelfde gedachten.
We gaan iets ondieper maar het blijft vrij donker. Na een klein uur besluiten we maar op te stijgen naast de boei waar de zodiac ons snel weer op komt halen. 27 meter diep, stroming, weinig zicht en weinig licht, soms heb je van die duiken die je het liefst zo snel mogelijk vergeet.
We houden een oppervlakte interval van een uurtje op de boot en varen ondertussen naar South Sands, deze duik gaat een stuk ondieper worden en we hopen maar op goed zicht. We dalen af naar de rotsachtige bodem, veel kleine grotjes en goed zicht. Al snel zien we de eerste ragged tooth shark, rond de 2 meter lang en te herkennen aan al zijn scheve tanden. Dit is een erg rustige haaiensoort en hij komt vlak naast ons zwemmen, erg gaaf! We duiken verder en zien de ene na de ander raggie zoals ze hem hier noemen.
Lotte wijst me op een grote rog die tussen de haaien zwemt, ook zit er een kleurrijke schorpioenvis op het rif maar al snel richt ik me weer op de haaien. De gids wijst mee een grotje aan en achterin ligt een white-tip haai, helaas zwemt er zoveel vis voor dat hij niet fatsoenlijk op de foto te krijgen is. We duiken verder tussen de rotsen en op sommige punten heb je kleine grotjes waar je doorheen kan duiken, en dat tussen de haaien, deze duik gaan we niet snel vergeten!
Na 70 minuten wordt het tijd om terug naar de oppervlakte te gaan, tijdens de safety-stop zien we nog een aantal haaien onder ons door zwemmen. Wat een mooie beesten om mee te duiken.
Binnen no-time scheuren we vol gas het strand op, goed vasthouden want we staan in een paar meter stil, net of je in de auto vol de rem in drukt. We worden naar Agulhas House gebracht en ondertussen is het 11:00 uur en tijd voor het ontbijt. We vinden het duiken voor vandaag ook mooi geweest en chillen de rest van de middag met een drankje aan het zwembad. Tussendoor hebben we nog een briefing van een uur over de baited-dive die we morgen gaan maken, dat gaat een erg mooie duik worden volgens Vegard.
In de avond zijn we door de eigenaren meegevraagd om een hapje te gaan eten in Scottburgh, een plaatsje op 15 minuten rijden waar een paar leuke restaurants zitten. Het restaurant ligt naast het strand. Er zitten een stuk of 5 restaurants en in elke restaurant kun je van alle restaurants eten bestellen om de keuze makkelijker te maken. Een kilo spareribs, een paar borrels en heel wat gezelligheid later rijden we weer terug naar ons verblijf waar we nog even na borrelen en het alvast hebben over de duik van morgen. Duiken tussen de black-tips….
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 11: Hluhluwe Imfolozi park à Umkomaas (Agulhas House)
Vandaag een keer geen wekker maar als nog zijn we redelijk vroeg wakker, zo te zien zijn alle overige gasten van het kamp al op pad want ik zie niemand meer. Aangezien ons ontbijt gestolen is zitten we aan de noedels en sultana. Aan de andere kant van het kamp zie ik weer een baviaan lopen met een zak chips, daar gaan we weer. Voor de zekerheid maar een paar stenen mee nemen want gisteren kregen we nog te horen dat ze behoorlijk agressief kunnen zijn.
Het zijn dan ook grote beesten, al de baviaan rechtop staat is hij meer dan een meter groot en ze hebben behoorlijke hoektanden. Je mag vooral je tanden niet laten zien en schreeuwen is ook niet goed want dan daag je ze uit. Beter is het om een paar stenen richting de aap te gooien, dat schrikt normaal gesproken genoeg af. Klinkt erg dieronvriendelijk maar deze apen vertonen onnatuurlijk gedrag en anders krijg je ze niet weg gejaagd.
De apen zijn weer aan het plunderen geweest, een voordeur los getrokken die op slot zat, overal ligt chips, brood en zelfs is de koelkast geplunderd. Er is momenteel geen opzichter aanwezig dus dat wordt behelpen. Ook hier hebben ze alles onder gescheten dus ik ruim alle losse kleding en camera spullen maar op in de koffers die nog open staan voordat ze daar ook mee aan de haal gaan. Voordeur weer gesloten voor zover mogelijk en een paar grote boomstammen ervoor die hier als tafels dienen.
Ik loop weer naar onze tent waar ondertussen een baviaan voor de deur staat, Lotte heeft zichzelf ingesloten want die kreeg het beest niet weggejaagd. Komen de stenen toch nog van pas. Normaal gesproken zullen er rond dit tijdstip wel geen mensen zijn want iedereen gaat vroeg op safari, dus plunder tijd voor die beesten. We reizen vandaag verder en zelfs als we de koffers in de auto leggen probeert hij nog in onze tent te komen. Het is een schitterende plek maar die bavianen beginnen te vervelen!
We stippelen weer een route uit en gaan nogmaals op punt 27 kijken, helaas weer geen leeuwen maar nog wel steeds de groep wilde honden. We rijden verder en naast de weg zit een grote groep witruggieren, ze kunnen bijna een meter groot worden dus behoorlijke vogels! Ze zitten aan een poot van een impala o.i.d. te eten, een lijkengeur komt voorbij maar ik wil toch een paar foto’s maken want zo dichtbij de gieren zijn we nog niet geweest.
Een grote varaan schiet over de weg snel de struiken in en we komen aan bij Cengeni Gate in het zuidwesten van het park. Een klein hutje met een slagboom en ik krijg niet het idee dat deze gate veel gebruikt wordt. De 2 heren in het hutje zijn blij dat ze iemand zien geloof ik, we praten wat gezellig en ze regelen ondertussen de papierwinkel. Vanmorgen hebben ze en leeuw hier zien lopen, we zijn dus net te laat! Deze gate ligt eigenlijk precies aan de verkeerde kant van het park om snel naar Umkomaas te rijden. We willen graag een stuk door de binnenlanden rijden en de snelwegen zo veel mogelijk mijden dus vandaar deze keuze. We laten de navigatie even voor wat het is en de map komt weer tevoorschijn. We gaan proberen zoveel mogelijk binnendoor naar eMpangeni te rijden. Op onze kaart staan daar geen grote wegen heen maar we hebben tijd zat. We rijden hier in een erg heuvelachtig gebied, in de verte zien we een grote brug waar waarschijnlijk een spoor overheen loopt. We stoppen midden op de weg voor een foto want verkeer is hier nauwelijks.
We passeren wat dorpen en een droog gevallen rivier waarin een aantal koeien lopen. Geen geasfalteerde straten meer maar zandwegen met kuilen en stenen, een stuk leuker om te rijden! Na een uur komen we aan bij een grote kruising die er verdacht nieuw uitziet, een bord met “eMpangeni” en een pijl naar links, laten we het er maar op gokken. De weg is echt gloednieuw, geen strepen, geen borden, geen auto’s en zo goed als geen mensen. En hij staat niet op de kaart en de navigatie is ook de weg kwijt. Precies zoals we het bedoeld hebben.
We volgen de weg de heuvels in en na driekwartier rijden stopt de weg letterlijk, er lagen al wel steeds meer stenen op de weg maar eigenwijs als we zijn gewoon doorgereden. Naast de weg ligt een zandpad, dan gaan we daar maar verder over. Bij wat hutjes stoppen we en in gebrekkig Engels en wat Afrikaans maakt de man ons duidelijk dat de weg nog niet af is, daar waren we al achter. We wijzen op de kaart waar we heen willen en de man zegt dat we gewoon de zandweg moeten volgen. Het kan nog 40 kilometer naar eMpangeni zijn, maar ook 80, ik vermoed dat hij er nog nooit geweest is.
We belanden op een leuke route door the middle of nowhere, kleine dorpjes, schooltjes en winkeltjes. Af en toe vragen we de weg, alle mensen zijn erg vriendelijk. We houden op onze navigatie in de gaten of we überhaupt ongeveer de goede kant op gaan en ondertussen letten we vooral op de weg die hier heel slecht is. In het veld staan wat mannen te werken en ik schiet een foto, dat hadden ze in de gaten dus de mooiste poses komen voorbij.
Na twee uur belanden we weer op een verharde weg, het heeft ondertussen aardig wat tijd gekost en we willen niet al te laat in Umkomaas zijn dus voor de rest volgen we onze navigatie maar. De snelwegen zijn hier goed te doen, alleen die drempels die je niet aan ziet komen, we weten ondertussen dat onze auto met 120 over een drempel niet uit elkaar valt maar fijn is anders.
We rijden aan in Umkomaas en moeten even zoeken naar onze plek voor de komende 3 nachten. Via Facebook had ik gezien dat de eigenaar van NAD Lembeh waar we vorig jaar gedoken hebben hier bij Agulhas House overnacht heeft, ze regelen ook het duiken dus dat is handig. We komen bij de poort aan en hebben het geluk dat er niet iemand uitrijdt die de code aan ons doorgeeft. We zijn weer in een wat grotere plaats dus de meeste huizen hebben poorten, hoge muren en prikkeldraad.
We parkeren onze auto en worden welkom geheten door Brett, de eigenaar. Het voelt als thuiskomen hier! “Daar is de koelkast, vanavond eten we curry dus als jullie mee willen eten horen we het wel, hier staat de TV want er is een rugby wedstrijd en ik zal jullie de kamer even laten zien”.
Een grote kamer, grote badkamer, airco, meer hebben we niet nodig! We lopen naar de supermarkt om wat drinken in te slaan. Het ontbijt zit er wel bij in maar voor drank moeten we zelf zorgen. We halen wat broodjes en vleeswaren en lopen daarna door naar de slijterij. Een lekker rood Zuid-Afrikaans wijntje mag vanavond niet ontbreken natuurlijk! In de slijterij staat een koelcel waar zeker over de 100 verschillende bieren staan, ik zoek wat moois uit en met volle tassen lopen we weer terug. Alles gaat de gemeenschappelijke koelkast in en vanmiddag kunnen we heerlijk relaxen.
Buiten is een zit gedeelte bij het zwembad, lekker middagje niets doen bevalt me wel. Er zitten meerdere duikers die al met de haaien gedoken hebben dus de foto’s gaan al snel de tafel over. Ik kan niet wachten om zelf het water in te gaan. In de avond eten we met zijn alleen en sluiten we af met een drankje en wat rugby, nog geen duik gemaakt maar het is nu al genieten hier!
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 10: Hluhluwe Imfolozi park
Vandaag gaan we de hele dag met onze eigen auto op safari. We bakken snel een paar tosti’s en we zien dat er een grote baviaan bij de buren aan het inbreken is, deze hebben een raam vergeten te sluiten. Zonder na te denken ren ik er na toe en hij weet nog net wat extra koekjes en chips te stelen en rent dan snel weg. Ik probeer het raam te sluiten maar zonder sleutel kom ik niet ver, gelukkig is er een opzichter aanwezig die het raam weer kan afsluiten. Nog netjes een briefje achter gelaten dat we zat eten hebben en ze maar iets moeten komen halen als ze te kort komen. Een lekker begin van de dag. Ik loop alles in onze tent na en zorg ervoor dat alle ramen en deuren goed gesloten zijn en dan is het tijd om in de auto te stappen.
De planning is om van 8:00 – 18:00 uur rond te gaan rijden, we hebben een goed gevulde koelbox en een volle tank dus dat gaat goed komen! We rijden het kamp uit en binnen 1 minuut zien we al 2 grote witte neushoorns. We zetten de auto stil, de motor uit en ze komen op ons afgelopen. Op 2 meter van de auto blijven ze even stil staan en beginnen ze rustig te eten. Geen idee wat we gaan doen als ze nog dichterbij komen, ach ja we hebben de auto goed verzekerd grappen we al snel. Lotte kan mooi uit het raam filmen en ik ga rustig op de rand van de deur zitten zodat ik de camera op het dak van de auto kan laten leunen. Ze zijn zo rustig dat er vast geen roofdieren in de buurt zitten, hoop ik;) De neushoorns blijven minstens 15 minuten in de buurt en passeren dan de weg voor ons zodat we weer verder kunnen rijden. Nog geen 10 meter verder zien we onder een boom nog een neushoorn liggen.
We rijden de eerste 20 minuten over een zandweg naar een “hoofdweg” welke gedeeltelijk verhard is, we hebben een route uitgestippeld zodat we zo veel mogelijk kleine wegen gaan rijden, een stuk mooier en rustiger. Met 20-30 km/h hobbelen we over de zandweggetjes en al snel zie ik in een olifant tussen de struiken staan. De olifant eet rustig van een tak en loopt daarna de dichte begroeiing in. We beginnen er oog voor te krijgen en zien steeds meer dieren.
Na een uurtje rijden komen we aan bij een van de uitkijkpunten in dit park, je gaat door een poort en wat hekken zodat er geen dieren in de hut kunnen komen. Deze hut kijkt uit over een waterval waar op dit moment geen water stroomt. Een giraf loopt wat rond en er komen enkele zebra’s aan die een kuil graven opzoek naar water. We blijven 20 minuten zitten in de hoop dat er nog meer dieren komen maar helaas.
Niet veel verder zit een punt waar je de auto uit mag om te picknicken, we rusten wat en met onze verrekijkers zien we aan de andere kant van een heuvel wat olifanten. Naast ons staan mensen uitgebreid te barbecueën, echt iedereen doet dat hier de hele dag door, geweldig! Het begint ondertussen behoorlijk warm te worden, zeg maar heet. De auto geeft 45 graden aan en in de zon is het echt niet uit te houden dus we vervolgen onze weg maar snel.
Een grote groep impala’s staat niet ver van de weg, we rollen langzaam dichterbij met onze auto en ze blijven rustig kijken wat we aan het doen zijn, niet verderop staan ook nog wat koedoes. We maken wat foto’s en vervolgen onze weg naar het zuidelijkste deel van het park, “punt 27” zoals ze het hier noemen. Daar worden vaak leeuwen gezien, al denken we dat het nu wat te warm is. Onderweg komen we nog wat pumbaa’s tegen die vrolijk achter elkaar aanrennen en af en toe stil gaan staan om te kijken wat wij komen doen.
Punt 27, het is hier wat drukker, ik denk een auto of 6. We zoeken een mooi plekje aan de rand van de heuvel die uitkijkt over de kronkelende rivier. Er staat her en der wat water in en we zien een groep wilde honden. Vooral de jongen honden zijn met elkaar aan het stoeien en rennen alle kanten op. Ook zitten er erg grote gieren aan de oever. We staren een half uur door onze verrekijkers maar helaas geen leeuwen vandaag.
Het is ondertussen 13:00 uur en we rijden door naar een ander uitkijkpunt waar water schijnt te staan, ook de dieren zullen wel dorst hebben. Onderweg zien we nog wat giraffen, rode duikers, koedoes, impala’s, gnoes en nyala’s, er komt geen einde aan de dieren. We parkeren de auto en lopen de hut in. Er zitten al wat andere mensen en iedereen is doodstil. Er is een kleine plas met een modderpoel ernaast. Wat buffels en impala’s drinken van het water terwijl een aantal zwijnen in de modder liggen te rollen, een grappig gezicht!
Lotte ziet iets zwemmen in het water maar we hebben geen idee wat het is. Ik maak een foto met de zoomlens en als we inzoomen op het schermpje komen we erachter dat er een kleine schildpad zwemt tussen de buffels, een lefgozertje want die buffels staan niet erg stil.
Er komen nog wat nyala’s aanlopen en pas na een tijdje zien we dat er achter wat struiken 3 neushoorns liggen, een oase van leven hier. Verderop beweegt er iets achter de bomen, Iedereen in de hut en alle dieren kijken om, een erg grote olifant komt eraan gelopen en heeft slechte zin vandaag. Hij jaagt alle dieren weg bij het water, zelfs de 3 neushoorns doen een stapje terug, wie is hier nu de baas! Hij drinkt wat en gooit zichzelf onder de modder, één van de buffels probeert weer in de buurt te komen maar dat haf hij beter niet kunnen doen want de olifant jaagt hem gelijk weer weg.
Na een paar minuten loopt de olifant weer de struiken in en komen langzamerhand de andere dieren weer terug. Minstens een uur hebben we hier zitten kijken naar alle mooie dieren die kwamen drinken. Vooral omdat je er nog geen 10 meter vanaf zit en de hut op het normale grond niveau gebouwd is zorgt ervoor dat deze plek erg gaaf is . Je zit er echt midden tussen in.
We rijden verder en komen een 4x4 stuk tegen, daar moet ik natuurlijk inrijden, al is onze auto maar een 4x2. Lotte vind het maar niets, we gaan grote heuvels op en af, tussen de rotsen door en op sommige plekken zitten er zulke diepe geulen naast de weg dat als we daar in rijden we zeker vast komen te staan, maar dat zien wel dan wel weer.
We komen een tegenligger tegen die gelukkig aan de kant gaat. Een 4x4 terrein auto, die heeft het beter voor elkaar. De man lacht naar me en vraagt of we wel de goede kant op gaan, hij had natuurlijk allang door dat onze auto hier eigenlijk niet voor geschikt is. “Of is het een huurauto” vraagt hij. Ik knik ja en de man zegt met een grote glimlach “leef je dan maar uit” , precies mijn gedachten. We vervolgen onze weg en ik vraag me af wat we gaan doen als we hier vast komen te staan of een lekke band krijgen. Geen bereik op de telefoon maar wel voldoende eten en drinken in de auto. Er vast al wel iemand die ook zo gek is om deze weg te nemen.
Het laatste deel komt in zicht en we sluiten af met een stukje dat heel stijl naar beneden gaat, de remmen houden het nauwelijks maar dit was wel erg leuk om te doen, Lotte is wel erg stil dus ik denk dat die er een andere mening over heeft. We stoppen even om te kijken of alles nog vast aan de auto zit en we geen lekke band hebben. Alles nog helemaal in orde op een paar krassen na over de gehele zijkant door een paar doornstruiken. Gelukkig hebben we bijna geen eigen risico dus niets om ons druk over te maken.
We rijden rustig weer naar ons kamp en zien nog een groep van 15 olifanten en in de buurt van het kamp lopen nog 2 neushoorns, wat een geweldige dag was dit! We parkeren de auto en zien dat onze buren er zijn en vragen of de baviaan niet al te veel gestolen heeft. Het viel allemaal mee maar de baviaan heeft in jullie tent alles onder gepoept krijgen we te horen. Ik dacht een geintje want heb alle sloten 3x gecheckt.
We zien al een zak dorito’s waaien…. “die hebben wij ook” hoor ik Lotte nog zeggen. Ik open de deur en de poeplucht komt me al tegemoet, overal ligt stront! Gelukkig zitten onze koffers dicht en hebben ze de losse mobieltjes en camera spullen laten liggen. Ik kijk in de badkamer en zie dat mijn lenzen weg zijn, en tevens mijn reserve lenzen, shit. Gelukkig vind ik ze onder in de wc. Alle chips, koekjes en brood is weg, de koelkast zit nog wel dicht. Zelfs op de keukentafel ligt apenpoep, en alsof dat nog niet erg genoeg was heeft hij er ook doorgeen gelopen dus het ligt overal.
Het hoofdkamp gaat zo dicht en we moeten toch echt een schoonmaker of ander huisje hebben. Aangezien we nog geen lekke band hebben gehad moet het gas er maar een keer op. Binnen no-time sta ik in het hoofdkamp en binnen een uur is alles weer schoon. We horen later dat 2 bavianen net zolang op het badkamerraam hebben geslagen totdat het slot kapot ging. We vertrekken hier morgen dus maken ons er verder ook niet al te druk over, maar niet erg handig als je hier een week zou zitten.
We krijgen van meerdere buren eten aangeboden maar onze koelkast is nog gevuld dus het is weer barbecue tijd. Kolen aan steken en rondschijnen met de lamp of er geen hyena’s in de buurt zijn, al maak ik me meer druk over de bavianen op dit moment. We sluiten de dag af met een heerlijk stuk biefstuk, een goede fles wijn en genieten van de zondondergang, dit is Afrika zoals het moet zijn!
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 9: St. Lucia à Hluhluwe Imfolozi park
Na wederom een erg goed ontbijt laden we onze auto weer in en rijden we eerst naar het “VVV kantoor” van St. Lucia om te kijken of ze nog wat leuke boeken verkopen. Dat viel wat tegen maar we hadden ze een gids met kaarten van de meeste parken in de omgeving, die gaat wel van pas komen.
Vandaag gaan we naar het Hluhluwe Imfolozi Park om 2 dagen zelf rond te rijden en hopelijk weer veel dieren te spotten. We moeten hier zelf koken en in het park zit geen fatsoenlijke winkel dus in slaan bij de Spar. Ook voor deze winkel staat buiten een rij, het blijkt dat de mensen bij een loket hun salaris kunnen ophalen.
De grotere supermarkten hier doen niet onder voor die in Nederland. In de meeste staat de muziek lekker hard zodat het haast leuk wordt om te winkelen. Grote koelingen bij de vlees afdeling die afgeladen vol liggen dus dat wordt weer barbecueën! Alles gaat weer met ijs in de koelboxen want we hebben nog een rit van een paar uur voor de boeg voordat we bij ons kamp aankomen.
Vanaf St. Lucia ben je normaal gesproken zo in dit park maar wij besluiten om via de Memorial Gate te gaan aan de noordzijde. Een stuk verder rijden maar dan gaan we via het park naar ons kamp zodat we ook deze kant zien en we hebben toch de hele dag de tijd.
Na 1,5 uur komen we aan bij de poort waar we ons moeten inschrijven en de paspoorten gecheckt worden. Het gaat er hier vrij serieus aan toe maar dat zal wel zijn tegen stroperij. De safari kan weer beginnen! De map die we in St. Lucia gekocht hebben komt nu goed van pas. Er staan kaarten met knooppunten in en naast de weg staan paaltjes met nummers, dus het navigeren in het park is erg makkelijk. Het is hier wel wat drukker dan in het vorige park maar het valt ons nog mee. We zien een aantal auto’s stil staan en sluiten rustig aan. Na een tip van een andere bezoeker zien we 200 meter verderop een leeuw in een boom liggen. Dat is al een goed begin.
Volgens de auto is het ondertussen 45 graden en ondanks dat we de ramen open hebben staan houdt de airco het lekker koel, goed te doen zo. We rijden met een slakkengang door het park en zien al snel wat wilde zwijnen en zebra’s. Zelf rijden heeft het voordeel dat we alle tijd hebben om rustig rond te kijken en foto’s te maken. Er loopt een verharde weg door het park maar links en rechts kun je zandwegen op, wat veel leuker is natuurlijk. Ook zijn er bepaalde uitkijkpunten waar we o.a. buffels en neushoorns zien.
We rijden ondertussen al meer dan 4 uur rond en moeten ons voor het donker melden bij het Mpila Camp, het grootste kamp in het zuiden van het park dat de reserveringen regelt voor de kleinere kampen in de buurt. Er is een klein winkeltje waar bijna niets te krijgen is en een pompstationnetje met 1 pomp voor benzine. We melden ons aan, tanken de auto vol en rijden naar het kamp waar we de komende 2 nachten slapen. Het is zeker nog 20 minuten rijden naar Nselweni Bush Camp dat aan het einde ligt van een zandweg naast de rivier. Vlak voordat we aankomen staan er wat giraffen naast de weg, blijft bijzonder als de dieren zo dichtbij zijn.
We rijden het kamp binnen en hebben onze tent al snel gevonden. Het is een tent op een verhoogde betonnen fundering. Niet zo gezellig als de vorige tenten maar we zitten wel midden in de natuur. Het kamp bestaat uit ongeveer 8 tenten en een congrescentrum dat niet veel groter is dan 2 tenten. Voor dit centrum zit een uitkijkpunt waarvan je over de rivier kan kijken. De rivier staat hier momenteel droog en in de bedding lopen meerdere neushoorns.
Spullen uitpakken, koelkast vullen, alle accu’s opladen, foto’s back-uppen en tijd om de barbecue aan te steken. We moeten ons eten goed in de gaten houden want er lopen hier 2 bavianen die alles stelen en zodra het donker wordt komen de hyena’s tevoorschijn om het vlees te jatten volgens onze buren. In dit kamp is het ook echt weer genieten, een kampvuurtje voor je tent, heerlijk warm weer en het enige dat je hoort zijn de geluiden van de dieren. Ik loop ’s avonds nog een rondje tussen de tenten en in het licht van de zaklamp is te zien dat er van alles rondloopt en snel de struiken in schiet. Veel mooier kunnen we hier niet zitten denk ik!
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 8: St. Lucia
We staan weer erg vroeg naast ons bed want het whale watching begon erg vroeg, echter is de motor van de boot kapot en vertrekken we pas om 12:00 uur. We zouden vanmiddag Lake St. Lucia opgaan om nijlpaarden en krokodillen te spotten dus dat komt ter vervallen, helaas zitten de ochtend boten al vol en moeten we de plannen omgooien.
We ontbijten en gaan richting het St. Lucia crocodile centre waar we gisteren langs gereden zijn en ik kan het kort houden, een dierentuin met krokodillen dus we staan zo weer buiten, niet erg boeiend, gelukkig wel een boom vol mooie vogels dus het was niet helemaal voor niets.
De nijlpaarden zitten hier overal dus we rijden wat rond en komen bij een steiger uit die via een zoetwatermeertje naar de zee loopt. Zat wilde nijlpaarden en krokodillen hier dus dat maakt het weer een beetje goed. Nu wil ik natuurlijk een foto van een nijlpaard die zijn bek wagenwijd open heeft, na een minuut of 30 is het gelukt en dan zie je ook gelijk waarom deze beesten zo gevaarlijk zijn, als je in die bek terecht komt is het einde oefening.
Op de stijger zitten een aantal jongeren handgemaakte beeldjes te maken van nijlpaarden. Daar zit toch zeker een paar uur werk in en voor 7 euro dingen we niet eens af, leuk voor thuis op de kast! We lopen tot het einde van de stijger en van de nijlpaarden belanden we op het strand waar het erg warm is maar ook erg rustig. Ik had hier veel toeristen verwacht maar op het stand zitten ze zeker niet.
We gaan terug naar de auto en lopen even het winkelcentrum in waar een goede bakker zit en een outdoor winkel. Ik ga natuurlijk niet naar huis zonder een mooie handgemaakte hoed, die hebben ze hier in overvloed en ze zijn ook nog eens ideaal tegen de zon. Hoort er een beetje bij als je op safari bent toch?
Iets voor 12 uur melden we ons bij het kantoortje om de walvissen te gaan bekijken, we zitten met een ander Nederlands stel op de boot dus dat is lekker rustig. De tractor duwt de boot het water in en al snel zitten we op zee die vrij onrustig is. Het is maar een klein bootje maar op het bovenste dek heb ik een goed uitzicht over de zee. Na een half uur varen spotten we een bultrug walvis met haar jong. Het jong is een voordeel want die kan nog maar een paar minuten onderblijven voordat het moet ademen dus de kans dat we ze wat vaker zien is groter.
We varen heel rustig naar ze toe maar de schipper zorgt ervoor dat de afstand minstens 30 meter blijft. We proberen wat foto’s te schieten maar dat valt nog niet mee op een boot die alle kanten op gaat. De walvissen duiken geregeld onder en we proberen ze op gepaste afstand te volgen, echt gaaf om te zien ook al zijn ze niet heel dichtbij. Aan de horizon zien we weer walvissen het water uitspringen, als ze weer in het water vallen zijn de huizenhoge spetters duidelijk te zien, wat een immense dieren!
Na een goede 2 uur zijn we weer op het strand en het was zeker de moeite waard. Niet veel later staan we weer in het centrum van St. Lucia waar we bij toeval en stel op het terras treffen die we ook in Tembe Elephant park hebben gezien. Ook zij hebben een geweldige vakantie al kan dat haast niet anders hier in Zuid Afrika. We drinken wat en gaan terug naar de B&B om wat foto’s uit te zoeken en de accu’s van de camera te wisselen.
Tijd voor eten, en dat is tot nu toe altijd nog een feestje hier. We besluiten naar Alfredo’s te gaan, een Italiaans restaurant dat erg goed staat aangeschreven, vandaag maar eens pizza. Terwijl we zitten te eten zien we op straat dat het leven even stil staat, auto’s stoppen en alle mensen staan ook stil. We nemen een kijken en midden op het kruispunt staat een nijlpaard! De bewoners zijn er aan gewend maar voor ons is dit toch wel een bijzonder gezicht. Het nijlpaard kijkt wat rond en springt vervolgens een tuin in waar hij in de struiken verdwijnt.
We eten onze pizza op en melden ons voor de nacht safari, het is pas 20 uur maar al donker. Met 10 man en een gids zitten we in de safari auto, te druk vinden wij, vooral als je foto’s wilt maken. We rijden het iSimangaliso Wetland Park in en zien al snel wat zebra’s. De chauffeur (gids) en diegene naast hem hebben een grote lamp en schijnen heen en weer, waardoor het onmogelijk is een fatsoenlijke foto te maken en het zeer onrustig is om rond te kijken.
We rijden verder en hopen luipaarden te zien, het enige waarvoor we met deze nacht safari mee zijn gegaan. We waren al gewaarschuwd dat een safari in het donker helemaal geweldig is of juist niets aan. Helaas treffen we dat tweede, zo erg dat ik mezelf erop betrap dat ik enkele minuten heb zitten slapen in de auto. Nee het was niet de moeite waard, ondanks dat de gids er veel verstand van had was het te druk in de auto en hadden we te weinig gefocust licht om de dieren goed te zien.
Het mooiste was een Dung beetle , een soort mestkever die een bal mest voor zich uitrolt en een gif groene kameleon die de gids naast de auto in het gras vond. Moe komen we aan bij onze B&B waar na een wijntje en het back-uppen van de foto’s de ogen weer dichtvallen.
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 7: Tembe Elephant Park à St. Lucia
Nog 1 game drive te gaan in dit park voordat we weer naar de volgende plek vertrekken. Al snel zien we wat “wildebeast” (Gnoe’s) en Rode duikers, een antilope met korteren voorpoten waardoor het springen wel wat weg heeft van duiken. Zodra ze ons opmerken springen ze snel weg.
We gaan vandaag kijken bij de andere drinkplek maar helaas staan er alleen maar nyala’s en in de verte een groep Buffels. Iets verderop is de omgeving plat gebrand en Patric ziet iets lopen, het zijn 2 leeuwen welpen. We proberen wat dichterbij te komen maar er loopt helaas geen weg naar toe en het is ook niet de bedoeling dat we met de safari auto overal maar van de weg afgaan. Het zijn 2 welpen zonder moeder in de buurt en de gids kan aan het gedrag zien dat ze hun jacht skills aan het oefenen zijn. De buffels staan niet heel ver weg maar tegen een grote groep hebben ze geen enkele kans. Ook zien we wat reuzenboszwijnen die wel al snel pumbaa’s noemen maar ook deze hebben de welpen al op tijd in de gaten.
20 minuten later hebben we weer geluk, een groep van 7 olifanten en weinig begroeiing, hetgeen dat er nog wel staat eten ze op. Ze lopen rustig om onze auto heen, een erg mooi moment om ze een wat beter te bekijken. Een vrouwtjes olifant met haar jong staan op een paar meter van onze auto af van wat dorre struiken te eten wat ze 12-16 uur per dag doen. Een volwassen beest eet 300 kilo per dag en drinkt 100-200 liter water, echt onvoorstelbare hoeveelheden. Een mooie afsluiter van onze tijd in het Tembe Elephant Park!
Na een erg goed ontbijt worden we uitgezwaaid door een aantal dames, als je aankomt is het een feestje maar ook bij het vertrek ontbreekt de muziek en dans niet! We hebben vandaag ongeveer 250 kilometer voor de boeg maar de wegen zijn een stuk beter dan verwacht, alleen die geiten en koeien op de weg zorgen geregeld voor vertraging. Ook zijn ze hier erg goed in drempels maken die je pas te laat ziet.
De omgeving veranderd onderweg behoorlijk, het is een stuk groener en we zien meer boerderijtjes, we zijn op het “platteland”. We passeren veel dorpjes en scholen waar ze allemaal verschillende schooluniformen aan hebben. Ook zien we zagerijen en aangeplante bossen en het ene na het ander kraampje naast de (snel)weg. Het kan allemaal hier!
Niet ver van de snelweg ligt het plaatsje St. Lucia waar we de komende 2 nachten door gaan brengen. Het is er toeristisch, veel winkels en kantoren waar je tripjes kan boeken en in elke straat zitten meerdere B&B’s. Het is even zoeken maar dan komen we aan bij een Nederlands stel dat hier Afrikhaya Guest House runt. We krijgen een mooie kamer en al snel zitten we bij de dame van het stel aan tafel met een lijst voor onze neus “101 dingen te doen in St. Lucia”. Vandaag gaan we er een rustig dagje van maken maar voor morgen boeken we 3 tripjes want we zitten hier naast het iSimangaliso Wetland Park dat op de Wereld-erfgoedlijst staat. St. Lucia Lake ligt in het midden van het park en is 1 van de grootste zoetwatermeren van Zuid Afrika. Tevens ligt het park aan de Indische Oceaan en zitten er talloze dieren waaronder 400 vogelsoorten.
We gaan uit eten bij de Ski Boat Club, een restaurant gelegen aan het water. Het is helaas al donker dus we zien geen krokodillen of nijlpaarden maar ook hier weer erg goed gegeten. We hebben snel aanspraak bij de lokale bevolking en de mensen uit o.a. Durban en Johannesburg die hier vakantie vieren. De eerste vraag is telkens waar we vandaan komen want een deel van onze Nederlandse woorden verstaan ze gewoon. Om 21 uur krijg ik een sms dat de motor van onze Whale-watching-boot kapot is en we niet voor de middag weg kunnen, de planning loopt weer lekker in de soep maar dat zien we morgen vroeg wel weer! Nu genieten van een biertje en de gezelligheid hier.
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 6: Tembe Elephant Park
Ook vandaag weer vroeg ons bed uit en zodra we naar buiten kijken zien we de eerste nyala’s en wat nog beter is, de zon, eindelijk weer mooi weer! Om 6 uur is er een vroeg ontbijt met wat fruit en daarna de safari auto in voor een 3 uur durende rit.
We rijden met een rustig gangetje en het doel voor vandaag is toch minstens 1 olifant! We stoppen bij een grote groep Impala’s, een van de meest voorkomende antilopesoorten in Zuid Afrika en “bushmeat” voor de roofdieren zoals ze dat hier noemen. Ze grazen rustig verder en schenken niet veel aandacht aan ons.
Iets verderop in een boom zit een zwarte vogel met een opvallende rode snavel, het is de Kuiftok. Nu vliegen hier veel meer bijzondere vogels maar doordat hij 50cm groot is en mooi blijft zitten ideaal voor de fotografen.
Verder op olifanten “jacht” gelukkig is het enige wat wij schieten foto’s maar helaas wordt er hier nog steeds illegaal gejaagd op voornamelijk olifanten en neushoorns. We komen aan bij een van de 2 drinkplekken, doordat ze een hutje hebben gebouwd kunnen we erg dichtbij komen tot een meter of 20 van het water af. Er staan wat nyala’s te drinken en 2 ganzen maken ruzie.
We zitten mooi met zijn 6en op een rijtje door onze verrekijkers te turen totdat Patric ons wijst op wat beweging achter een paar bomen. Een olifant komt eraan gelopen en drinkt wat vanuit de plas, snel wat foto’s want omdat het nog koud is op de vroege morgen zal hij niet heel veel drinken en zo weer weg zijn. Erg gaaf om ze eindelijk eens in hun natuurlijke omgeving te zien!
We rijden terug naar het kamp waar een Engelse ontbijt op ons staat te wachten, dat gaat er wel in na zo’n ritje! In het barretje staat een televisie met daarop live beelden van de plas waar we net waren, 2 olifanten staan te drinken! Samen met de gids spring ik in de auto en rijden we er snel heen.
Een van de olifanten is ongeveer even groot als de vorige, wellicht wel dezelfde maar de andere olifant is een erg groot mannetje. Hij staat met zijn kop naar ons toe te drinken en je kunt goed zien hoe hij met zijn slurf het water opzuigt en het daarna in zijn mond laat lopen. Samen met Patric zit ik een uur doodstil naar de beesten te staren, ik kan er geen genoeg van krijgen maar we moeten terug voor de geplande massage.
“Medium or hot” is de vraag, nog nooit eerder een massage gehad en geen flauw idee wat de jonge dame bedoelde, ik dacht dat het om de temperatuur van de massageolie ging en aangezien het nog niet heel warm was koos ik maar voor hot. Ze bedoelde dus “medium or hard” kwam ik na de massage achter. Afgebeuld is het goede woord denk ik, elke spier in mijn lichaam heeft op zijn flikker gehad maar ik ben wel van het gekraak in mijn schouders af. Volgende keer medium, of toch maar soft denk ik;)
Als herboren stappen we in voor de namiddag game-drive. We rijden bij het kamp weg en de gids moet vol in de remmen, op nog geen 2 meter afstand loopt een olifant uit de struiken en over de weg. Hij blijft naast de auto staan, kijkt ons aan en begint rustig van een boom te eten. Lotte maakt een mooi filmpje met haar GoPro-kloon en ik probeer wat foto’s te maken maar heb alleen de zoom lens bij me, vrij kansloos dus.
Patric spot verse leeuwen sporen, minder dan een uur oud, op de weg. We gaan van 20km/h naar 60 km/h want er is nu haast geboden, een poging om bij de leeuwen in de buurt te komen. Na 10 minuten rijden zien we ze voor ons op de weg, een paar leeuwinnen en wat jong volwassenen. De gids rijd door en de leeuwen passeren ons op een paar meter afstand, 3 jongen spelen wat rond een boom en op een gegeven moment staan we er 3 meter vanaf. We zitten in een open auto maar zolang we onze armen en benen binnenboord houden zou het veilig moeten zijn. Eigenlijk denk je er op dat moment niet eens over na, puur genieten van die mooie dieren en foto’s schieten.
We komen een grote groep buffels tegen, ze staan vrij ver van de auto en wij vinden ze niet heel erg interessant dus we gaan nog maar even naar een drinkplaats toe, er schijnen weer olifanten te staan. Auto parkeren, door het hek zodat er geen dieren binnen kunnen komen en het is gelijk al raak, 3 grote olifanten op 10 meter afstand. Ze drinken en gooien modder over hun lichaam tegen de zon en insecten. Helaas begint het donker te worden en moeten we langzamerhand terug. Ons doel voor vandaag is in ieder geval al geslaagd.
We zijn al in de buurt van het kamp en rijden op één van de zandwegen. Op dit punt staat er veel hoge begroeiing naast de weg. Een olifant loopt ons tegemoet en ik ga er vanuit dat die wel ergens de struiken in loopt, maar niets is minder waar. Op 2 meter van de auto bekijkt hij ons even goed, hij is een stuk groter dan onze safari auto en dat heeft hij zelf ook in de gaten. Hij wurmt zich tussen de auto en de struiken door, op 20cm afstand loopt hij langs me en dan voel je je toch echt wel heel klein en kwetsbaar en zelfs wat onprettig, dit is wel erg dichtbij. En dan moet je van de gids stil blijven zitten!
Het is wel duidelijk wat het gespreksonderwerp is tijdens het eten. Vanavond hebben we 1 grote Nederlandse tafel gecreëerd, 8 Nederlanders terwijl we hiervoor geen enkele landgenoot gezien hebben. Het eten is weer voortreffelijk en we besluiten om vanavond maar eens een feestje te bouwen bij het kampvuur. In de bomen rond het vuur zitten een aantal “Bushbaby’s” kleine aapjes die het geluid maken van een huilende baby, nogal raar als je het ’s nachts hoort.
Dag 5: Ponta Malongane à Tembe Elephant Park
We worden weer bij de grens afgezet en halen de auto op, hij staat er nog dus de bewaking was goed;) Snel wat benzine, saucijzenbroodjes en drinken halen en na een uurtje komen we al aan bij ons volgende verblijf. Bij de poort van het park krijgen we te horen dat juist door de regen de wegen redelijk goed zijn en dus mogen we met onze auto zelf naar het kamp toe rijden.
Een ontvangst met 8 zingende en dansende dames, dat hadden we niet verwacht! Wat een super ontvangst en wederom aardige mensen. We krijgen onze tent te zien die weer van alle luxe is voorzien, groot bed, wc en wastafel in een apart deel en dit keer een buiten douche waar je de dieren ziet lopen, cool! Naast onze tent staat nog een tentje met 2 privé massagetafels, daar gaan we zeker gebruik van maken. Ik wil onze koffers halen maar krijgt niet de kans om ze zelf te tillen, 2 kleine dames pakken elke een koffer van 25 kilo op hun hoofd en we voelen ons nu toch wel erg schuldig maar we na enige aandringen mogen we ze echt niet zelf tillen.
In dit park wordt alles verzorgd, te beginnen met de lunch, een bord vol lekker eten. We hebben het vaak genoeg anders meegemaakt in het buitenland. Na de lunch gaan we voor onze eerste game drive, in dit park mag je zelf niet rijden en dus nemen we plaats in een safariauto en beginnen aan de 3 uur durende toer door het park met onze gids Patric. We zitten hoog in de auto en hebben een kunnen goed rondkijken.
Dit park staat bekend om de grootste olifanten van Zuid-Afrika dus de verwachtingen zijn hoog. Al snel zien we wat giraffen maar zijn erg ver weg en Patric geeft al aan dat we nog wel dichterbij komen, toch snel een paar foto’s schieten en we rijden weer door. Met 20-30 km/h hobbelen we over de zandwegen en de gids brengt ons dichterbij de giraffen die rustig doorgaan met het eten.
Zoomlens op de camera, monopod (statief met 1 poot), rijstzak, verrekijkers, we zijn goed voorbereid en ik schiet al snel wat mooie foto’s. De gids verteld ondertussen alles over de dieren en geen vraag is te gek want overal heeft hij een antwoord op. We rijden weer verder en Patric let goed op de weg voor hem, niet omdat we er andere auto’s aankomen want die zie je hier nauwelijk maar wel omdat hij in het zand veel sporen van dieren ziet en zelfs kan inschatten hoe lang geleden een bepaald beest er gelopen heeft.
Deze game drive zien we voornamelijk veel nyala’s en impala’s, mede omdat het de afgelopen dagen geregend heeft zitten veel beesten nog verscholen, vanaf morgen wordt het weer mooie weer en gaan we veel meer zien krijgen we te horen. We hebben een pauze tijdens de 3 uur durenede rit en kunnen even de benen strekken, een drankje doen en zelf de koekjes staan klaar.
Maar hoe weet de gids dat we hier veilig de auto uit kunnen, we staan immers midden in de natuur. Ik vraag het aan Patric en deze verteld me dat zolang de nyala’s en impala’s rustig in de buurt rond lopen er geen roofdieren in de directe omgeving zijn. Deze dieren horen en ruiken een stuk beter dan ons en aan hun gedrag is te zien of het veilig is om even een stop te maken.
We vervolgen onze trip weer en staan al snel weer stil en de motor gaat uit zodat de auto geen trillingen veroorzaakt voor de fotografen. We hebben alleen geen flauw idee waarom, en van de gids mogen we zelf een keer zoeken. Verrekijkers erbij en samen met de andere 4 Nederlanders in de auto speuren we het gebied af, we zien iets in de verte maar kunnen het niet plaatsen. Ik maak een foto en het blijkt een neushoorn te zijn. Patric verteld dat we heel veel geluk hebben, het is een zwarte neushoorn waar er nog maar een paar duizend van zijn. Dichterbij komen zit er helaas niet in maar we rijden tevreden terug naar het tentenkamp.
Het is ondertussen 19 uur en het 3-gangen diner staat klaar, we schuiven aan bij wat mensen uit Zwitsersland met erg veel humor, lekker eten en flink lachen. Al snel gaat het kampvuur aan en met een biertje sluiten we de dag af, morgen weer erg vroeg op.
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 4: Ponta Malongane
Vandaag vroeg op, 2 duiken in de planning maar het weer is verschrikkelijk slecht, veel wind, veel regen en vrij hoge golven. Eenmaal bij de duikschool aangekomen krijgen we al snel te horen dat er vandaag niet gedoken gaat worden, flink balen dus! We doen een drankje en hebben het geluk dat iemand met een auto ons met de duikspullen weer af wil zetten, gelukkig hebben we niet alles bij ons maar dit was een stuk beter dan weer helemaal over het strand terug lopen.
Ook in de middag klaart het nog niet op, we belanden zelfs in de lounge waar een televisie staat en de laatste film van Batman begint net, je moet iets. Beetje film kijken en af en toe een paar minuten slapen op een lekkere bank is ook niet verkeerd maar vergeleken met een dagje duiken wel een domper.
Het is ondertussen droog en we lopen richting het dorpje, een stuk of 20 hutjes, een zeecontainer wat de supermarkt voor moet stellen, een pizza hutje en 2 kleine restaurants, we gaan het er maar op wagen. We komen wat kinderen tegen en al snel wordt er gevoetbald en gebruiken we onze paraplu als honkbal knuppel, wat kunnen ze daar nog blij zijn met niets, echt geweldig om mee te maken. Ook komen Herman en Moses voorbij lopen die een dorp verderop wonen, elke dag een uur lopen, niet voor te stellen eigenlijk.
We hebben nog 1 avond en beslissen om beide restaurant maar uit te proberen, we beginnen bij de Sunset Shack welke over het Sugi meer uit kijkt, een houten hutje, wat golfplaten, een paar picknick tafels en een vuurplaats. De bediening is erg vriendelijk en de hamburger om te smullen, dat hadden we niet verwacht. Af en toe komt er een 4x4 langs rijden en als snel belanden we vanaf de picknick tafel aan de bar. Aan de muur hangt een grote kunststof jerrycan met een bruine vloeistof erin, de lokaal gestookte rum gaan we natuurlijk niet overslaan! We hebben morgen weinig plannen dus we zakken lekker door en gaan daarna met ons zaklampje naar het tweede restaurant voor een late night snack.
Come to see is ongeveer vergelijkbaar met het andere restaurant, rugby op de tv en een tafel vol dronken Engelsen die al snel worden weggestuurd. Met een bord vol garnalen en een koud biertje genieten we van de laatste uurtjes in Mozambique en ondanks dat we wat pech hebben met het duiken hier hadden we het zeker niet willen missen. De combinatie van de ontzettend aardige mensen, het tevreden zijn met weinig, het leuke dorpje, lekker eten en onze tent dicht bij de zee zorgen voor een onvergetelijke ervaring!
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 3: Ponta Malongane
De wekker gaat al weer vroeg, buiten onze tent zitten een stuk of 10 diadeemmeerkatten (aapjes) in de bomen. Ze bekijken ons even en springen van tak op tak naar een rustigere plek. We maken snel wat te eten in het restaurant en lopen weer naar Blue Horizon Diving.
Vandaag staat 1 duik op de planning, de enige andere gasten zijn bezig met een cursus dus we moeten even wachten. De zodiac wordt met een tractor het water in gereden en vervolgens moet deze door de duikers worden gedraaid, ondanks dat het wat regent en waait zijn de golven niet al te hoog vandaag. We beginnen met een ondiepe duik wat ons ook wel uitkomt, toch altijd wat wennen op een nieuwe duikplek.
Na 10 minuten varen komen we al aan bij het Shallow Malongane Reef, snel de spullen aan en met na backroll liggen in het water, snel kijken of wel voldoende lood hebben en de duik kan beginnen.
De gids/instructeur is vrij druk met de mensen die net hun brevet hebben gehaald of daar nog mee bezig zijn dus Lotte en ik duiken lekker op ons gemak in de buurt. Helaas wel veel deining onderwater, 3 meter vooruit, 2 meter achteruit en zo gaan we door. De bodem is rotsachtig met veel mooie stukken hard en zacht koraal. Tussen de rotsen waar de stroming wat minder is zitten veel vissen verscholen waaronder murenes en anemoonvissen.
Dit is gelijk een van mijn eerste duiken met een groothoeklens en 2 flitsers dus toch maar een paar foto’s proberen te maken al valt dat nog niet mee, wachten op het juiste moment want een seconde later wordt je weer 2 meter naar achteren geslingerd. Ik schiet wat foto’s van een anemoonvis en wat mooie stukken koraal en na 60 minuten wordt het weer tijd om op de zodiac te klimmen.
Een fijne duik maar niet al te bijzonder, we zijn ondertussen ook redelijk verwend denk ik en komen hier toch voornamelijk om met het “grote spul” te duiken.
Na de duik weer een drankje in de bar en we krijgen wat informatie over het dorpje dat om de hoek ligt, 2 restaurantjes blijken er te zitten dus toch de moeite waard om morgen eens heen te lopen. “Vergeet vooral geen zaklamp” werd ons nog nageroepen toen we weer over het strand naar ons kamp liepen. We zijn de enige op het strand, voor de rest alleen wat vogeltjes en duizenden krabbetjes en “onze” hond buddy natuurlijk, waar maak je dit nog mee? En om het af te maken weer de walvissen die aan de horizon het water uit springen!
Even een pauze op de stoeltjes voor onze tent, als we maar stil genoeg zijn komen de aapjes tot op 2 meter afstand, ook zitten hier veel schitterende vogels. De apen hebben een lange staart en als ze op een tak zitten is mooi te zien hoe ze die gebruiken om hun balans te houden.
Het is weer tijd om te eten en ik heb altijd gezegd, op vakantie ga ik niet koken! Hier is het echter een feestje, en dan vooral de vleesafdeling in de supermarkt. Vandaag Lazy aged rumpsteak, 800 gram, beetje overdreven maar voor 5 euro zeuren we niet. De BBQ gaat weer aan en we ouwehoeren wat met Herman de camp manager en Moses die hier eigenlijk de hele dag wel rond loopt, erg persoonlijk en knus allemaal. Na veel te veel vlees drinken we nog een wijntje tussen de aapjes en komt de dag weer tot een einde.
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 2: Pongola à Ponta Malongane
Vandaag een goede 200km voor de boeg, deels snelweg en daarna over op een secundaire weg zoals onze kaart aangeeft. We stoppen eerst bij een Pick&Pay en bij een Spar supermarkt. 2 koelboxen en een lading ijs, eten en drinken inslaan want in Mozambique is het self-catering en het is ons niet helemaal duidelijk of er restaurants/winkels in de buurt zitten.
Onderweg komen we over een mooie weggetjes door de heuvels en zien we veel kleine dorpjes waar van alles wordt verkocht, helaas moeten we om 14:00 uur bij de grens zijn dus we proberen zoveel mogelijk door te rijden. Wel stoppen we even bij de Jozini dam, het meer staat o.a. bekend om het vissen op tijgervissen.
Het is even zoeken bij de grens, de bewaakte parkeerplaats is niet meer dan een stuk grasland met een hek en een hutje waarin iemand ligt te slapen. Voor 160 rand (ongeveer 10 euro) past hij 4 dagen op onze auto. We slepen de koffers en de koelboxen richting de grens en een paar stempels verder staan we in Mozambique, het visum hadden we gelukkig al geregeld want dat wil de laatste tijd nog wel eens voor problemen zorgen…. Lees: genoeg geld neer leggen.
Hier stopt ook de geasfalteerde weg, zonder 4x4 auto kun je geen kant op dus wel hebben een transfer geregeld naar ons verblijf. Stipt op tijd komt er een soort safari auto aangereden en maken we kennis met Annibal, de chauffeur en 1 van de bewakers van het luxe tenten kamp. Alleen de rit er naar toe is al een belevenis. Alleen maar zandpaadjes zonder richtingsborden. Na 45 minuten rijden komen we aan het bij kamp en al snel blijkt dat we de eerste 2 nachten de enigste gasten zijn, lekker rustig dus!
Het Tartaruga Maritima kamp heeft maar een paar tenten die ver van elkaar liggen en verbonden zijn door verhoogde houten paden, er is een gezamenlijke keuken, tv lounge en zwembad met vuurplaats. Voor de rest is er ook werkelijk niets, strand, zee en rust, daar houden we wel van!
We hebben een luxe tent op een verhoogd platform in het bos, een goed bed, eigen badkamer en een zitje voor de tent, erg gezellig! Al snel ligt er een hond voor ons huisje die niet meer van onze zijde wijkt, gelukkig zijn we honden-gek. We moeten voor 17:00 uur richting een duikschool als we de volgende dag willen duiken, gewoon het strand op lopen, rechtsaf slaan en na 15 minuten zie je het wel verschijnen. Zo gezegd, zo gedaan. Met hond buddy naast ons hadden we het al snel gevonden, even snel wat duikpasjes laten zien en we mochten niet vertrekken zonder een biertje te drinken, heel vervelend allemaal.
Bij een barretje dat uitkeek over de zee was het goed vertoeven, in de verte zien we de “breaching whales” echt vet! Na wat gezellige uurtjes lopen we weer via het stand naar onze tent want er moet toch echt gekookt worden vandaag. Overigens geen ramp hier, een volledig ingerichte keuken met uitzicht op zee en 2 barbecues. Wat spareribs en groente later vallen de oogjes weer dicht en morgen moeten we weer vroeg op dus bedtijd. De waakhond ligt voor de deur en houdt de aapjes op afstand, wat een rust hier!
Zuid-Afrika & Mozambique
Dag 1: Johannesburg à Pongola
Daar staan we dan, na iets meer dan 10 uur vliegen, op het vliegveld van Johannesburg. Even langs de douane, de koffers ophalen en opzoek naar onze huurauto, na wat rondvragen blijkt de verhuurder in een gebouw tegenover het vliegveld te zitten. Wat papierwerk en de laatste verzekeringen afkopen en we stappen in onze bijna nieuwe Qashqai, dat is alvast een goed begin.
De parkeergarage uit de drukte in, links rijden en aan de “verkeerde” kant de auto besturen. De eerste 10 minuten zijn wat onwennig vooral met afslaan en we hebben geen flauw idee wie er nu voorrang heeft, gewoon gas geven is het motto. Ook de eerste paar keer schakelen is lachwekkend, je grijpt automatisch naar rechts, zit een keer aan de deurhendel en dan valt toch het kwartje dat de pook links zit.
Onze navigatie brengt ons zonder moeite Johannesburg uit en het wordt gelukkig wat rustiger op de weg, die buiten verwachting nog best goed is, hier en daar wel wat kuilen maar het valt ons erg mee. Ook de snelwegen zijn prima. Het gevaarlijkste zijn nog de zelfmoord-geiten die gewoon de snelweg oprennen als je met 130km/h aan komt rijden, ook de koeien kunnen er wat van en tot 2 keer toe gaat het maar net goed.
Wat ook gelijk opvalt zijn alle mensen aan de kant van de weg om te liften, ook wordt er van alles verkocht zoals ananassen en houten beeldjes, en dat aan de kant van de snelweg, stoppen is denk ik gewoon toegestaan. Veel trage vrachtwagens op de weg en inhalen is eigenlijk overal toegestaan…denken we. Gewoon over alle lijnen, over de verkeerder kant van de snelweg, over de vluchtstrook, iedereen wijkt eigenlijk wel uit als je er langs wilt, in Nederland had ik het rijbewijs al in kunnen leveren maar hier is het heel normaal, en het went snel.
Buiten Johannesburg zien we veel kleine hutjes en sloppenwijken, een paar meter verderop kan zo maar eens een villa staan, erg grote verschillen hier en na 300km aan indrukken zijn we blij dat we bij de eerste B&B aankomen. Elegant Lodge in Pongola, voor ons gewoon om een nachtje te overnachten maar buiten verwachting erg modern en schoon.
Op het terras krijgen we van andere gasten de tip om bij Country Lodge Pongola te gaan eten, in de bar zitten wat lokalen mensen te drinken en al snel kunnen we aan tafel. Erg lekker vlees en krokante frietjes, perfect voor de eerste avond. Op tijd naar bed want morgen vervolgen we onze rit naar Mozambique.
De Beldert
nze eerste duik in Nederland dit jaar, we gaan naar De Beldert en zien op Facebook dat er meer bekenden komen dus dat wordt weer een gezellig dagje. Het zonnetje is ook goed gaan schijnen dus veel kan er niet meer mis gaan.
Tijdje geleden dat ik hier gedoken heb en mijn buddy Jeroen is hier überhaupt nog niet geweest, we krijgen aan de waterkant nog een route door van de lijnen maar volgens mij staan we allebei niet op te letten, gewoon lekker het water in want het begint warm te worden!
We duiken via het anker rechtdoor en komen uit bij een zeilbootje, nog weinig leven hier dus we duiken snel maar verder totdat we op een kruispunt van lijnen komen…. Hadden we nu toch maar opgelet net! We kijken elkaar een keer aan en besluiten maar de rechter lijn te volgen. Langzaam gaan we steeds dieper en mijn horloge heeft onderhand nog maar 10 graden aan. Ik duik droog maar vooral aan mijn gezicht voel ik goed dat het toch wel koud is!
We duiken door en op de lijn zitten veel kleine aasgarnaaltjes, de moeite waard om er zo eens een foto van te maken, ze zijn erg klein dus dat gaat nog niet meevallen. Na een paar minuten duiken is het nog steeds niet echt donker en zien we een klein platformpje, ik heb het idee dat we aardig diep zijn en dan klopt. Onze computers geven 22 meter en 5 graden aan, die arme Jeroen zal het wel koud hebben in zijn natpak;) Op het platform zit 1 klein lullig visje, ik maak er een foto van en we duiken weer richting het ondiepe waar ik alsnog de aasgarnaaltjes op de foto zet.
Dit keer nemen we de goede afslag (denk we) en we komen uit bij de kotter, een rondje in en rond de kotter en dat hebben we ook weer snel gezien. Het zicht wordt slechte en nadat we even bij de cockpit gekeken hebben duiken we langzaam naar de uitstap, na 70 minuten is het mooi geweest. Leuk om de objecten weer eens te zien maar we komen toch meer voor het onderwater leven.
Na anderhalf uur in de zon opwarmen en een paar blikken knakworsten verder is het tijd voor de tweede duik, we spreken af om dit keer ondiep te blijven en hopen wat meer leven te gaan zien. Centimeter voor centimeter speuren we de grond af en ik vind al snel een kokerjuffer (larvenstadium van een schietmot) die druk aan het werk in met het groen om zich heen. Het is net een stukje hout dat beweegt en af en toe komt zijn kopje naar buiten om aan het groen te knagen en materiaal te verzamelen om zijn koker mee uit te bouwen.
Links en recht kruipen zoetwaterslakjes maar ik krijg ze nog niet mooi op de foto totdat ik iets veel interessanter zie. Een slakje dat eitjes aan het afzetten is op een blad. Ik maak een foto en op het schermpje zie ik pas hoe bijzonder het eruit ziet! Ik maak nog een paar foto’s en gebaar Jeroen dat hij ook even moet kijken, die is ook gek van het macro spul. Hij schiet ook een paar foto’s en ik kijk ondertussen bij een zoetwatermossel die ook even mag “poseren”.
40 minuten op onze horloges dus tijd om om te keren. Na een paar minuten zwemmen laat Jeroen het schermpje van zijn camera zien, een steur! %#&@^# ik heb hem niet gezien, wel een eerdere keer maar het blijft een prachtig beest om te zien. We duiken wat rond maar zien hem niet. We komen bij de instap aan en hebben nog wat lucht over en besluiten iets verder te duiken…. Gelukkig maar want dit keer zie ik de steur ook! Hij heeft de vaart erin dus een foto gaat niet lukken maar dat mag de pret niet drukken. Met de zon op het water en al die kleine beestjes was ik in gedachten weer even terug in Egypte waar we net van terug zijn. Wat een super duik, en dat in zoetwater!
Indonesië, Bangka Island & Lembeh
Aapjes kijken. (7/7)
30.09.14
De laatste duik-dag is aangebroken en ik zie op het bord dat we de eerste duik naar Police Pier gaan, daar heb ik veel goede verhalen over gehoord. De Australiërs hebben volgens mij geregeld dat we vandaag alleen maar gaan muck duiken en daar ben ik het volledige mee eens, dat zijn de mooiste duiken hier.
Duik 339
Police Pier ligt tegenover het NAD Lembeh resort dus een paar minuten varen en we trekken onze uitrusting aan, je vest en fles worden neergezet, banden aangegeven zodat je er makkelijk in komt, vinnen aangegeven en zodra je in het water ligt volgt je camera, makkelijker kan het echt niet.
We duiken snel naar 22 meter en zigzaggen langzaam ondieper opzoek naar alle kleine “critters” die hier voor komen en op deze duikstek schijnen er dat nogal wat te zijn. We zien al snel 2 Tyron’s Risbecia slakjes die elkaar achtervolgen, volgens mijn boek staat deze soort daar bekend om. De volgende 30 minuten komt er geen eind aan alle slakjes, sommigen hebben we al gezien maar ook dit keer weer nieuwe soorten. Een oranje met paarse band en wit uiteinde op zijn cerata (de “stekels” op zijn rug) kruipt over het zwarte zand, de Desirable Flabellina. Ik maak een een paar foto’s en de gids heeft er alweer een gevonden, wit met grijze vlekken, blauwe en gele stippen. Hij is zo klein dat zelfs met de macrolens ervoor een foto maken lastig is. Toch ook maar eens meerdere lenzen aanschaffen voor de dingen onder de 5 mm.
Dan zien we een nieuw soort, de Bullock’s Hypselodoris, paars met een witte lijn om zijn mantel en gele longen en rhinophores, blijft bijzonder dat zulke kleurrijke beestjes leven op het saaie zwarte zand. In een stuk koraal zit een slakje met huis, wit met witte puntjes erop, de precieze soort staat niet eens in het boek maar ik denk dat het een soort Egg Cowrie is.
De volgende is een stukje groter, een zeker 4 centimeter lange Girdled Glossodoris, bruin met witte vlekjes en wat deze zo mooi maakt is het band om zijn lichaam, 3 dunne lijnen in het blauw, zwart en oranje volgen elkaar op.
Tijd voor wat anders al krijg ik er nooit genoeg van. Een klein hengelaarsvisje zit tegen een stuk koraal, wit met gele en oranje accenten, een jonge Warty Frogfish, hij ziet er totaal anders uit dan de volwassen exemplaren die vaak geel met bruin zijn en veel meer wratten hebben.
Voor de duik had ik aan de Tamrin al gevraagd of hij een Harlequin Shrimp kon vinden, “tuurlijk” was het antwoord en er was niets aan gelogen. Daar zitten ze dan, 2 stuks bij elkaar en ik denk een van de mooiste garnalen die er is. Een wit garnaaltje met vrij grote scharen, bruin met paarse vlekken omringd met blauwe lijnen en blauwe pootjes met witte banden. Een geweldige creatie van moeder natuur. Ze zijn vaak met zijn tweeën te vinden, het vrouwtje is de grote en het mannetje heeft denk ik niets te vertellen;)
Deze duik nog geen krabbetje gehad maar in het koraal zit een Soft Coral Crab, later hoor ik “Candy Crab” voorbij komen, een rood met wit krabbetje in rood koraal dus ik kan me er iets bij voorstellen. Ook de Teddy Bear Crab komen we weer tegen en na een paar foto’s zie ik de gids alweer gebaren, er komt geen eind aan al het moois deze duik.
Weer 2 Flabellina slakjes, Sp.1 en Sp.2 , zelfs mijn boek is opgehouden met namen geven. Ook de Gloomy Tambja die we eerder gezien hebben kruipt voorbij en een stukje verder zit een roze met witte en paarse lijnen, ook hier is de naam van onbekend. Een nieuwe met naam is de Marie’s Mexichromis, gele rand, paarse met stekeltjes en gele longen, haast teveel soorten voor 1 duik en niet eens alles staat hier beschreven. Na 65 minuten en een camera vol foto’s stappen we weer tevreden aan boord, wat een duik!
Duik 340
Tandu Rusan is de volgende stek, ook alleen maar zand alleen loopt het hier minder stijl af. De planning was op weer rond de 25 meter de duik te beginnen maar zodra we in het water liggen voel ik al dat we dat wel niet zullen halen. Stroming, veel stroming, op 16 meter blaast mijn masker zowat van mijn kop af. Mijn satéprikker heb ik omgedoopt tot anker, 30 cm lange pin het zand in en dan nog blijft die nauwelijks vast zitten. Wordt een interessant duikje.
Een zwarte frogfish die voor de rest onder de algen en zand zit is het eerste dat we tegen komen, niet mooi voor de foto. Lotte duikt vandaag niet dus ik hoef alleen de gids in de gaten te houden die al snel een geel Flores zeepaardje zit, ik schiet een foto en dan geeft het zeepaardje het ook op wat betreft de stroming, we zien hem voorbij komen met een nieuw snelheidsrecord en laten het er maar bij.
We zwemmen een paar meter en ankeren dan weer met ons stokje, Eerst het masker maar eens leegblazen want veel zien doe ik al niet meer. Vlak naast met zit een Spotted Dendrodoris, een mooi oranje slakje met bruine vlekken, een nieuw soort dus die moet toch echt op de foto. Ik kijk onder me door of er niets zit en dump al mijn lucht uit mijn vest zodat ik vast op de bodem kom te liggen, geen koraal hier dus er valt niets kapot te maken. Mijn masker loopt weer vol dus ik trek hem maar wat strakker aan en schiet wat plaatjes. De gids gebaard dat we maar wat ondieper moeten gaan en dat lijkt me een goed plan, iets minder stroming is geen luxe.
Ik zie een octopus zitten, de gids wappert wat met zijn handen en dan blijkt dat het een Blue-Ringed Octopus is, leuk om deze de laatste duik nog een keer te zien! Voordat ik een foto kan maken laat hij zich los en dat doen wij ook maar, niet veel verder blijft hij even stil zitten en kunnen we hem goed bekijken. De gids heeft ondertussen de andere gids ook al bij zich geroepen zodat iedereen heb kan zien, ik maak wat foto’s en geef het sein aan de volgende fotograaf, geen schouderklopjes en vin trekken hier, iedereen wacht netjes op zijn beurt.
Ik rust even op het zand en zie naast me een Lisa’s Mantis Shrimp in zijn holletje zitten, beschut en buiten de stroming komen zijn 2 ogen boven het zand uit om te kijken wat ik kom doen. Alleen zijn ogen zijn al bijzonder om naar te kijken, ovale bruine bolletjes met witte stippen.
Tamrin gebaard dat we weer verder gaan, beetje lucht in het vest en weer tegen de stroming in, een driftduik is hier niet mogelijk want dan kom je een kilometer verder weer boven. We zitten ondertussen op 7 meter en de stroming lijkt wat af te nemen, op een grote blauwe zeester zitten weer 2 Harlequin Shrimps en over het zand loopt en Two Horn Box Crab die een maaltje naar binnen werkt en mooi poseert voor de camera.
Ik kijk op mijn computer er er zitten al weer 65 minuten op dus langzaam duiken we richting de boot, er zit een groepje duikers ergens naar te kijken en we sluiten toch maar aan. Van een afstandje zie ik een groen beestje zitten van 5mm groot, geen flauw benul wat. De rest zwemt weg en ik maak een aantal foto’s, op de boot hoor ik dat het een Hairy Shrimp is, in het boek staat hij als Algae Shrimp. Zelfs op de foto is lastig te zien hoe het garnaalje in elkaar steekt. Voldaan klimmen we weer aan boord, dat was de laatste duik deze vakantie.
Aangekomen op het resort snel onder douche door en wat eten, we gaan zo richting het vaste land voor de Tangkoko National Park tour, 15 minuten met de boot en een uurtje met de auto, lijkt lang maar je ziet hier zoveel aan de kant van de weg dat je je geen minuut verveelt.
We komen aan bij het Tangkoko park, de chauffeur regelt de betaling, omgerekend gaat het om enkele euro’s en we krijgen een gids toegewezen. We lopen eerst over een aangelegd pad, persoonlijk vind ik dit altijd jammer, ik loop liever door het bos zelf. Al snel blijkt dat de gids ook geen woord Engels spreekt dus het wordt een rustig tochtje. Na 20 minuten wijken we af van het grote pad en komen een groepje zwarte makaken tegen, apen van ongeveer 60cm hoog. Rambo 2 heet de leider en al snel komt de hele groep eraan. Rond de 60 apen omringen ons, rennen rond, zijn aan het spelen en zo hier en daar maken ze wat ruzie. We volgen ze dieper het bos in en als we ze voorzichtig naderen kunnen we tot een meter in de buurt komen. Toch wel erg bijzonder dit.
De apen zullen wel gewend zijn aan mensen maar het is niet zo dat ze naar je toe komen en aan je spullen gaan zitten, daar ben ik blij om want dat onnatuurlijke gedrag verpest het altijd voor mij. We volgen ze 15 minuten het bos in en ik kan mooie foto’s maken van een moeder aap met haar jong. Boven ons slingeren ze door de bomen en maken ze veel herrie, een mooi schouwspel.
We lopen weer terug naar een van de hoofdpaden waar af en toe wat lokale bewoners langskomen op de fiets of brommer. We gaan nu opzoek naar het aapje waarvoor we hier gekomen zijn. Het Tarsius aapje is een spookdiertje dat leeft tussen de bamboe en zich verschuilt in bomen en vaak alleen wat later op de dag tevoorschijn komt. Het is maar een klein beestje, een goede 10cm groot met een lange dunne staart, lijkt wat op een rat met een groter hoofd en opvallend grote ogen. Sulawesi is één van de weinige plekken waar hij voorkomt.
We vervolgen onze weg en lopen tussen grote bomen met gewervelde wortels en andere bijzondere bomen en planten richting 1 bepaalde boom waar het aapje zou zitten. De gids zoekt hem maar we zien hem niet, met een stok wordt er onderin de boom gerammeld en op 3 meter hoogte komen 2 Tarsius aapjes tevoorschijn. Wat een grappige diertjes op te zien! Jammer dat ze zo hoog zitten en snel weer de boom in kruipen. Ze komen er nog een paar keer uit en we schieten wat foto’s. We stellen een aantal vragen aan de gids maar een antwoord zit er helaas niet in, jammer want wij willen altijd van alles weten.
We lopen weer terug, steken het pad over en lopen weer het bos in waar een klein schuurtje staat, er zitten jonge schildpadden in, met handen en voeten komen we erachter dat schildpadden een paar meter verderop op het strand eieren leggen en dat ze de schildpadjes wat laten opgroeien voordat ze terug de oceaan in gaan, er zit ook een research centrum maar deze is gesloten en zo te zien ook niet openbaar voor bezoek. We vreemd dat je het ene moment nog in een dicht bos loopt en het volgende moment op het strand staat en vanaf Noord Sulawesi het eiland Bangka zit liggen waar we een week geleden nog zaten.
Hierna is de tour ook afgelopen, het was leuk om de apen te zien maar jammer dat er geen Engelse uitleg bij zat en dat het park in onze ogen iets te “gemaakt” is. Misschien dat we geluk hadden maar we zijn vrijwel geen andere toeristen tegen gekomen want anders krijg je toch een beetje een dierentuin idee.
Het einde van de vakantie en dus ook het einde van dit verslag. Ik kan een trip naar Murex Bangka Resort & NAD Lembeh aan iedereen aanraden. 2 hele verschillende plekken en toch zo dicht bij elkaar, een leuke afwisseling. Ook al ben je misschien niet direct een macro fan, hier wordt je er wel een door alle kleine schitterende beestjes!
Murex Bangka resort: www.murexdive.com/resorts/murex-bangka/
NAD Lembeh: www.nad-lembeh.com
Muck Diving (6/7)
29.09.14
Het is weer een zonnige dag, zoals de meeste dagen hier. Soms wat bewolkt maar wel droog. Aan de overkant op het vaste land zie je het geregeld regenen, het blijft daar ronde de bergen hangen dus dat geluk hebben we. Af en toe scheurt er een visser voorbij in een klein bootje, de grotere boten die een stuk verderop liggen zie je nauwelijks varen.
Duik 336
3 duiken op de planning vandaag en de eerste is bij Jiko Yangi, een stukje noordelijker van ons resort. Dit is een totaal andere duik dan de muck duiken in de buurt van NAD Lembeh. Een grote wand die begroeid is met mooi koraal. Op wat koraal maak ik foto’s van een Bubble Coral Shrimp. Een doorzichtig garnaaltje met paarse schaartjes en pootjes. Hij steekt mooi af tegen het witte koraal. Een ander leuk garnaaltje zit niet veel verder, groen met stekels op zijn rug. Met het blote ook zie je iets bewegen en pas later op de foto blijkt hoe apart deze beestjes zijn.
We hebben deze duik ook weer het geluk een zeepaardje te zien, een kleine oranje dit keer, de stroming is aardig aanwezig dus een foto maken haast onmogelijk, gelukkig hebben we dit soort al eerder gezien in betere condities. Wel lukt het om wat foto’s te maken van een Skeleton Shrimp, zoals de naam al aangeeft een erg iel beestje en ook niet groter dan een centimeter.
Na weer wat nieuwe slakjes te hebben gezien en nog meer “bekende” slakjes komen we een groene frogfish tegen, in deze kleur hebben wij hem nog niet gezien. We maken de safety stop die ook niet saai was door de vele Tiger Shrimps en na een goed uur zitten we weer op de boot waar de thee met 3 scheppen suiker alweer klaar staat, ze onthouden echt alles hier!
Bij de duikstek in een blowhole aanwezig, zodra er een golf aan komt spuit de lucht eruit, het doet me denken aan Bonaire waar deze meer voorkomen. Op de boot wat foto’s van elkaar bekijken en een uurtje luieren.
Duik 337
Bat Bay voor de 2e duik, we dalen snel weer af naar 27 meter, op de een of andere manier zitten de meeste gekke beestjes onder de 20 meter op het zand dus weer een diepe duik. Mijn oog valt op een doorzichtig garnaaltje met geel-oranje stippen, hoe meer kleuren hoe leuker de foto’s! Op een stuk rood koraal zit een klein visje, ik speel wat met de instellingen van de camera totdat de achtergrond mooi zwart wordt, daarna juist de sluitertijd wat langer zodat er meer kleur in komt, later eens bekijken wat ik mooier vind. De Loki Whip goby blijft stil zitten en het worden in ieder geval scherpe plaatjes.
Op het zand kruipt een Ornate Sapsucking Slug, hij zwiebert alle kanten op door de stroming en ik ga maar met de knieën op het zand zitten anders is het onmogelijk hem stil voor de lens te krijgen. We verlaten het zanderige diepe gedeelte nadat we nog een Starry Night Octopus zien en zwemmen tussen een aantal blokken door die zo groot zijn als vrachtwagens.
We maken de safety stop en zwemmen een stukje één van de grotjes in, het lijkt een grauwe plek maar zodra ik mijn lamp aan doe blijkt hoe mooi hij van binnen is begroeit, we kijken wat rond in de eerste 10 meters en zwemmen er weer uit. In mijn logboek zie ik dat mijn 20.000ste minuut onderwater is gemaakt, op naar de volgende twintigduizend!
In 20 minuten varen we terug naar het resort, snel even afspoelen want de lunch staat al klaar, vandaag alleen maar Indonesische gerechten die me ondertussen wat tegen gaan staan, een soort gefrituurd heel ei en scherpe vis met rijst, ik hou het vandaag maar eens bij fruit. Het eten is hier wel gevarieerd maar onder de lunch praten we met de Australiërs over grote stukken vlees op de BBQ, daar ook maar eens een vakantie door brengen;)
De oudste duiker op onze boot is 74 jaar oud, zijn automaat is rond de 35 jaar oud en hij gebruikt zijn aanwijsstokje als onderwaterwandelstok. Naar zeggen is het een vriend van Cousteau zelf;) Volgens mij heeft hij ook wat teveel lood, afzinken en op de bodem neerploffen en zo nu en dan het stokje in het zand om een meter verder te komen, niet helemaal onze stijl van duiken maar wie met 74 jaar nog kan duiken mag in de handjes klappen en ik zie de humor er wel van in. Ook heeft hij dit jaar de Ipad en WIFI ontdekt, een apparaat dat het antwoord op alles weet, onbegrijpelijk volgens hem.
Duik 338
We varen dit keer maar een klein stukje naar Aer Prang 1, puur muck duiken hier, hetgeen waarvoor we gekomen zijn en we blijven een keer ondieper dan 10 meter. Hoe saaier de duikstek eruit ziet hoe meer leven er vaak zit. We beginnen met een mooi wit slakje dat alleen in de puntjes wat gekeurd is, de Lizard Isaland variant. Dan roept de gids ons erbij, een Ambon Scorpionfish, iets extremer dan de normale soort. Overal stekels die begroeid zijn, beetje bij beetje huppelt hij over het zwarte zand.
Er zwemt een Napoleon Snake Eel onder ons door, hij is druk opzoek naar wat te eten en schiet alle kanten op. We volgen hem een stukje en komen bij een cleaning station waar een Balloonfish en een Striped Puffer zich laten schoonmaken door wat cleaner shrimps. De vissen liggen rustig op het zand maar de garnaaltjes gaan als dollen te keer. Elk visje dat voorbij komt zwemmen krijgt een schoonmaakbeurt.
Op het zand loopt een Helmut Gurnard, hij is niet gediend van ons en laat gelijk de felle kleuren zien die op zijn vinnen zitten, duidelijk in een slechte bui vandaag. Ik zie een andere duiker een boel foto’s maken en neem een kijkje. Een frogfish van 2cm in het rood en verderop een oranje variant. Ook zitten hier Ornate Ghost Pipefishes, ze hangen tegen de stroming in en dit soort valt erg op door alle kleuren. Een andere soort, de Robust, ziet er juist uit als een blad en zit niet veel verder bij wat koraal.
De gids en Lotte gebaren naar me op het zelfde moment, ze maken hetzelfde zeepaardjes gebaar, 2 zeepaardjes op nog geen 3 meter van elkaar. Allebei rond de 10 centimeter lang, de ene bruin en de andere is wat vrolijker met zijn gele kleur. Na 78 minuten moeten we het water uit, niet vanwege de lucht maar de maximale 75 minuten zitten we al over heen. Een relaxte duik om de dag mee af te sluiten. Langzaam begint het ook door de dringen dat we al bijna naar huis gaan, 2 weken gaan snel hier, bovenwater is het prachtig en onderwater nog mooier.
Terug op het resort eerst weer even aan dit verslag werken en daarna alle batterijen voor de camera en flitser weer opladen, zelfs op vakantie is er enige routine want je wilt niet met een camera zitten die niet meer werkt. Iedereen komt hier om te duiken en foto’s te maken, als iemand vergeten is zijn batterijen te vervangen vaart te boot zelfs terug naar het resort, service staat voorop hier! Op Bangka viel het nog wel mee met de camera’s maar hier vind je het echte werk, Een Canon G-serie of de wat professionelere Olympus Pen vallen hier in het niets tussen alle spiegelreflex camera’s en Nauticam behuizingen met 4 flitsers, wat lampen en een aantal gestapelde macrolenzen. Ik zou niet eens weten hoe ik het hier moet krijgen, dat wordt een extra koffer. Heb zo hier en daar mee zitten kijken op verschillende Olympus Pen camera’s, dat gaat denk ik mijn volgende camera worden, niet al te lomp en de resultaten zijn erg goed. Niet dat ik ontevreden ben over mijn G12 maar zo af entoe loop ik tegen beperkingen aan, het moment om weer een stapje verder te gaan.
Na het eten en een biertje is het al vroeg weer bedtijd, enige gekko’s lopen over ons plafond, dat hoort er allemaal bij hier. Gelukkig weinig spinnen en kakkerlakken, daar worden me minder blij van.
Mandarin fish by night. (5/7)
27.09.14
Geen verslag van 26 september helaas. Na 8 uur lang tegeltjes tellen op de badkamer en 20 uur in bed met koorts was de lol er even vanaf. Gelukkig vandaag een stuk beter, dus weer tijd om te duiken!
Duik 330
De eerste duik is bij Angels Windows, een grote rots onderwater. Door de locals wordt hij The Big Fat Rock genoemd. Op 16 meter zit een grotje. Vandaag staat er een behoorlijke stroming. We duiken richting de 30 meter en op het waaierkoraal zitten weer kleine zeepaardjes. Erg mooi maar lastig om te zien en te fotograferen. Gelukkig wijst de gids hef af en toe met een stokje aan zodat ik mijn camera goed kan richten.
Op een mooi gekleurde zee-egel zitten een aantal Spiny Tiger Shrimps, met hun zwart witte lichaam vallen ze direct op tussen het paarse van de zee-egel. Ook komen we een nieuw soort Ghost Pipefish tegen en in een anemoon kruipt een Orangutan Crab, klein krabbetje met de haren van een aap.
Op het eind zien we een gele frogfish over het rif kruipen, hij heeft behoorlijk haast voor een frogfish en zodra hij ons opmerkt blijft hij stil zitten, het is de Warty Frogfish, geel en vol wratten.
Duik 331
Ik voel me prima na de eerste duik dus na een uurtje op de boot duiken we onder bij Jojos, direct gelegen naast een vissersdorpje. De bovenste laag stenen zijn begroeid met een soort alg waardoor het lijkt alsof het besmeurd is met olie.
We komen een mooi garnaaltje tegen en tussen wat koraal zit een grote Sepia. Over het algemeen blijven ze hier erg rustig zitten dus ideaal voor fotografen. We zien nog een aantal slakjes die we eerder gezien hebben en een nieuw soort Pipefish met oranje vlekken.
Binnen 10 minuten na de duik staan we weer aan wal bij het resort, tijd voor de lunch en even opwarmen. Hoewel het hier boven de 30 graden is en het water ook op 28 graden is, koel je wel af na een aantal duiken.
Duik 332
Duik 3 van vandaag maak ik alleen met de gids bij Nudi Fall’s, Lotte gaat lekker zonnen. Op een stukje begroeiing wijst hij een inktvisje aan van nog geen centimeter groot en ook nog eens doorzichtig om het makkelijk te maken. Verderop zit een Wunderpus, een wat grotere wit en zwart gestreepte octopus. Ik maak wat foto’s en ondertussen kijkt Tamrin onze gids vast verder voor het volgende onderwaterschepsel.
Dit keer vindt hij een Rum Engan’s Pipefish. Hij heeft wat weg van een zeepaardje maar heeft een langere staart en zijn “buik” zit wat verder naar achter. We zien nog een doorzichtig garnaaltje en pas later op de foto zie ik wat het is, een Skeleton Shrimp, een wonder dat de gids die gevonden heeft zoals wel meer dingen hier. Een andere gids zwemt met een bordje naar me toe, er staat “hairy shrimp” op geschreven. Op een steen zit hij, 5mm groot en zelfs op de foto in groot formaat is er nauwelijks iets in te herkennen, je ziet net 2 oogjes en iets wat op een pootje lijkt.
We hebben anderhalf uur rust en ik besluit toch maar even een uurtje te gaan slapen. Mijn lichaam is nog niet helemaal fit maar ik wil de volgende duik zeker niet missen. 4 duiken op een dag is vermoeiend maar we gaan de Manderinfish spotten als het begint te schemeren. Het visje gaan we sowieso zien volgens Tamrin maar het mooiste is als we “mating Manderfish” gaan aanschouwen.
Duik 333
Bij duikstek Bianca dalen we af, een boot genaamd Bianca ligt boven de duikstek en blijkbaar ligt hij altijd op deze plek. Op 6 meter gaan we op de knieën zitten net zoals de andere 4 duikers die met ons mee zijn. Veel stof in het water en we staren naar een hoop dood koraal, daar gaat weer 45 dollar dacht ik.
Na een paar minuten komt de eerste Mandarijnvis tevoorschijn, 8cm groot dus het mannetje, de vrouwtjes zijn ongeveer de helft zo groot. Langzamerhand volgen er meer, 1 mannetje en een stuk of 6 vrouwtjes. Af en toe durven ze even uit het koraal te komen. Het mannetje nodigt de vrouwtjes één voor één uit om boven het koraal de liefde te bedrijven, ze zwemmen dan tegen elkaar aan naar boven en na 5 seconden is het klaar.
Na 35 minuten heeft er nog geen vrouwtje toe gehapt, wel een paar keer bijna, je kunt de duikers onderwater bijna horen zeggen…. Ja…jaa…jaaaaa…. Nee toch niet. Eindelijk is het zover, de vrouwtjes komen stuk voor stuk samen met het mannetje boven het koraal en gelukkig lukken er een paar foto’s, daar gaat deze hele duik over. Leuk om eens mee te maken!
We komen binnen een paar minuten weer aan op ons resort waar het avond eten bijna klaar staat. We eten met z’n alleen aan een lange tafel, erg gezellig. Afdeling Australië Oost aan de ene kant en west aan de andere kant, de Nederlanders en Duitsers er tussen in. Het ene Australisch accent volgt de andere op, vaak nauwelijks te verstaan waar ze het over hebben maar gezellig zijn ze wel. Ook de dames achter de “Underwater Macro Photographers” Facebook pagina zitten op dit resort, een pagina met behoorlijk wat leden en niet onbekend bij de meeste onderwaterfotografen. Deze week in Lembeh, over 2 maanden naar Bali, daarna een keer naar……. En ga zo maar door.
Tijdens het avondeten gaat het voornamelijk over Nederland, de Aussies denken dat we voornamelijk op klompen lopen en dat de tulpen overal uit de grond komen. Ook zijn Nederland en Denemarken blijkbaar één en hetzelfde land. Op het bord met het duikschema zie ik dat we zijn overgeplaatst naar de Oost Australische boot, hè jammer geen Japanse grappen meer;)
28.09.14
Een nieuwe dag en gelukkig begin in weer honger te krijgen, raar als je dat 2 dagen niet hebt. Een lekker gebakken eitjes en wat fruit en we zijn er weer helemaal klaar voor. Na de 4 duiken van gisteren houden we het vandaag maar eens bij 2 duiken. 3 tot 4 duiken per dag is hier vrij normaal, de meeste zijn allemaal dieper dan 20 meter en geregeld zitten er mensen in deco maar wij houden onze computers tot op heden netjes in de gaten.
Duik 334
Onze spullen staan al op de nieuwe boot en we varen uit naar Serena Patah. Dit gaat Lotte’s 200ste duik worden, dat hoorde ik pas achteraf, zeker bang dat ik taart o.i.d. ga regelen! We spotten al snel een slakje, het is een Facelinidae, zelfs in het boek staat dit soort niet precies. Er komen hier zoveel verschillende beestjes voor dat niet alles in mijn boeken staat. In de kast op het resort staan nog 20 boeken maar ik heb weinig zin om die allemaal door te bladeren. Ook zwemt er een kleine sepia die van wit naar grijs verkleurt als ik dichterbij komt. Op het stukje koraal ernaast zit een opvallend kleine frogfish, slechts 1,5 cm groot maar fel geel met rode vlekken, ze noemen hem hier de clown frogfish.
Tamrin zoekt een stuk rood zacht koraal af en vindt een aantal Candy Crabs, ook rood dus ze vallen nauwelijks op. Op de foto zie ik pas dat ze ook wat witte vlekken hebben en ik laat Lotte zien waar we überhaupt naar zitten te kijken. Vaak is het niet te zien zonder loep maar op de camera door de macro lens wel.
Op het zand zit een klein visje met een uitsteeksel op zijn kop dat ongeveer even groot is als het visje. Zijn schubben zijn bedekt met blauwe stippen en voor de rest heeft hij zwarte vlekken. Bijzonder wezentje. Onder een stuk koraal zit weer een Mantis Shrimp, alle kleuren van de regenboog zijn aanwezig en deze blijft rustig zitten. Ik heb al een paar keer gehad dat ze vlak voordat ik een foto wil maken weg rennen, een meter verder stil gaan zitten, hun gekleurde “oren” overeind zetten, een dansje opvoeren en dan snel verder rennen, waarschijnlijk om ons af te schrikken maar het ziet er nog al komisch uit!
Op een stuk geel hard koraal zien we nog een Sea Spider, geheel wit doorzichtig lichaam met blauwe stippen over zijn hele lichaam. Het was weer een top duikje!
Duik 335
Naast een rots dalen we af, de duikstek heet Critter Hunt, al snel blijkt hij beter Diver Hunt te kunnen heten. Wat een agressieve Anemoonvisjes hier! Ook al lig je op een andere koraalblokje 2 meter verder iets te fotograferen, ze vallen je aan. Het eerste doelwit was mijn vinger, die hadden ze al snel goed te pakken, daarna mijn hoofd, een lekker begin van de duik! Zwaard vechten met de saté prikkers helpt ook niet, dan maar snel een stukje verder duiken;)
Er zitten hier weer mooie slakjes waaronder een aantal Flabellina’s, dunne slakjes met lange slierten over hun lichaam, ik weet even niet hoe ik het beter moet omschrijven. Vaak in de mooiste kleuren. Ook weer een totaal nieuw soort voor mij, de Yama’s Cuthona, een wit slakje met bruine hoorntjes en voor de rest wit en oranje banden.
Dan zien we weer een kleine sepia, als we het water om hem heen iets bewegen kleurt hij op, de Flamboyant Cuttlefish, hadden we ze maar in Nederland. Hij verschiet constant in verschillende felle kleuren. Zodra hij weer op gaat in het zand is hij nauwelijks terug te vinden totdat je het water weer wat beweegt. Waarschijnlijk om aan te geven aan andere vissen dat hij giftig is. 20 centimeter verder ligt een halve kokosnoot op de kop, de gids draait hem om en er zitten eitjes van de Flamboyant onder, ze zijn iets doorzichtig en we zien de jonkies duidelijk zitten.
In het zachte koraal zitten er ook weer Tiger Shrimps, witte garnaaltjes met gele vlekjes en bruine stippen, ook dit keer een slakje met huisje, een Chinese Cowrie. Na 70 minuten zitten we op 30 bar er is het tijd om op de boot te stappen.
Weer een leuke dag achter de rug. Vanmiddag lekker “vrij” en met een biertje dit verslag typen en over het water uitkijken. De dagen gaan snel hier, te snel helaas! Nog 2 duikdagen te gaan en een middag naar het nationaal park waar we ook naar uit kijken. Een van de Australische dames is in Nederland geboren en als ze scheldt gebeurt dat in het Nederlands zodat niemand het verstaat, behalve wij natuurlijk, een paar goede scheldwoorden terug en ze is weer vergeten dat ze de enige “Nederlander” is;)
Rond 20:00 uur gaan de meeste hier al slapen, wel even wat anders dan op Bangka waar iedereen blijft hangen op en rond het strand met een drankje en wat muziek. Al dat duiken hier hakt er wel in dus voor ons doen gaan we ook erg vroeg slapen, normaal gesproken zijn we nu nog aan het werk. We kijken nog even hoe Simon (de eigenaar van het resort) met zijn drone incl. GoPro wat rondjes in het resort vliegt en zoeken onze kamer op.
Op naar Lembeh! (4/7)
24.09.14
Vanaf Bangka is het een uurtje varen naar Lembeh, weinig golven dus een relaxte tocht. Onderweg drijven er vele kleinte hutjes op het water waarvan ze vissen. We varen de Lembeh Strait in en het valt gelijk op dat het hier een stuk drukker in dan op Bangka, veel vissersdorpjes en zwaaiende kindjes op het strand.
Duik 325.
De boot legt aan bij Jahir en ik kan niet wachten om te duiken, het is hier totaal anders, weinig koraal, zwart zand maar de meeste gekke kleine beestjes die er op aarde te vinden zijn. Al snel zien we een aantal Porcupinefishes, Lotte blij want het is haar favoriete vis, veel stekels en grote ogen die je aankijken. Ook komen we een aantal upsidedown jellyfishes tegen, kwalletjes die tegen de bodem aan zwemmen.
Het eerste slakje in Lembeh is ook alweer een feit, daar stikt het hier van, een zwarte Gloomy Tambja met wat blauwe accenten op zijn kop en groene longen. Een stukje verder op het zand zit een roze Paddleflap Scorpionfish en mijn oog valt op een Decoration Crab, erg lastig te zien want hij vermomt zichzelf als de begroeiing waarop hij zit.
In een fles die al mooi begroeid is zit een gele goby die voorzicht naar buiten komt als ik al klaar lig met mijn camera. We duiken rustig verder en de gids blijft maar minuscule beestjes aanwijzen. Aan het eind van de duik mogen we nog een mooie Ornate Ghost Fish aanschouwen, het zijn er zelfs 2. Het heeft iets weg van een zeepaardje maar dan een stuk dunner, zwart met stekels, witte stippen en rode vinnen. De eerste duik is al geweldig hier, 75 minuten genieten!
Duik 326
We varen een klein stukje verder en duiken onder bij Air Prang, binnen 5 minuten zien we een Flamboyant Cuttlefish, een klein Sepia-achtige met de mooiste kleuren. Ik kan weer iets afstrepen van mijn lijstje! Het andere stel in onze groep maakt een paar foto’s en daarna ben ik aan de beurt, dat is wel goed geregeld hier, Als er een gids bij een beestje zit komt alleen die groep in de buurt en iedereen kan om zijn beurt rustig foto’s maken. Je hebt daar ook wel even tijd voor nodig, iedereen heeft een macrolens en vaak moet je dan een bepaalde afstand van het object zitten om scherp te kunnen stellen. Ook is het allemaal erg klein dus niet altijd gemakkelijk, des te meer de voldoening als je weer een mooie plaat hebt geschoten.
We draaien ons om en zien een Hairy Frogfish, van binnen weer een vreugdendansje want deze wilde ik ook altijd al eens zien. Een frogfish met lange “haren” en af en toe hapt hij naar een visje. Het kan niet beter vandaag! Onderwater snel checken of de foto’s gelukt zijn en verder naar de volgende verassing.
We gooien er nog maar eens een slakje tegen aan, wit met grijze vlekken, gele en paarse stippen. Ook kruipt er een Blue dragon vlak naast me, deze hebben meer de vorm van een worm alleen dat een stuk mooier.
Lotte tikt op haar fles en ik duik naar haar toe, een wit slakje van een centimeter met een 2 kleurige band, perfect contrast op het zwarte zand. Verderop denk ik dat ik een soort anemoon zie maar het beweegt en heeft 2 hoorntjes, weer een nieuw soort! Ook is de volgende alweer gespot, prachtig oranje met een paarse rand en rode stippen en een uitsteeksel op zijn achterlichaam, de Three-Lobed T-Bar Nudibrach, mooie naam ook.
Aan het einde van de duik nog een Peacock Nudibrach en na 71 minuten moeten we weer naar boven, helaas. Hier kan ik uren door brengen!
We lunchen op de boot en varen naar het NAD Lembeh resort, daar worden we afgezet en verblijven we een week. We hebben een mooie kamer vlak aan de waterkant en het resort is vergeleken met Bangka een stuk luxer. Van back to basic terug naar de huidige tijd, ook wel lekker voor een weekje. Een stortdouche waar voldoende water uit komt en een airco die goed werkt. Het klinkt niet luxe maar hier is dat wel zo. We kijken nu al uit naar de duiken die we morgen gaan maken en hebben alvast een avondje geboekt om de Mandarinfish te zien, 40 minuten naar één en het zelfde visje staren die zijn vrouwtjes één voor één komt showen, een beetje gek moet je hier wel voor zijn;)
Ook na een week een keer wat ander eten is erg welkom, al zal het grootse gedeelte ook wel rijst met kip en vis zijn. Thuis komt er de eerste maand geen rijst meer in, dat weten we al wel zeker.
Het resort heeft een mooie restaurant, appartementjes en bungalows. Ook een speciale ruimte voor camera apparatuur ontbreekt niet. We zijn net even wezen kijken en snel gerekend staat er zeker voor meer dan € 20.000 aan foto en film apparatuur, ook de scooters en rebreathers ontbreken hier niet.
25.09.14
Na wat toast met gebakken ei en fruit lopen we naar de boot, even kijken of al onze spullen nog aanwezig zijn, op de een af andere manier gaat dat altijd goed hier, de crew weet precies welk uitrustingsstuk van welke duiker is. NAD heeft 4 boten en er zijn rond de 20 duikers aanwezig. Lotte en ik hebben onze eigen privé gids, erg relaxt!
Duik 327
Op naar Tanjung Kubar, 5 minuten varen, alles is hier vrij dicht bij. Voor 08:00 uur zitten we al onderwater en binnen 1 minuut zien we al een zeepaardje, dit keer een wat grotere zoals we ze in Nederland ook zien. Op een stuk koraal zit een kleine mooi gekleurde Emporer Shrimp, met de macro lens kan ik er een goede foto van schieten. Zonder macrolens gaan de meeste foto’s hier nooit lukken.
Ook deze duik weer wat slakjes, eerst een witte met een rood/bruine band rond zijn lichaam en daarna de Gabriela’s Tambja, hij is groen met oranje lijnen en stippen. Deze had ik nog niet eerder gezien. Op het zand loopt een Teddy Bear Crab, een krabbetje waarvan de structuur wat weg heeft van een teddy beer.
En dan zien we wat ik bovenaan mijn lijstje had staan, de Blue-Ringed Octopus, een octopusje dat blauwe ringen laat zien op zijn lichaam als je in de buurt komt, echt schitterend dat ik die eindelijk mag zien, ik heb zo’n big smile dat mijn masker vol loopt;)
Na de duik vraagt de gids wat we nog meer willen zien, zo gaat dat hier, lever je lijstje maar in. Ik had er maar 3 op staan voor Lembeh. De Blue-Ringed Octopus, Flamboyant Cuttlefish en de Hairy Frogfisch en alles binnen 3 duiken al gezien. Tijd om een nieuw lijstje samen te stellen!
Duik 328
Deze duik is boven een grote zandvlakte en voornamelijk tussen de 20-25 meter, wat de meeste duiken hier zijn. Met 3 duiken per dag is nitrox dan ook wel erg handig en aangezien ik iets meer lucht dan Lotte gebruik en we 75 minuten mogen duiken regel ik vast een 100cft fles ipv de standaard 80cft flessen die ze hier gebruiken. Kost maar een paar euro extra per dag dus goed te doen.
We ontluchten onze wings en zakken af op Pontai Parigi. We zien een aantal Thin Ghost Pipefishes en in een stuk hout een Golden Goby, slechts 2 centimeters groot maar ik krijg hem scherp op de foto. Verder nog wat Soft Coral Porcelain Crabs en daar blijft het deze duik jammer genoeg bij. Niet alle duiken zijn even spannend.
We varen terug naar het resort om te lunchen. Loempia’s, eindelijk wat anders dan rijst met kip en vis. Die gaan er wel in, een beetje zoete sambal erbij en smullen maar.
Duik 329
Na 2 uurtjes is het tijd voor de derde duik, grotere fles en net zo enthousiast als altijd springen we het water in bij Sarena Besar. Stroming, veel stroming, vooral op 20 meter, dat wordt werken dus de extra lucht komt goed uit. Op deze duikstek erg veel koraal dat er goed uit ziet. We zien een kleine White Bottletail Squid en een mooi gespikkeld slakje.
Het in volgens mijn de plek voor octopussen en dat soort beestjes, o.a. de Crinoid Cuttlefish en Poison Ocellate Octopus komen voorbij, deze laatste heeft 2 blauwe ringen maar laat ze dit keer helaas niet zien. Ook zien we wat mooie squat lobsters die op het koraal lopen en in het zand 2 Dragon Seamoths die elkaar achtervolgen. De polonaise met zijn tweeën.
Lotte wijst met op een wit slakje met een aantal zwarte ronde tekeningen op zijn lichaam, de Funeral Jorunna. Hoe is het mogelijk dat we elke duik weer iets nieuws zien. Op het laatst nog een mooie Scorpionfish, de Devil dit keer. Hij ziet er grappig uit met al zijn kleurtjes en opvallend witte ogen.
In de avond is het nog gezellig in het restaurant, we zitten hier voornamelijk met Australiërs en Japanners. Met de Japanners zitten we op de boot waar ze aan een stuk door grappen maken…. Tenminste alles wat ze zeggen klinkt grappig;)
Ook bovenwater is het hier schitterend! (3/7)
22.09.14
Vandaag geen duiken, we gaan de Minahasa Highland Tour doen. We varen van Bangka naar het vaste land en ontmoeten daar onze gids die Jantje (Antjé) blijkt te heten, genaamd naar zijn opa die Nederlands is.
We rijden eerst 3 kwartier over allemaal slingerwegen en stoppen voor een typisch Minahasa’s huis, groot breed dak, van staalplaten en het huis is toegankelijk via 2 trappen die tegenover elkaar zitten zodat de geesten in het huis kunnen maar ook weer eruit. We rijden door naar een oud kerkhof, tegenwoordig hebben ze gekleurde grafstenen en zijn de mensen hier begraven, dat is ingevoerd toen er cholera was. Vroeger werd de overledene op zijn hurken, kijkend naar de zon, in een stenen tombe gezet die werd afgesloten met een grote steen die hij zelf heeft uitgehouwen. Vaak is op de steen te zien welk beroep diegene had.
Een stuk verder komen we bij de rivier aan, er zit een groot waterrat dat stroom op wekt, volgens Jantje een overblijfsel van de Nederlanders. Onderweg zien we iemand in een palm klimmen om de kokosnoten eruit te hakken, binnen no-time zat hij net onder de bladeren op 20 meter hoogte… op blote voeten en zonder zekering. Helaas was al zijn moeite voor niets, er zat een bijen nest, gelukkig kon hij er zelf ook om lachen.
Aan de kant van de weg zien we grote gaten in de bergwand, ik vraag de gids wat het zijn en het blijken “Japanese Caves” te zijn, de Indonesische bevolking heeft deze uitgehakt in de berg zodat de Japanners daar veilig konden schuilen tijdens WO2, we kijken er bij één binnen en het is een wirwar van gangen die kilometers lang zijn, diep onder de rotsen. We kunnen er niet te ver in gaan, enkel een lampje op de mobiel en camera en de kans op giftige slangen is hier groot. Ook zitten er veel vleermuizen.
We vervolgen onze weg richting de vulkaan, Mahawu Mountain, op dit deel van het eiland is de grond erg vruchtbaar en wonen de farmers. Kool, pinda’s, rijst en vele andere groenten worden hier verbouwd, door de hoogte is het ook al een paar graden koeler. We maken wat foto’s en iedereen zwaait vriendelijk terug. Het lijkt wel alsof niemand ooit chagrijnig is en de hele dag door lacht. We parkeren de auto bij de vulkaan in de buurt en moeten nog 15 minuten steile treden beklimmen maar het is de moeite waard. We kijken van bovenaf in de krater, deze vulkaan is al een tijd rustig maar je ziet onderin de krater de stoom omhoog komen. Wat een uitzicht! Ook staan er allemaal kleine bordjes met boompjes ernaast, tot enkele jaren geleden was het de gewoonte om een boompje te platen als je de vulkaan ging beklimmen.
Met de volgende “snake road” komen we aan bij de markt. Alle normen en waarden gaan overboord want hier eten ze echt alles. Gelukkig beginnen we op de fruit afdeling. Onze gids hakt een kokosnoot open en we proeven wat kokoswater, daarna wordt de kokos eruit geschept en ook die smaakt erg fris en lekker. We krijgen wat uitleg over groentes die we niet kennen zoals het slangenfruit, als je eraan ruikt hoef je het al niet meer. Ook zijn er veel kruiden en specerijen te vinden en kopen we een zakje palmsuiker dat ze hier maken. Lekker om koekjes mee te bakken krijgen we te horen.
Alle vegetariërs en dierenliefhebbers, sla de volgende paar alinea’s maar over! We zien eerst een kooi vol met hondjes en daarnaast een kooi kippen. De geur die ons tegemoet komt beloofd al niet veel goed. Op de werkbank ernaast lig een zwart gebakken hond die voor de rest nog helemaal herkenbaar is, we lopen maar snel door maar ondertussen horen we de volgende hond al weer janken totdat de stilte volgt.
Een verkoopster neemt me mee naar haar werkbank waar we beginnen met wat gebakken ratten gevolgd door vleermuis van de bbq. Ook hier is de geur weer niet te harden en als we naar de vloer kijken snappen we niet dat mensen hier überhaupt iets kopen, een grote zwarte drek om over alle vliegen nog maar niet te spreken. Ondertussen horen we weer een hond en dat gaat maar door.
Verderop is mijn afdeling, grote spareribs, dat lusten we tenminste wel, de verkoper poseert trost met een varkenskop en er liggen wat andere onderdelen van het varken zo her en der. De organen liggen netjes gescheiden, toch nog niets wat ze hier goed doen, al ligt alles in 30 graden langzaam te rotten.
We lopen door naar de vismarkt en we zien al snel wat baby haaitjes liggen, black tips, Hier is het normaal maar wij vinden het uiteraard alles behalve normaal. Verder veel gedroogde vis met nog meer vliegen.
We lopen even naar buiten voor wat frisse lucht waar een paar mannen met wat hanen staan, voor het vlees dachten wij maar het waren vechthanen en we kregen ongevraagd een kort showtje, het wordt tijd om onze waarden en normen weer op te gaan zoeken want de hele markt slaat in onze ogen nergens op, maar het is hier doodnormaal en dagelijkse realiteit.
Met een wat weeïge maag stappen we weer in de auto en rijden we door naar een Boeddhistische tempel waar veel gouden beelden staan en kleurrijke gebouwen, de Efteling is er niets bij! We kijken wat rond en steken een kaarsje aan. We lopen nog even de tempel in en we worden al snel teruggeroepen…. Schoenen uit!
We rijden door naar Woodhouse Factory town, elk dorp heeft hier zijn eigen beroep. In deze worden prachtige hardhoud huizen gebouwd, v.a. 3000 euro was er al een tuinhuisje. Uitzoeken, afrekenen en ze komen hem bij de plaatsen. Onderweg komen we tig kerken tegen, elke 200 meter staat er wel één. 75% is Christen hier, de rest o.a. Moslim en Boeddhist. Een van de weinige plekken op aarde waar het allemaal in vrede samenleeft.
Via nog meer slingerwegen komen we bij Lake Linow, een meer dat in de krater van een vulkaan is ontstaan, zo hier en daar borrelt er wat en vandaag is het water groen, dat schijnt nogal eens te veranderen. Het stinkt er ook naar rotte eieren door de zwavel. Er zit een vrij luxe restaurant waar we een korte pauze houden, lekker kopje thee en een schitterend uitzicht. Er vliegen mooie vogels, vlinders en zelfs in het water zitten er eenden.
Bij de ingang van de het restaurant staat een fanfare die vrolijke muziek maakte, zelf gefabriceerde instrumenten. Lotte speelt voor dirigent en de muzikanten vinden het geweldig, iedereen is hier wel in voor een dolletje. Zelfs Jantje durft het aan en we schieten met zijn mobiel wat foto’s voor zijn familie.
We rijden naar de andere kant van het meer via een erg slechte “weg”, off-road is altijd leuk en de auto is ervoor gemaakt. We stoppen en lopen een stuk de jungle in. Er zit een distilleerderij, wie er wel eens op Discovery naar Moonshiners kijkt… ja zoiets;) Een groot vat waar in sap van de palmboom wordt gekookt, door een metershoge bamboe stengel stijgt het op en na het afkoelen ontstaat er een lokale sterke drank. Er is helaas niemand meer aan het werk op dit moment. Uit de struiken komt een Indonesische Rambo incl. geweer. Ojee…… zo vriendelijk als iedereen hier is hadden we al snel het geweer in handen voor een paar leuke foto’s. De soldaat vond het allemaal wel best en lachte net zo hard mee.
Eindelijk tijd voor lunch, op een fish farm. Houten huisjes op bamboe palen in het water van Lake Tondano. Grote koi’s zwemmen in netten, in Nederland een dure vis, hier eten ze hem gewoon op. We krijgen een tafel vol eten, soep met een hele vis erin, kreeft, vis van de bbq, volgens Jante een grote goudvis, veel groentes en natuurlijk rijst en chili. Was wel even een fijne afwisseling om eens niet op het resort te eten.
Langzaam vervolgen we onze weg weer richting de haven waar we weer opgehaald worden, onderweg laat de gids ons nog vele planten/bomen/struiken zien van o.a. papaja, nootmuskaat, kaneel enz. Teveel om allemaal te onthouden en we moeten voor het donker in de haven zijn want anders kunnen we niet terug varen.
Onderweg staan er overal kleine kraampjes met Coca Cola fles met een gelige inhoud, het blijkt benzine te zijn waarmee je je motor of scooter makkelijk kunt bijvullen, want die rijden hier voldoende. Ongeveer 50 Euro cent per liter. Ook zijn bijna alle tuinhekjes, muurtjes en balustrades blauw met wit geverfd, de kleuren van de president. Over een maand wordt er een nieuwe gekozen, dan kan alles weer overgeverfd worden naar de juiste kleuren. Ondertussen zijn we 500 foto’s, veel lachende gezichten en zwaaiende mensen verder. Vooral Lotte met haar blonde haar is een attractie, wij bekijken het land en de inwoners bekijken ons!
We komen aan bij de haven, wat een onvergetelijke dag is dit en wat een schitterend land en nog leukere mensen. Eigenlijk was 1 dag te kort. Volgende week gaan we nog naar het National Park om de Tarsius aapjes te bekijken, de kleinste primaat. We kijken er nu al naar uit.
23.09.14
Sinds gisteren al een lichte oorontsteking, gelukkig goede druppels en toch maar proberen te duiken, het klaren bovenwater gaat gemakkelijk en ik heb goede druppels dus dat moet goed komen. Op onze veranda loopt een klein heremietkrabbetje en als ik een foto probeer te maken kruipt hij steeds terug in zijn schelp. Na een tijdje kruipt hij eruit en loopt hij snel weg het strand op. Het ontbijt begint ook wat eentonig te worden na een week, noedels, pannenkoekjes, wafels, jam, cheddar kaas en verse sap, gelukkig bakken ze ook een eitje. Morgen gaan we naar een resort en Lembeh dus dat is een fijne afwisseling. Volgens mij dromen we ondertussen al over pizza’s, spareribs, friet en lekkere vleeswaren.
Duik 323
We zitten de laatste paar dagen op de Duitse boot, op de andere boot zit de Franse afdeling die vrij slecht Engels praten dus dit is beter. We gaan vandaag eerst naar Sampiri 3 waar een hotspring op 20 meter zit. De meeste duiken zitten hier tussen de 20 en 25 meter dus Nitrox is wel aan te raden. De gidsen duiken op lucht en zitten toch geregeld tegen de nultijd aan of zelfs in deco. Ook geven we netjes elke duik 100, 50 en 30 bar aan en zorgen we dat we de safety stop gemaakt hebben, verwacht niet dat een gids deze aan gaat geven. Even wennen de eerste dagen maar ondertussen zwemmen de gidsen al achter ons aan en duiken we ons eigen plan, navigeren is niet erg lastig hier dus geen enkel probleem en zo weten we zeker dat we niet met vacuüm flessen boven komen. Wat hier trouwens ook geen probleem lijkt te zijn.
Er staat een milde stroming en na wat koraalduivels zien we iets in het zand liggen, een Dragonet, een leuk visje met witte en gekleurde stippen, iets verderop zit alweer een Sepia. Gisteren hadden ze de Flamboyant Cuttlefish (kleine maar erg mooie Sepia met felle kleuren) die wij helaas gemist hebben.
De gids gebaart naar me en ik zwem naar hem toe, er zit en slakje dat wat weg heeft van een bloem, de Black Lined Sapsucking Slug, de ene kant van zijn “blaadjes” is zwart met goud en witte lijntjes, de andere zwart met goude stippen, hoe krijgt moeder natuur het toch voor elkaar. Ook zien we de Slender T-Bar Nudibranch, een slakje met kleine uitstulpingen aan de zijkant.
Na een aantal slakjes die we al gezien hebben toch ook deze duik weer een aantal nieuwe waaronder de Creamy Chromodoris, crème kleurig met een mooie tekening op zijn rug. Na een klein uurtje voornamelijk stroming tegen is het mooi geweest, het gaat hard met de lucht op 22 meter als je moet werken om vooruit te komen.
We varen door naar wat rotsen waar het kalm is zodat we even kunnen rusten. Er is fruit en koek aan boord en ook ontbreekt de thee en koffie niet. En de Duitse humor natuurlijk.
Duik 324
Batu Mandi heet deze duikstek, een deel van de naam betekend rots. De rots loopt door tot een meter of 35 maar wij gaan deze duik niet dieper dan 18 meter. De stroming is behoorlijk vooral als we de hoek om duiken. Weer een duik waar gewerkt moet worden. Ik zie een flatworm kruipen tussen het koraal, vaak een beetje te vergelijken met een platgeslagen slakje. Deze is bruin-rood achtig met een gele streep in het midden van zijn lichaam.
De meeste duikers duiken hier met een saté prikker zoals ik ze noem, een metalen stokje van 30 cm, al hebben sommigen daar blijkbaar niet genoeg aan. Wij gebruiken ze vooral om iets aan de wijzen of om even in het zand te steken om stil te blijven hangen in de stroming. Ook zijn ze handig om op je fles te tikken om de aandacht te vragen wat ook geregeld gebeurd. Lotte ziet een Crested en een Kubaryana’s Nembrotha die het erg gezellig hebben, ze zijn verbonden door een grijze uitstulping. Het ene slakje is zwart met groene stippen, de ander zwart met oranje stippen…. Wat zal daar uit gaan komen?
In de koraalwand zien we een erg kleine scorpionfish, nog geen 5cm groot. Ik heb ze niet eerder zo klein gezien en verderop wijst de gids een Giant Frogfish aan, hij zit op een gele spons en is zelf ook geel om niet op te vallen. Ze kunnen ook van kleur veranderen.
We zien nog een grote Star Puffer en daarna wordt de stroming toch echt te sterk en laten we ons terug drijven naar de boot. De laatste duik op Bangka voor ons, 12 duiken in 5 duikdagen, niet bijzonder veel maar het is hier zo relaxt dat we ook van het eiland, het strand en het mooie weer willen genieten. Ik typ deze verslagen terwijl Lotte ligt te zonnen op het strand aan de waterkant, ze is in slaap gevallen en vloed gaat haar elk moment wakker maken;)
Morgen gaan we met de boot naar Lembeh waar we 2 duiken maken en afgezet worden bij NAD Lembeh, het resort waar we nog een week verblijven. Lembeh staat bekend om alle gekke en kleine beestjes. Voor het grote werk moet je hier op Bangka en ook op Lembeh niet zijn.
De laatste avond op Bangka hebben we lekker in een stoeltje op het strand gehangen, muziekje en biertje erbij, helemaal tot rust komen. We drinken nog wat na in het restaurant en de muziekinstrumenten komen tevoorschijn, ik mag op de trommel vanavond, valt nog niet mee als je de liedjes niet kent maar wat hebben we een lol gehad.
Er lopen hier ook wat mensen van Catlin Sea View rond, in samenwerking met een Australische universiteit en google maken ze 360 graden foto’s van het koraal, een soort Google Streetview onderwater. Na de tijd wordt bekeken hoeveel soorten koraal er per vierkante meter te vinden zijn. 5 weken in Indonesië, een week thuis en daarna weer naar een ander werelddeel, 500 kilo aan onderwaterscooters en camera’s mee…..en dat noemen ze werken.
Duiken, Duiken, Duiken en de jungle bekijken. (2/7)
20.09.14
We hebben ondertussen ook kennis gemaakt met de resort hond, een van de weinige die niet opgegeten wordt. Enkele toeristen hebben hem op een markt gekocht waar zijn oren en staart er al af waren gesneden. Gelukkig heeft hij hier op het eiland een beter leven.
Duik 318
De boot wordt vastgelegd bij Tiga Batu, wat “3 rotsen” betekend. Het zicht is iets beter dan gisteren, niet dat 10 meter slecht is maar er zit wel wat stof in het water. Vandaag weer eens een nieuwe gids en ze wijst ons al snel op een Thin Ghost Pipefish, een soort platgeslagen zeepaardje met een lange snuit, het beestje is rond de 4 cm lang. Ook zien we weer een aantal Squat Shrimps, oranje met witte stippen er op, in Egypte noemen we ze volgens mij Popcorn Shrimps.
Ik zit ondertussen al wat ondieper maar zie de gids het haaienteken maken, nog voldoende lucht dus ik duik richting de 27 meter en kijk onderin een grotje, een whitetip reef shark van een goede meter. Het grotje is ondiep en ik wil niets beschadigen maar ik kan er een stukje in kruipen en het haaitje mooi op de foto zetten! Ook weer in the pocket!
Op het einde van de duik kruipt er een Pineapple Sea Cucumber voorbij, oranje met veel stekels, als we beter kijken zien we een Emporer Shrimp tussen de stekels zitten, hij is ook oranje en lastig te vinden, witte stipjes op zijn lijf met paarse schaartjes en achterpootjes.
Eerst een uurtje rusten op de boot die ondertussen in een rustige baai heeft aangemeerd want de golven zijn redelijk groot vandaag, voor deze bootjes althans. Wat drinken, meloen en koekjes, er wordt erg goed voor de gasten gezorgd hier. De mensen hebben ook de hele dag goede zin en als je ze wat werk uit handen wil nemen krijg je te horen dat je vakantie hebt en zij het wel regelen.
Duik 319
Op 10 minuten varen ligt Sahaung 2, een grote rots steekt boven het water uit en onderwater zijn er een aantal pinnacles vol met leven zoals de gids verteld. Ik zie direct al wat slakken eitjes maar kan het slakje niet vinden. De gids naast me wijst wel een slakje aan, geen idee of de eitjes van deze zijn maar het is een zwart slakje met witte stippen, net weer een iets anders soort dan dat we hier al eerder gezien hadden.
Ook hebben ze in no-time weer een Pygmy Seahorse gevonden, haast niet te onderscheiden van het roze koraal en slecht 1 centimeter groot. Snel de macrolens ervoor, al zit die er meestal voor hier en wat foto’s schieten, gelukkig wijst de gids met zijn stokje hem geregeld aan want door de lens vind je hem haast niet terug! Een goede vriend en duikbuddy van me is er steeds niet bij als we in Nederland of Egypte een zeepaardje zagen, dus met dit duikverslag zal hij me ook wel weer vervloeken. En we hebben er pas een stuk of 10 gezien in 3 dagen;)
Een nieuwe Chromodoris, de Streaked Chromodoris, een soort pyama slakje die de strepen weer net iets anders heeft, ook deze kan weer afgevinkt worden! Verder zien we nog een aantal Banded Coral Shrimps en nog een keer de Pontohi Pygmy Seahorse, deze zijn wit/geel en er zitten vaak in sliertjes van de begroeiing zodat ze helemaal niet meer terug te vinden zijn.
Op het einde van de duik maken we een safety stop en word ik gewezen op een Reticulated Chromodoris, je raadt het al…… wel is hij saai bruin deze keer. Het slakje dat iets verder zit maakt dat weer goed, het is een Crested Nembrotha, zwart met groene stippen en longen, top!
Vanavond gaan we weer bbq-en en we hebben een tour over het vaste land besproken, dorpjes, markten met honden en andere “huisdieren” die ze hier op eten, we zijn heel benieuwd. Daarover later meer want we gaan eerst zelf de jungle achter het resort verkennen.
Eerst een heuvel op waar we een houten schuurtje tegenkomen waarin ze iets drogen of roken met kokosschalen, er loopt een local rond maar die kan geen woord Engels dus geen idee wat er de bedoeling van is. Ook handen en voeten bieden geen uitkomst. Daarna begint direct de jungle, eerst is het pad vrij breed maar zodra je de heuvel af bent kom je in dichtere begroeiing terecht.
Een trap en een smal paadje leiden ons naar een stukje strand waar een vissersbootje ligt, er staat een vervallen huisje dat geheel leeg is. Het strandje gaat over in grote zwarte keien en we volgen de waterkant voor 20 minuten, dan gaat het over in mangrove waar duizenden kleine krabbetjes over het strand lopen, zodra je in de buurt komt rennen ze snel weg. We lopen nog een stuk de mangrove in en daarna landinwaarts in de jungle, er zijn wat vervallen paadjes maar we hebben geen dorpje o.i.d. kunnen vinden.
Na 45 minuten is het tijd om terug te keren want hier wil je in het donker zonder lamp niet rond lopen! Ook is het erg vochtig en zien je kleren eruit alsof je in een zwembad bent gesprongen. We proberen nog via een andere route terug te komen maar op sneakers is dit niet echt een succes, alles is nogal begroeid en stijl. De groene slang die ze eerder uit een badkamer haalden hebben we niet kunnen vinden.
We komen weer terug aan de achterkant van het Bangka Island Murex resort waar een paar huisjes staan voor de mensen die hier werken, we maken even een praatje en proberen hun zelf gestookte wijn. Het smaakte naar cola met iets te veel sterke drank en volgens de heren kon je er goed van slapen;)
In de avond eten we nog wat, drinken we een biertje met de enige andere Nederlander, die bij toeval ook nog eens bij ons om de hoek woont en een aantal dezelfde mensen kent, wat kan de wereld toch klein zijn. 22:30 is het bedtijd, 07:00 ontbijten en om 08:00 uur weer met de boot uitvaren voor 2 schitterende duiken.
21.09.14
De zee is rustig vandaag, fijn, want na een ontbijt op een klein bootje dat erg schudt is niet mijn hobby. We varen een kleine 10 minuten naar Sampiri 2, 1 en 3 hebben we al gehad maar ook al liggen ze bij elkaar in de buurt, elke duikstek is weer erg verschillend.
Duik 320
We duiken rond de 15 meter en zoeken op de vele kleine blokjes voornamelijk naar macro leven. Lotte is op dreef vandaag en vindt meer slakjes dan de gids, te beginnen met een Redline Flabellina, Flabellina’s zijn erg sierlijk met vele kleurtjes, deze is te herkennen aan een rode/paarse lijn over zijn lichaam. Ook zit er een grijze murene in een holletje verstopt en aan de andere kant een Peacock Matis Shrimp, ik had hem deze week al eerder gezien maar toen schoot hij snel zijn holletje in, deze is nieuwsgieriger wat beter is voor de foto.
Ik zelf zie een Painted Phyllidea zitten, een wit/zwart slakje met gele stippen die eruit zien als wratten. Lotte wijst me nog een ander slakje aan, rood gestreept met rode stippen, de Batangas Halgerda, helaas zijn er voor zover ik weet geen Nederlandse namen voor al deze beestjes, wel Latijnse maar die zal ik jullie besparen;)
Rati onze gids van vandaag spot een Orangutan Crab, hij kruipt te snel weg voor een fatsoenlijke foto maar we gaan hem vast nog wel een keer zien. Volgende week zitten we in Lembeh, de hemel voor macro liefhebbers.
Dan kom ik het mooiste slakje tot nu toe tegen, de Desirable Flabellina, een geel-oranje lichaam, witte hoorntjes met een paarse band en oranje rhinophores (de hoorntjes op zijn kop). Na en paar foto’s bekijk ik ze even op de camera af ze gelukt zijn en dat is het geval, we duiken richting de boot en gaan genieten van de zon op het voordek.
Duik 321
Deze duik gaan we maken bij Paradise Pier, op de kant staat een erg mooie gebouw maar volgens mij wordt het niet meer gebruikt, er zitten wat mensen op de pier maar verder geen leven te bekennen.
Het begin van de duik is één grote zandvlakte, klinkt saai maar dat valt hier wel mee, ik zie al snel een Hornet Helmet kruipen, een slakje met huisje voor de afwisseling. Ook drijft er een Leaf Scorpionfish over het zand, hij doet alsof hij een blad is en hoeft dus niet beschut te zitten.
Het is hier ook een frogfish paradise, de Black Painted, Orange Painted en Red painted komen meerder keren voorbij. Ook 2 Snake Eals zwemmen rond. Onder een betonblok zitten een aantal Dancing Shrimp, hoewel ze niet echt stil zitten zoals de naam al zegt lukken de foto’s. Veel blauwe zeesterren en 1 Chocolate Chip Sea Star zien we liggen. Vlak boven het zand zwemt nog een groepje Striped Catfish, ze rollen als een bol over de bodem heen.
Rati wijst me op een groen blaadje tussen de andere groene blaadjes, alleen deze beweegt, het is een krab met een blaadje op zijn hoofd, die zou ik zelf nooit gezien hebben zoals zoveel dingen hier. De Halimeda Algea Crab is een immitatie crab, hij gaat volledige op in zijn omgeving, erg bijzonder!
Aan het eind bij de pier kijken we even bij de heetwaterbron, als je er doorheen zwemt is het heerlijk warm en daarna is het tijd om weer naar de boot te gaan. Maar niet voordat we nog een mooi groen met zwart slakje zien, de Miller’s Nembrotha hadden we nog niet gezien volgens mij.
Duik 322
We zouden een derde duik vandaag gaan maken maar een nachtduik was ook de optie, laten we dat maar eens doen, het is maar een klein stukje varen naar Sabora 1, met alleen een zaklamp op de boot om te zien of er niets in het water drijft is dat ook maar beter.
We dalen af naar 16 meter en zien al snel enkele grote bruine slakken over het zand kruipen, minstens 10cm groot. De Forskal’s Pleurobranch. Niet heel mooi om te zien vind ik. Ik speur in een stuk koraal en zie een erg klein heremietkreeftje, ik maak een paar foto’s en Lotte en ik sluiten weer aan bij de groep die bestaat uit 2 andere duikers en de gids.
Er staat een lichte stroming maar over het algemeen valt dat hier wel mee. Over het zand loopt een Blunt Decorated Crab, deze krab hangt van alles aan zijn lichaam om maar niet op te vallen, een grappig gezicht. Naast hem zwemt een jonge Sepia die maar op mijn lens af blijft zwemmen, zou hij zichzelf zien? Ook aardig wat slakjes deze duik en op het laatst nog een nieuwe, een zwarte met groene stippen en dit maal met oranje hoorntjes, de Kubaryana’s Nembrotha. Verder nog een zwarte platworm die ik niet terug kan vinden in het boek.
Alsof het allemaal nog niet voldoende was zien we een Severn’s Pygmy Seahorse, 5mm groot en een soort die we nog niet gezien hadden, door de stroming nauwelijks op de foto te krijgen maar het is gelukt.
Na de nachtduik eten we snel iets en op het strand gaat er een kampvuur aan, ook zijn de jongens met hun muziek instrumenten weer aanwezig en drinken ze een lokaal brouwsel. Een erg leuke afsluiting van de avond. We vermoeden dat ze aan het vieren zijn dat tante Pollewop vertrokken is, de kletsmajoor van het eiland die je de oren van de kop lult. Ik vier het graag mee;)
Indonesië, Bangka Island & Lembeh
Welcome to paradise! (1/7)
17.09.14
Van deur tot deur een goede 24 uur onderweg geweest maar het was goed toeven tijdens de vlucht, top service bij Singapore Airlines. Daarna een tweede vlucht met Silk Arlines van Singapore naar Manado, een uurtje in een auto, 20 minuten op de boot en we zijn eindelijk aangekomen op Bangka Island. Paradise Island had het ook kunnen heten want je krijgt gelijk een “Robinson” gevoel, mooi strandje, een paar cottages en daarachter begint de jungle. “Welcome to paradise” krijgen we te horen en ook een papaja cocktail ontbreekt niet. Heerlijk rustig en mooi! Sinds onze aankomt in Indonesië zijn we ook miljonair, 15.000 Rupiah is ongeveer 1 euro, even 3,7 miljoen Rupia uit de muur trekken;)
De eerste avond vallen we met de neus in de boter, ze gaan barbecueën, vers gevangen vis, saté, kip en verschillende groentes, salades en natuurlijk ontbreekt onze “favoriete” rijst niet. De crew maakt gezellige muziek en ze halen me zelfs over om hun zelf gemaakte sambal te proberen, gelukkig de milde variant. We drinken nog wat en dan vallen onze ogen toch echt dicht en zoeken we ons bed op. Het enige wat je hoort zijn de golven, de wind en een takje dat af en toe op het dak valt, veel relaxter dan dit kan het volgens mij niet.
18.09.14
Na een goede nacht en weinig jetlag klachten besluiten we toch om vandaag al te gaan duiken, we wilden een huisrif duikje maken maar gaan toch met de boot mee. Alles wordt geregeld, spullen worden aan boord gezet, setjes opgebouwd, je krijgt een glas water, een koekje en ze helpen je overal mee. Ik wordt een beetje huiverig als anderen mijn set opbouwen maar ik weet dat het hier de gewoonte is en ze gaan erg netjes met de spullen om dus het is wel best zo! Veel meer dan de nitrox analyseren, setje nalopen en je manometer checken is het niet. De duikschool is van Murex en de 2 bootjes die aan het strand liggen zien er netjes uit.
Duik 313
De eerste duikstek heet Peter Sponge, een zandvlakte met zeegras en daarna een kleine rif muur. Er wordt hier soms een zeekoe gezien maar dit geluk hebben we vandaag niet. De gids wijst ons al snel op een Algea Octopus, hij moet 3 keer wijzen want anders zien we hem niet maar dat zal deze week nog wel vaker voorkomen. Naast en octopus zit een minuscule Frogfish, nog geen 2 centimeter groot. Iets verderop zit zijn broer, de Giant Frogfish en die is dan gelijk meer dan 30 centimeter groot.
We duiken rustig verder en er komt een Blue-Spotted Ribbontail Ray voorbij, hij lijkt op de stingray maar de staart is net iets anders. Ondertussen zijn we bij het rif aangekomen en alhoewel ik op een eerste duik op vakantie vaak zelf niet veel vind is dat nu wel anders, het ene na het andere slakje zien we, het grootste deel is geheel nieuw voor me. Echt een slakken walhalla en dat al op de eerste duik, dat belooft wat! Elisabeth’s Chromodoris, William’s Chromodoris, Diana’s Chromodoris en nog een aantal. Ook een zwarte platworm met een paars randje ontbreekt niet.
Het stikt hier van het kleine leven, gekke krabbetjes met nog gekkere namen, garnaaltjes met de mooiste kleuren en slakjes, ik geloof dat we de juiste vakantie uitgekozen hebben;)
Duik 314
We varen een stukje verder met de boot en duiken onder bij Tanjung Usi 2, Een mooie rif wand waar we direct als een Sepia spotten. Hij is absoluut niet schuw en ik kan er een paar mooie foto’s van maken. We zitten rond de 22 meter en volgens mij maakt het hier weinig uit of je op 5 of op 30 meter zit, overal is wel wat te zien. Een koraalduiveltje verschuilt zich in het waaierkoraal en in de anemoon ernaast zitten Sarasvati Anemone Shrimps, doorzichtig met mooie kleurtjes.
Ook weer een nieuw slakje, ditmaal die van Anna. Ik zie een witte worm kruipen met “pootjes” aan een zijnde, het is een Lamperts Sea Cucumber. In een ooghoek zie ik de gids weer het slakjes teken maken, Dark Morgin Glossodoris, Swollen Phyllidea, William’s Chromodoris en dat op 1 vierkante meter! Na een klein uurtje zien we nog de Red Spotted Guard Crab en dan is het tijd om terug naar de boot te gaan….. helaas.
We houden het vandaag bij 2 duiken want zijn toch nog redelijk vermoed van de lange reis. Geen straf om hier in het restaurant, in de hangmat of op het strand te zitten, het uitzicht is geweldig en er staat een windje dus het voelt niet te warm aan. Ook is er zelfs hier altijd wat te beleven, eerst komt er een dame met een handdoek om zich heen voorbij gerend, daarna een paar Indonesiërs, dan wordt er wat gegild…. Een groene slang van een meter in de struik in de buiten-badkamer, altijd leuk!
19.09.14
Het Murex Bangka Island resort is echt een basic resort, geen luxe maar wel een cottage op nog geen 10 meter van de zee, een prima bed en een buiten-badkamer incl. planten en gelukkig bij ons geen slangen. Afgelopen nacht dacht ik dat er vogels rond vlogen boven ons bed maar vanmiddag zagen we dat het salamanders zijn die ruzie hadden en een piepend geluid maken. Ook dondert er af en toe eentje uit de boom boven op iemand.
Het eten is niet heel uitgebreid maar prima, ontbijt met pannenkoekjes, wafels, jam, verse sap, vers brood en kaas. De lunch bestaat uit kip en vis, rijst groentes en wat lokale gerechten, het diner is ongeveer hetzelfde maar dan uitgebreider.
Duik 315
We varen richting het vaste land en duiken bij Sampiri 3, een van de plekken met heetwaterbronnen onderwater. Onze gids “Oce” schijnt de lamp in een holletje en er zit een Electric Fileclam, een rode bol met sprieten en zodra je erop schijnt beginnen er lijnen te knipperen, zodra je de lamp uitdoet stopt het gelijk, erg bijzonder! In het zand zit een Juvenile Ribbon Eel.
We duiken iets verder en hij wijst weer iets kleins aan, het blijkt een Tropical Bottletail Squid te zijn, een inktvisje van nog geen centimeter groot, pas door mijn macrolens heen zie ik wat het is, hoe ze het elke keer weer vinden? Uit het holletje steek de kop van een Napoleon Snake Eel, hij duikt snel weg als hij me ziet.
Ondertussen zijn we bij de heetwaterbron aangekomen, de eerste keer dat we dit onderwater zien, je ziet duidelijk het warme water opstijgen en als je je hand erin houdt voel je duidelijk het temperatuur verschil, ook het zand rond de bron heen voelt warm aan.
In een stuk zacht koraal zien we nog een Softcoral Porcelain Crab en daarna worden we gewezen op iets waarvan wij dachten dat het een stuk zacht koraal was, maar al snel blijkt het te bewegen, het is een Powered Phyllodesmium, een grote witte slak met gouden figuurtjes erop en rond de 10cm groot, erg mooi!
Duik 316
We rusten een uurtje op de boot en varen een klein stukje naar Sampiri 1, een duikstek met erg mooi koraal, kleurrijk en vol met leven. Al snel wijst Oce een klein zeepaardje aan, nog geen centimeter groot, de Pontohi Pygmy Seahorse, lastig om foto’s van te maken maar het lukt. In de buurt loopt een Blue Boxer Shrimp rond die me goed in de gaten houden, agressief diertje.
Ook met de slakjes houdt het maar niet op, De Occelated Phyllidea, Blue Velvet Headshield slug en de Tyron’s Risbecia komen voorbij, weer een aantal slakjes die ik nooit eerder gezien heb.
Mooie vissen komen hier natuurlijk ook voor, we zien 1 grijze en 2 witte Leaf Scorpionfishen op het koraal zitten, aan het einde nog een Sea Moth, weer een geslaagde duik achter de rug.
Na een kort stukje varen zijn we weer terug op ons paradijs, even eten en daarna met een muziekje in de hangmat liggen en over de zee uitkijken, dat gaat nooit vervelen. Over de duikspullen hoeven we ons niet druk te maken, alleen even de nitrox analyseren en de rest wordt weer geheel verzorgd.
Duik 317
De derde duik van vandaag is bij Tangjung Usi 1, slecht op 5 minuten varen, snel weer de uitrusting aantrekken en onderduiken. Een krokodil vis kijkt ons aan, eindelijk weer eens iets wat we wel herkennen. De gids wijst met zijn stokje op een stukje waaierkoraal en er zit een Pygmy Seahorse in, haast niet te onderscheiden van het koraal en ook weer minuscule klein, maar deze stond zeker op het lijstje met dingen die ik graag wilde zien. Niet veel verder zit er zelfs nog een en een groot aantal foto’s later moeten we toch echt verder duiken.
Ook deze duik weer een nieuw slakje, een Loch’s Chromodoris, voor eens slakjes gek zoals mij is dit wel een top locatie, de gekste vormen en kleuren. Ik vrees dat ik niet meer naar huis wil!
’s Avonds in het restaurant is het ook erg gezellig, 8 personen van de boot crew maken muziek op een paar kleine gitaartjes, een zelf gemaakte bas en een trommel, lekker vrolijk en het klinkt ook nog goed. Een paar gasten wagen zich aan een Indonesisch dansje en de rest zit gezellig aan een biertje of iets anders.
Egypte, Hurghada, April 2014 (deel 3/3)
Na een klein uurtje varen legt de boot aan naast de Belena, het bovendek steekt boven het water uit, velen vinden deze duik niets maar ik vind het een van de mooiste stekken in Hurghada. Het zicht is er soms goed maar vaak ook behoorlijk slecht (2-3 meter). Gelijk de reden dat veel “vakantie-duikers” het niets vinden.
Duik 306
Jeroen en ik duiken richting het wrak en weten hier goed de weg, dus eerst een stukje naar binnen op het bovendek en daarna bij het juiste luik naar beneden. Even de reel vast maken en we dalen langzaam af. Het zicht binnenin is aardig goed en we kijken wat rond, er zit nog een dek onder en ook daar nemen we een kijkje. Helaas is zicht daar heel erg slecht dus dat slaan we deze keer over.
Langzaam bewegen we ons door de ruimtes heen, voornamelijk opzoek naar leuke beestjes, ook aan de binnenkant is dit wrak best mooi begroeid, om de paar meter leggen we de lijn vast en na 20 minuten hebben we het hele wrak van binnen wel gezien. Ik geef de reel over aan Jeroen en zwem nu zelf voorop om de lijn strak te houden zodat hij hem weer op kan rollen, na 40 minuten wordt het tijd om de buitenkant te gaan bekijken want die is het mooist.
De Belena is niet zo heel groot, in de 30 minuten die we hebben moet 2 rondjes er om heen wel lukken. We beginnen op de bodem waar we al snel een aantal geringde chromodorissen zien, die zie je eigenlijk elke duik wel hier en meestal zijn ze een stuk groter dan dat je ze op de riffen ziet. Het zicht is nu wel echt belabberd, ik denk dat wat duikers ons net voor zijn geweest. Aan de andere zijde van het wrak ben ik Jeroen even kwijt, we duiken geregeld samen dus ik weet dat hij in de buurt is. Ik kijk wat rond en ik zie zijn lamp, hij is een stukje van he wrak afgezwommen en had hier een goede reden voor.
Sepia! Geen tijd om ze in Nederland te bekijken dus dat doen we dan maar in Egypte. Hij blijft even rustig hangen voor de foto’s en vind het dan wel mooi geweest. We duiken de volgende ronde om het wrak een stukje ondieper (al is de hele duik niet dieper dan 9 meter). In een rand op een meter of 5 zit vaak een gekuifde fluweelvis maar helaas deze duik vinden we hem niet.
Langzaam duiken we terug naar de boot en nemen nog snel een kijkje bij een motorblok en wat puin wat naast het wrak ligt. Hier weer een Sepia, daarom is deze duikstek zo leuk, je komt altijd wel iets aparts tegen. Het zicht is hier iets beter dus we schieten wat leuke foto’s. Ook weer een aantal slakjes hier. Mijn duikhorloge geeft 70 minuten aan en we zouden 10 minuten geleden al terug zijn op de boot…. Ze zijn het wel gewend met ons ondertussen;) Ik wil deze duik altijd nog een keer als nachtduik maken, dat lijkt me helemaal geweldig.
Snel de setjes afbouwen en de camera opruimen, het is maar een klein stukje varen naar het duikcentrum. Tijd voor een koud drankje in de bar en ik krijg al een berichtje op mijn mobiel of het biertje smaakt van onze Belgische vrienden Carla en Charly. Hij woont in Mastaba boven op de bult en kan met een sterrenkijker zien wanneer de boot terug is en blijkbaar ook wat wij zitten te drinken. Voor de rest kijkt hij voornamelijk naar Russische boten heb ik wel eens vernomen.
Carla kookt vanavond voor ons, spaghetti met gehakt uit België, er gaan aardig wat koffers ingevroren vlees deze kant op. Wel eens fijn een normaal prakkie bij iemand thuis. Het wordt een latertje deze avond en ik ben blij als ik weer in mijn bed lig.
Duik 307
Op naar Fanadir Noord, een wand met hier en daar een pinnacle. Eerst gaan op we de pinnacles zoeken naar klein spul, al snel spotten we een aantal verschillende slakjes. Helaas geen nieuwe. Verderop zit een anemoon vis is een mooie paarse anemoon waar ik al direct opzoek ga naar de anemoonpoetsgarnaal, valt nog niet mee want de anemoonvis wil nog wel eens fel zijn maar het lukt me om een foto te maken zonder het visje teveel te storen.
We komen nog een grote murene tegen en ontdekken paarse visseneitjes op een stuk koraal, ik heb dezelfde eerder op Bonaire gezien. Leuk om eens met de macro lens te spelen en later op de foto te kijken of er al oogjes/visjes te zien zijn.
Duik 308
De boot legt zijn lijnen vast bij Fanadir Zuid, eerst een stuk ondiep door een geul en daarna naar de pinnacle en nog even verderop om de hoek kijken, dat was het plan;) Na 5 minuten was ik er al achter dat ik mijn kompas niet had gezet…. Lekker handig, toch maar even naast het rif omhoog en verder naar een van de grotere pinnacles. We zien nog niet veel bijzonders maar als we een stuk de hoek om duiken zit er een grote octopus op het koraal, hij heeft alle tijd en poseert mooi voor onze camera’s.
Af en toe zwemt hij naar het volgende blokje maar hij blijft mooi in de buurt en verkleurt als we te dicht bij komen, we maken minstens 30 minuten foto’s en moeten dan toch echt omdraaien. We hebben dat nog niet gedaan en zien een geringde chromodoris op het zand kruipen, blijft prachtig dit slakje ook al hebben we ze al vaak gezien. Weer een prachtige duik dag!
Vanavond maar eens bij Bombay eten, goede biefstuk!
Morgen vliegen we laat op de avond terug dus vandaag kunnen we nog duiken…. Tenminste dat dachten we! Er staat teveel wind, niet voor de boot, dat is geen probleem maar iemand die zich belangrijk vind en een paar honderd kilometer verderop zit bepaald dit. Bij uitzondering mogen we duiken op het huisrif maar daar hebben we van de week al gedoken en niet zo heel veel zin in.
Jeroen en ik willen nog in een baai gaan kijken waar veel zeegras en zeepaardjes zitten maar nadat we 2 x het desbetreffende hotel uit gegooid worden vinden we het ook wel best. Op het strand liggen kan ik niet dus we gaan met de camera’s Hurghada in.
Aan de rand van Hurghada kijk je zo de woestijn in, verder gebouwen die niet af zijn en oude wagens die al heel lang stil staan aan de laag zand te zien maar het levert wel leuke foto’s op. Zo hier en daar zijn ze met de weg bezig maar als je even staat te kijken heb je al wel door dat ze er absoluut geen verstand van hebben en ook maar wat doen. Een hoofdbuis voor de riolering leggen van 15 cm doorsnede…. Ja dat gaat vast werken.
Putdeksel kwijt, geen probleem, geen deksel erin maar een stapeltje stenen ervoor, een gat van 3 bij 3 en 4 meter diep op een kruispunt, ook geen probleem, een stapeltje stenen ervoor. Rotzooi kwijt, niet in de container maar ernaast. Container midden op de weg, geen probleem, stapeltje stenen ervoor en ga zo maar door! Toch heeft het wel iets.
We zijn ondertussen weer bij de duikschool aangekomen waar iedereen al in de Caribbean bar zit en gaan met een groep bij The Lodge eten. Al hoewel het iets duurder is dan het gemiddelde restaurant is het zeker een aanrader, erg lekkere carpaccio en tournedos en je zit een avondje op de Marina waar je niet wordt lastig gevallen.
Na het eten gaan de meeste naar bed maar ik beland nog met Lotte, Jeroen, Willy en Martin bij The Viking Pub, vlak bij ons appartement. Cocktails dan maar vanavond! De verstandige mensen gaan alsnog slapen en Jeroen en ik blijven hangen en worden om 02:30 toch vriendelijk verzocht te vertrekken want ze gaan dicht , nog een cocktail voor onderweg en met een omweg richting ons appartement want ook ’s nachts is het gezellig op straat.
De laatste dag…. Koppijn….goh. Lekker een paar uurtjes op een bankje slapen, wat eten en van iedereen afscheid nemen. Het wat weer een top vakantie! Alles gasten en de crew van Voodoo Divers, bedankt voor de gezelligheid en de mooie duiken!
Egypte, Hurghada, April 2014 (deel 2/3)
Ondertussen is het 3 dagen geleden dat we zijn vertrokken uit Nederland en we zitten al aardig in het ritme, 07:30 de wekker, snel douchen, een bak koffie en op naar de Duitse bakker waar de ham/kaas croissantjes en de pizza broodjes al klaar voor ons liggen en daarna door naar Voodoo Divers. Daar aangekomen nog even wat rondhangen en snel de boot op.
Setje opbouwen, camera opbouwen en met een flesje fridrank onderuit op een zitzak die we ondertussen al zo gepositioneerd hebben dat we vanuit de zitzak bij de koelkast en watertank kunnen.... toppunt van luiheid is wel bereikt.
Voor de eerste duik van vandaag varen we naar Fanadir Noord, een grote rifwand met een pinnacle en een klein grotje en de wand, vooral dat laatst kan interessant zijn want heb er vorig jaar een frogfish gevonden.
Duik 302
We springen het water in en gaan eerst richting de drof-off op 30 meter om te kijken of er nog iets groters rond zwemt, maar helaas geen geluk. Langzaam zoeken we het weer wat ondieper op en komen een grote Knobbelige zeekomkommer tegen, bruinachtig met grote stekels en rond de 40 cm, veel groter worden ze ook niet. We zoeken nog wat rond bij de pinnacle en duiken via de wand terug waar we verschillende soorten murenes zien, o.a. de Roodkopmurene. Waarom deze zo heet is mij een vraag, hij is bruin met gele spikkels.
Iets verderop zien we een Grote Tijgermurene, lichtbruin met donkere vlekken, de eerste keer dat ik deze zie, hij duikt snel tussen het koraal als wij eraan komen en na 2 fotootjes is hij helemaal verdwenen.
We zijn ondertussen 40 minuten onderwater en brengen de laatste 20 minuten door bij het kleine grotje dat vol met kleine visjes en koraalduivels zit. Jeroen, Lotte en ik zoeken naar de frogfish, de rest kan gestolen worden. Ondertussen voel ik iets aan mijn vin trekken, meestal iemand die wat van me moet;) Het is iemand van een andere duikschool met 3 intro duikers die overal en nergens op de kop rond hangen, dat kan ook alleen maar in Egypte.
Ik maak netjes plaats zodat ze ook even kunnen kijken totdat hij 2 van zijn introduikers letterlijk op het rif zit en met de derde ook het grotje wil gaan bekijken, wat een prutsers duiken hier toch rond. Ik wijs nog naar zijn introduikers die ondertussen aan het testen zijn hoever ze met hun vinnen het rif in kunnen schoppen en geef daarna het internationale teken om op de rotten…. Wat kan ik me ergeren aan dit soort volk.
Na 20 minuten nog geen frogfish dus tijd om weer terug naar de boot te duiken, een leuk duikje met een wat mindere afsluiting. Op de boot aangekomen staan er ook nog doodleuk wat toeristen vanaf een andere boot te vissen in een gebied waar dat verboden is…. gelukkig weet de crew heel goed hoe ze dat moeten oplossen, ook al is het in het Arabisch, iedereen snapt de hint.
Op de boot de setjes ombouwen en ik hoor van een cameraman die mee is dat hij de frogfish wel gevonden heeft, ze zijn ook niet makkelijk te vinden. De lijnen worden losgegooid en we varen naar Torfa Bakash, een rif waar zeker weten geen andere duikers zijn. Het rif is vernoemd naar de kapitein van de Red Sea Star, de boot waar we op zitten. Via Google Earth hebben ze een ondiep stuk gezocht en er een duikje aan gewaagd, altijd leuk!
Duik 303
We doen een drifduik bij Torfa Bakash, het heeft wat weg van Shaab Sabina wat een van mijn favorieten is. Aan een stuk door een koraaltuin, echt schitterend. Al snel zien we een pyjama slakje en wat mooie zeesterren. Langzaam laten we ons meevoeren met de stroming die af en toe wat draait. Echt een duik om van een afstandje naar al het mooie koraal te kijken. Ik maak weinig foto’s deze duik maar stap tevreden weer aan boord van de boot. 70 minuten lang genieten!
Zoals bij de meeste dagen is het tijd voor een koud biertje bij de Caribbean bar waar het met de zonsondergang goed vertoeven is. Ondertussen hebben we ook de cocktails uitgevonden en samen met het hele zooitje van de boot maken we er een paar gezellige uurtjes van. Als afsluiter een biefstuk bij Moby Dick en dan vallen rond 23 uur de ogen ook wel weer dicht. Vermoeiend zo’n duik vakantie;)
Vandaag hebben we een nieuwe vriend op weg naar het duikcentrum, een puppy die met ons meeloopt en tegen andere mensen blaft als ze in de buurt komen, zou het ook tegen opdringerige verkopers helpen? Bij de drukke hoofdstraat jagen we hem toch maar weg want oversteken gaat hij niet overleven vrezen we.
Voordat de boot uitvaart vragen Jeroen en ik al naar een derde duik, we willen graag naar de Balena, of zoals de meesten hem noemen, de Belina. Dat gaat lukken vandaag, dan kan de dag al niet meer stuk!
Maar eerst 2 andere duiken, als eerste varen we naar Torfa Ben El Gebel, een duikstek dat tussen Big en Small Giftun ligt. De dames liggen op het zonnedek te doen waar ze goed in zijn, zonnen en roddelen ( dat denken wij tenminste) terwijl de mannen het achterdek weer onveilig maken, de mooiste en sterkste verhalen gaan de rondte zoals gewoonlijk.
Duik 304
Na een uurtje varen komen we aan bij Torfa Ben El Gebel waar we snel het water in duiken, opzoek naar de mooiste vissen en andere diertjes tussen de pinnacles. Na wat koraalduivels en zeesterren zien we een grote krokodilvis liggen. Jeroen en ik duiken er op af en schieten wat plaatjes. Vooral de ogen vind ik erg mooi om vast te leggen. Voor de rest van de duik zien we niet veel speciale dingen, we zijn ook al aardig verwend wat betreft Egypte.
Op het einde van de duik schiet ik nog een boeitje, niet dat het nodig is maar toch goed om af en toe te oefenen.
Ik sta even bij kapitein als we naar de volgende duikstek varen, netjes vaart hij tussen alle ondiepe stukken door zonder enige vorm van navigatie behalve de kaart die hij in zijn hoofd heeft zitten, blijft bijzonder. We gaan naar El Aruk split Erg, een duikstek met een gespleten pinnacle zoals de naam al zegt.
Duik 305
Deze duik hebben we Zsofie bij ons, een van de gidsen van Voodoo Divers, ze heeft een dagje vrij en wil gewoon lekker duiken dus gaat met ons mee als buddy. Ze heeft een goed oog voor kleine dingen en zegt zelf dat ze alles kleiner dan 5cm en groter de 5 meter mooi vind (ja die grapjes zijn al gemaakt).
We duiken van de ene pinnacle naar de andere en al snel zie ik tussen het koraal een Savigny’s brokkelster, het heeft de vorm van een zeester maar dan met erg dunne armen vol met stekels, met de macro lens kun je hier altijd mooie foto’s van maken, geeft een mooie diepte met die stekels.
Niet veel verder zit er op een stuk koraal de ei streng van een Spaanse danseres, de Spaanse danseres laat zich voornamelijk alleen in het donker zien dus deze vinden we helaas niet. Overal waar je kijkt op deze stek zitten kleine holletjes in het koraal vol met zee-egels, kleine visjes, krabbetjes en vooral veel kappergarnalen.
Al snel zien we ook weer het Geellipchelidonura slakje, zo zie je ze 6 jaar niet en dit jaar al minstens een stuk of 10. Aan het einde van de duik hangen we wat na bij de gespleten pinnacle, duizenden Yellowtail sweepers zwemmen rond en terwijl de dames naar de boot duiken gaan Jeroen en ik nog bij 1 pinnacle kijken, na 70 minuten is het voor ons ook tijd om terug te duiken.
Op de boot bouwen we onze setjes om en gaan er nieuwe batterijen in de camera en flitser. Ook rol ik mijn reel een stuk of om te kijken of daar geen knopen in zitten, alles staat nu klaar voor de Belena, eindelijk weer eens het wrak in en daarna opzoek naar al het bijzondere leven dat hier zit.
Wordt vervolgd…..
Egypte, Hurghada, April 2014 (deel 1/3)
Rond April gaan we meestal een week naar Egypte. Dit jaar was het nog maar even de vraag omdat we net een andere dure vakantie hebben geboekt. Ook waren de losse tickets behoorlijk duur. Gelukkig 2 weken voordat Lotte en ik een week vrij hadden zagen we toch iets betaalbaars voorbij komen, snel boeken. Ook Jeroen, een van mijn buddy’s hier in Nederland ziet het wel zitten en gaat met ons mee. Dat gaat weer een gezellige week worden.
We landen op Hurghada en voor ons driëen voelt het weer als thuis komen. Zo uit mijn hoofd is dit het 7e jaar dat we hier al komen. In Nederland al een taxi busje geregeld en Abdul (een van de vaste chauffeurs van het duikcentrum) staat al netjes klaar als we de terminal uit komen. We hebben in restaurant Bombay afgesproken met Onno van het duikcentrum waar we deze week ook zullen overnachten. Jeroen overnacht in het zelfde complex bij Martin die tijdelijk voor 6 weken in Hurghada woont. Dat is pas genieten van je pensioen!
Er is weinig veranderd in de stad. De bouwwerken die 5 jaar geleden al niet af waren zijn dat nog steeds niet om over alle verkopers met sigaretten, echte Rolex horloges en Hugo Boos maar niet te spreken. Toet toet tooeeet, ook de taxi chauffers denken nog steeds dat je ze niet ziet;).
Bij het restaurant zitten nog andere bekenden en de eerste avond begint al goed met een Pizza en een paar biertjes.
Na een eerste nacht lopen we ‘s morgens de heuvel af naar het Bella Vista hotel waar Voodoo Divers gevestigd is. Onderweg even bij de Duitse bakker naar binnen voor het ontbijt en de lunch en dan snel onze duikuitrusting in de kratjes en richting de boot. De boot crew herkent ons nog en na wat Engelse welkom woorden wordt er vrolijk verder gezongen in het Arabisch…. Dat hoort er nu eenmaal bij!
Duik 297
Voor de eerste duik varen we naar Erg Sabina, een ondiepe duikstek dat rondom een klein rif ligt, er omheen zwemmen in 1 duik is makkelijk te doen maar wij hebben andere plannen. Aan de achterzijde van het rif liggen wat kleinere pinnacles waar ik eerder eagle rays heb gezien. Helaas zien we die niet maar wel een mooie Pantertorpedorog die tussen de blokken koraal op zoek is naar wat voedsel.
Ook spotten we gelijk de eerste duik al een slakje, helaas is het maar een Afrikaanse Chromodoris, het broertje van het pyjama slakje maar elk slakje is er één!
Duik 298
De tweede duik gaan we maken bij El Aruk Giftun, veel pinnacles waar we lekker ondiep opzoek gaan naar slakjes en garnaaltjes. In plaats daarvan komen we een grote kogelvis tegen. Lotte helemaal blij want het is haar favoriete vis. Een grote vis met grote ogen en erg kleine vinnetjes, zodra hij gaat zwemmen maakt hij zichzelf belachelijk en volgens mij heeft hij dat door want hij blijft stil liggen voor de foto.
We duiken verder en het stikt hier echt van de Zeenaalden, ik kijk in een holletje onderin het koraal en 2 ogen staren me aan, de lamp van mij flitser aan het blijkt een egelvis te zijn. De grootste die ik ooit gezien heb, formaat basketbal ongeveer. Na een paar foto’s wijs ik hem aan voor Lotte en Jeroen en daarna is het tijd om weer richting de boot te gaan. We spotten nog een Blauwgespikkelde pijlstaartrog en tevreden hijsen we onszelf weer aan boord. Uiteraard beginnen daar de grappen over wie de dikste kop heeft, de egelvis of Jeroen… of ik;)
Na een klein uurtje varen zijn we weer bij het duikcentrum. Ernaast zit een gezellige bar waar het na het duiken altijd goed vertoeven is. Er is ook een grote groep uit Den Haag aanwezig die we van een vorige keer kennen. Na wat drankjes en een paar uur lachen lopen we naar Granada, een restaurant waar je op de bovenste etage een schitterend uitzicht over de Rode Zee hebt. Ook is het eten er erg goed. Het is over t algemeen in de restaurants een stuk beter dan in het hotel en een stuk gezelliger! Ook zijn wij ondertussen gespecialiseerd om irritante verkopers een koekje van eigen deeg te geven dus een stukje lopen door Hurghada kan heel lachwekkend zijn.
Het is ondertussen donderdagochtend en we zijn weer op weg naar de boot. Een kleine 10 minuten lopen, pas vandaag heb ik het echte vakantie gevoel. Op de Red Sea Star bouwen we onze setjes weer op en ploffen op het bovendek in een van de zitzakken, veel relaxter kan het niet. Drankje er bij en het lol maken begint alweer. Elk jaar komen we hier wel bekenden tegen en is het altijd erg gezellig op de boot, soms iets te gezellig denk ik want probeer 15 lolbroeken maar eens een duikbriefing te geven zonder onderbroken te worden.
Wij duiken met ons drieën zonder gids en kunnen dus ons eigen plan maken, kort samengevat: het water in en we zien wel. We kennen op de meeste stekken wel de weg en weten waar de stroming vandaan komt dus er kan weinig mis gaan.
Duik 299
We springen het water in bij Abu Ramada Zuid, de boot ligt aangelijnd bij het wrakje dat hier op 3-5 meter diepte ligt. Eerste duiken we richting de drop of waar een grote reuze murene zit en ook komen we een mooie slakje tegen, wit met zwart en gele wratten, het is de Wave wart slug. Ik heb pas een nieuw masker en helaas begint deze te beslaan, na 20 minuten heb ik nog een klein deel aan de zijkant van het glas waar ik doorgeen kan kijken. 10 minuten later zie ik zo goed als niets meer, lekker handig. Het masker al een keer af en schoongemaakt maar het mag niet baten. Bij het rif stijg ik even op om opnieuw in mijn masker te spugen, gelukkig is het beslaan nu zo goed als over.
Aan het einde van de duik kijken we nog wat rond bij het wrakje dat erg verspreid ligt. Onder 1 van de panelen ligt een grote Roodvlektandbaars. We schieten nog wat plaatjes en stappen weer aan boord van de boot.
Duik 300
300, een mooi getal en bijna elke duik in de Rode Zee is een geslaagde duik dus dat zit wel goed! Gotta Abu Ramada Oost gaat het worden. Een duikstek waar vaak erg veel vis zit. We duiken richting 1 van de pinnacles en die zit vol met kleine anthias’s. Ook zwemmen er veel koraalduivels rond en zit er zo hier en daar een schorpioenvis.
Op een stuk koraal zien we een giftige wrat slak, hij lijkt iets op het vorige slakje dat we zagen alleen heeft deze “rechte” zwarte lijnen over zijn rug en wat kleinere gele wratten. Hij is behoorlijk groot en past maar net op de foto als ik de macro lens erop heb zitten. Een leuk cadeau voor duik 300! Maar het wordt nog beter. Een zwart/donkerblauw slakje met gele hoorntjes, ik heb hem niet eerder gezien. Het is de Geellipchelidonura en voor een slakje kruipt hij behoorlijk snel rond. Na een foto of 20 duiken we langzaam terug naar de boot.
We worden gevraagd voor een derde duik vandaag, de boot kan ons droppen op de excalibur een wrakje op 18-22 meter die voor de stijger van Voodoo Divers ligt. Niet altijd even spannend deze duik maar Jeroen en ik besluiten hem toch te maken.
Duik 301
Met 5 man springen we van de boot en dalen snel af naar het wrak. Jeroen en ik gaan eerst aan de binnenkant even kijken, soms zitten er in de raamopening mooie kleine garnaaltjes. Helaas zien we ze niet. We duiken door naar de stuurhut waar we met zijn tweeën even rondkijken, haast onmogelijk want de stuurhut is niet echt ruim en ik duik snel door een van de ramen naar de buitenkant van het wrak. Aan de achterzijde van de wrak zat altijd een lijn vast waar een van de boten zich aan vast legde, die lijn zit er nog steeds maar het een deel van het wrak ligt er nu naast, jammer!
Ook deze duik een wattenslak. Ditmaal de wit zwarte Pokkenwratslak. We duiken vanaf het wrak langzaam naar de stijger waar de boot al aangemeerd ligt. Tussen de blokjes zien we nog een Mangrove kwal, beter bekend als de upside-down jellyfish, een kwal die op de kop zwemt en dus voornamelijk op de bodem belandt.
Ook zitten hier altijd de grijze murenes, vaak met zijn tweeën in een holletje en ze laten zich graag fotograferen, volgens mij vinden ze het wel interessant. Ze nemen de een na de andere pose aan en kronkelen om elkaar heen.
We klimmen weer op de boot, spoelen onze spullen uit en lopen zo door naar de bar, een koud drankje gaat er nu wel in! Het is donderdagavond en dat betekend de Voodoo-BBQ! Broodjes hamburger, worstjes en kip worden weg gespoeld met een biertje of een van de vele cocktails die ze schenken in de Caribbean bar, ook staan de shisha’s her en der op de tafels en is er muziek.
Later op de avond zien we Mike nog binnenlopen, hij is net geland en komt een weekje van de zon genieten, lekker eten en snorkelen, duiken mag hij helaas niet meer. Vaak snorkelt hij wel de hele duik met de duikers mee, dus als je de weg kwijt bent, kijk naar boven en Mike wijst je de goede kant op;)
Wordt vervolgd……
**************************************
Diveworld, 17 november 2013
Een duik zonder camera, dat is zeker 100 duiken en 2 jaar geleden! Vorige week 2 wings gekocht, één voor een enkele fles en eentje voor een dubbelset, dit had ik al langer op de planning staan maar het blijft toch een aardige dure aanschaf dus het werd steeds uitgesteld. Na het snorkelen in een grot in Bonaire was het wel duidelijk voor mezelf, ik wil grotduiken in de toekomst. Dat mag nog best 5 jaar duren maar ik ga er wel naartoe werken. Dat betekend dat ik eerst Gue Fundamentals wil gaan doen (tech rating) en na heel wat uurtjes duiken een keer Cave 1 of Full Cave. Voor deze cursus heb je bepaalde materialen nodig en gelukkig ben ik daarmee al een heel eind op weg.
Thuis de webbing al redelijk afgesteld doormiddel van wat tips op internet en op naar de duiktoren in Enschede samen met Dion en Taco. De wing leek redelijk goed afgesteld en ik ga eerst met een mono 15 liter het water in. We drijven wat aan de oppervlakte en ik heb in iedergeval niet het gevoel dat ik voorover wordt gedrukt door de wing, iets dat je nog wel eens links en rechts hoort. We duiken onder en direct merk ik al hoe stabiel en horizontaal je in het water ligt, ik ga 10 cm boven het platform hangen en taco geeft ook aan dat ik de juiste houding heb. We oefenen wat met lucht doneren en stil hangen, ik kantel nog iets naar voren maar voor een eerste duik valt het me niets tegen. Na de duik loden we nog even uit en ik blijk met dit droogpak en onderpak geen lood nodig te hebben.
Na wat eten en drinken wordt het tijd voor een tweede duik, ik leen een dubbel 12 van taco en dit gaat mijn eerste duik met dubbelset worden. Als de boel eenmaal omhant valt het gewicht me nog mee. 2 flessen van 14 kilo en in beide zo'n 2 kilo lucht, een backplate van 3 kilo dus tel maar op. Nu hoeven we hier ook maar 3 meter naar het water te lopen en gelukkig geen dijk over zoals in zeeland want dat zal wel even tegenvallen.
We duiken onder en dit ligt nog veel stabieler in het water, we duiken richting het platform op 8 meter en proberen er zo stil mogelijk boven te hangen zonder het te raken en een aantal helicopter turns te maken (rond te draaien waarbij je op dezelfde plaats blijft), dit gaat ook aardig goed. Daarna nog wat oefenen met achteruit zwemmen, nu kon ik dat met mijn trimvest redelijk goed maar op dit moment lukt het niet helemaal, naja dat komt wel. We doen nog een aantal oefeningen en ik kom zelfs bij mijn kranen, de rechter dicht en open, de linker dicht en bijna helemaal open todat mijn arm er echt geen zin meer in had, ook dit wordt nog veel oefenen. Lotte maakt nog een foto door een van de raampjes en we stijgen op naar het ondiepere platform waar we vlak boven gaan hangen om het masker een aantal keren af te trekken en weer op te zetten zonder dat we verder dalen of opstijgen. Het blijft een rot oefening maar het ging goed. Toch eens vaker onderwater zonder masker zwemmen.
Het wat een interessante dag en weer een héééél klein stapje dichterbij het grotduiken, eerst Gue Fundamentals maar eens zien te halen.
Bonaire 23, 24 oktober 2013 (laatste deel)
Duik 288
Onze laatste volle dag op het eiland hier, dus nog 3 duikjes maken vandaag. Samen met Lotte ga ik nog een keer naar de Hilma Hooker, hoewel we redelijk vroeg zijn liggen er al 2 boten boven het wrak, hopen dat het niet te druk is.
We zwemmen uit naar de eerste boei, duiken onder en vervolgen onze weg naar het wrak. Deze is 72 meter lang en 11 meter breed dus een aantal duikjes heb je zeker nodig om alles goed te bekijken. We dalen af naar 30 meter en kijken wat rond bij 1 van de masten die vol gekleurd koraal zit.
Iets verderop is de stuurhut te vinden, deze is niet zo heel spannend, ik zwem er even in en schiet wat foto’s van iets waarvan ik denk dat er een stuurwiel aan heeft gezeten, buiten de stuurhut staat ongeveer het zelfde object waar nog wel een stuur aan zit. We kijken nog wat rond in de ruimen waar een grote tarpon de wacht houdt en duiken door naar de machinekamer waar we het wrak in gaan. Je hoeft er maar een klein stukje in om een deel van de motor te zien, Lotte volgt me en samen kijken we wat rond. Aan de rechterkant zitten 2 grote hendels, ik vermoed om de stroom aan en uit te zetten en overal lopen buizen.
Na een paar minuten zwemmen we uit het wrak en ik schiet wat foto’s van een stuurwiel, ook deze is mooi begroeid en kleurt op als mijn flitser af gaat. Bij het roer en de schroef hangen een aantal duikers ik wacht totdat ze weg zijn en probeer ook hier wat plaatjes van te maken. We duiken langs de onderzijde van het schip terug, deze is niet zo bijzonder al zitten er wel veel paarse eitjes op. Het leuke aan dit wrak is dat je via het rif terug kunt duiken.
We rijden aan bij ons appartement en ontbijten even snel. Jos en Denise gooien hun duikspullen ook achterin de auto en we gaan naar Jeff Davis Memorial, een duikstek ten Noorden van Kralendijk. De weg erheen is al leuk, een kronkelige smal weggetje direct naast de kust, als er een tegenligger komt is het passen en meten. Mooie verkeerborden hier, een rode driehoek met een duiker erin want je moet oversteken om bij de duikstek te komen.
We moeten eerst nog even aan bij G.N. Driftwood Art, deze vrouw maakt al die gekleurde bordjes die overal op het eiland hangen. We laten er eentje maken voor thuis. Ze maken er van alles van aangespoeld hout, stoelen, tafels, boekensteunen, lijsten en ga maar even door, zeker een bezoekje waard als je opzoek bent naar iets aparts.
Duik 289
We lopen naar het water en moeten een rots afklimmen, er zijn treden gemaakt met losse stenen maar het is goed te doen. Vesten ontluchten en daar gaan we weer, ondiep zit veel zacht koraal waar schildpadden in kunnen rusten maar eerst duiken we wat dieper waar wel veel sla-slakjes zien. Ik kom een felgroene ronde schijf tegen met een bruine cirkel erin, nooit eerder gezien, het blijkt een artichoke coral te zijn.
In elk holletje vinden we garnalen en kleine visjes en na 40 minuten wordt het tijd om te keren. Er zwemmen hier een aantal caribbean reef squid maar dan zie ik Lotte het turtle teken geven, er zit er 1 te rusten in het koraal maar zwemt snel weg als hij ons ziet. Jos kan er nog snel wat foto’s van schieten. We duiken door en later zien we hem weer waar ook ik de kans krijg hem wat beter te bekijken. Dit is een ook een mooie stek om te snorkelen al kan er wel wat stroming staan.
Duik 290
Ondertussen is het behoorlijk warm geworden maar we willen nog een duikje maken want 16:30 moeten we het water uit zijn omdat we morgen naar huis vliegen. De laatste duik gaan we maken bij Cha Cha Cha Beach, er moet nog een wat groter zeepaardje zitten en deze willen we graag nog vinden.
We weten ongeveer waar hij moet zitten maar vinden hem eerst niet, met 4 man sterk zoeken we 15 minuten en daar zit hij, op een stuk rood/bruin koraal. Hij is inderdaad een stuk groter dan de andere die we hier gezien hebben en dat hij op gekleurd koraal zit maakt het helemaal af. We bewonderen hem een tijdje, wat een mooie wezentjes zijn dit.
Een paar meter verder zit een octopus in een holletje, als je je hand ervoor houdt voel je het water wat hij uit blaast. Verscholen onder wat takken zit een balloonfish, ik zwem een tijdje naast hem en hij kijkt me nieuwsgierig aan. Op een meter diepte komt er een nog een schildpad voorbij, een mooie laatste duik, daar hebben we er ook echt veel van gezien.
Dit was de laatste duik, jammer want het duiken is schitterend hier. Ondiep terug naar het strandje onder wat zwemmende kinderen door, ze schrikken volgens mij want ze gaan ineens 2 keer zo snel;) Ik steek mijn kop bovenwater en zie een zwemleraar staan, oeps we hebben de zwemles verstoord, ach ja kunnen ze vast wennen aan alle duikers met hun enge bubbels.
Lood inleveren, de laatste flessen inleveren en nog wat ouwehoeren bij Dive Friend Bonaire die 12 dagen lang onze flessen goed gevuld hebben. Wat een toffe vakantie was dit, mooi duiken en je eigen tijd in plannen, erg relaxt. Ook is de lokale bevolking erg aardig en behulpzaam. Het eten is goed en alles gaat hier traag, wennen in het begin maar je past je al snel aan, 5 minuten kan zo maar eens 30 minuten duren.
Onze laatste avond gaan we eten bij At Sea, daar hebben we zo veel goede dingen over gehoord. We schuiven aan en bestellen alle 4 het vier-gangen verassingsmenu voor 50 dollar. Nu ga ik natuurlijk niet verklappen wat we gehad hebben maar het was geweldig, lang geleden dat ik zo lekker gegeten heb. Nog een drankje aan de bar en we komen al snel in gesprek met de chef en zijn vriendin die deze zaak runnen, ze komen bij ons uit de buurt, wat kan de wereld toch klein zijn.
We hebben 14 dagen een appartement bij Djambo gehad, de 4 Nederlandse eigenaar zijn super vriendelijke en de bar die ’s avonds 2 uurtjes geopend is zorgt ervoor dat je snel contact hebt met de overige gasten die hier verblijven. De appartementen zelf en het zwembad zijn ook top. Een drooghok en spoelbakken voor de duikers maken het af.
Bonaire 21, 22 oktober 2013
21 oktober
Duik 285
Vandaag worden we vroeg verwacht op de fishermanpier in Sorobon, Lotte en ik gaan 2 duiken maken met East Coast Diving Bonaire aan de Oostkust, de “ruige” kant van Bonaire. De mannen Andi en Fred van de boot noemen het de “easy-side”, backroll vanaf de boot en duiken maar. We varen uit en het begint te regen, we varen op Lac cai waar we door een smalle geul de oceaan op moeten. Het wordt zo’n noodweer dat we genoodzaakt zijn terug te varen want de kapitein kan niet zien waar hij de baai uit kan.
15 minuten later is het dan eindelijk zo ver, nieuwe poging. We varen naar Funchi, rollen van de boot en duiken naar een meter of 15, in de verte zien we een schildpad zwemmen en ook zwemt er onder ons een grote eagle ray, langzaam zweeft hij voorbij.
We driften langzaam mee met de stroming en spotten een atlantic stingray op het zand, wat te diep om even naar toe te duiken. wijzende vingers naar de bovenkant van het rif, weer een schilpad, ik hoop dat ik ze hier nog een keer van dichterbij ga zien. De rest van de duik blijft het vrij rustig, wat grote murenes en barracuda’s. We zijn ook wel een beetje verwend na de duik bij Lighthouse die we gisteren gemaakt hebben.
Ze kunnen een deel van de zijkant van de boot weghalen en er een trap neer hangen dus terug op de boot komen stelt niet veel voor, dat is wel wat luxer dan een zodiac opklimmen. We varen….. scheuren is een beter woord…. terug naar de stijger, 2 x 250 pk dus we zijn er zo, alleen het laatste stuk in de baai gaat het wat rustiger. We drinken en eten wat en stappen weer op de boot, de golven zijn wat groter geworden maar we vliegen er overheen.
Duik 286
Bij White Hole gaan we te water, het is er ongeveer 12 meter diep, veel wit zand, meer dan 50 tarpons zwemmen om ons heen en in een grotje houdt een grote murene alles goed in de gaten. Andi wijst me op een Florida Fighting Conch, een grote schelp waar 2 oogjes uitsteken, ik maak snel een foto maar kijk weer in het blauw, ik kom voor het grote spul en hoop wat meer te zien dan de vorige duik.
We duiken ondiep de “hole” uit en komen tussen een veld vol met zachtkoraal en waaierkoraal, 30 minuten zijn al voorbij en eigenlijk begin ik de moed al een beetje op te geven. Maar dan, de eerste schildpad komt op een paar meter langs zwemmen, als snel volgt er nog 1, deze ligt mooi stil en de ene na de andere foto wordt gemaakt. De duik is nu al geslaagd.
Iets verder komen ze van alle kanten, sommige zwemmen snel door, anderen nemen even een rust of eet momentje op de bodem, in mijn gezichtsveld tel ik er zo al 10, als ik een rondje draai komt ik denk ik aan de 30, niet normaal meer, wat een ontzettend vette duik! Er zijn een aantal fotografen mee en wat filmers, dus iedereen is druk bezig en er zijn genoeg schilpadden dus we zitten elkaar niet in de weg. In Lac Cai zitten naar schatting 1000 schildpadden, deze kunnen alleen via een geul eruit en dat is de reden dat hier zoveel schildpadden langs zwemmen.
Duiken aan de Oostkust moet ze zeker doen, het kost 120 dollar maar dan heb je ook wel een super duik, heb je het er niet voor over probeer dan bij Willemstoren Lighthouse te duiken, ook een grote kans op groot leven.
’S Avonds eten we nog een hapje bij Joe’s Grillhouse, wat weer voortreffelijk was, goed vlees voor een schappelijke prijs. We duiken een beetje op tijd ons bed in want morgen weer vroeg eruit voor de kajak tocht.
22 oktober 2013
We komen aan bij het Mangrove Center wat aan Lac Cai ligt en krijgen eerst wat uitleg over de verschillende soorten mangrove en hoe belangrijk deze zijn voor het eiland. Daarna stappen we in onze kajaks en peddelen rustig door de smalle waterweggetjes heen om vervolgens een groter meer over te steken. Zo serieus als we zijn wordt het natuurlijk een wedstrijd.
Tussendoor krijgen we nog wat meer informatie maar eigenlijk kom ik voor het snorkelen hier maar daarvoor moeten we eerst drie kwartier peddelen. We komen aan bij een smal stukje waar wat meer stroming staat en mogen 15 minuten snorkelen in de kraamkamer van Bonaire, een beetje te kort vind ik persoonlijk, snel mijn snorkelspullen aan en tussen de wortels opzoek naar leven.
Misschien komt het omdat we hier al veel mooie dingen gezien hebben met duiken maar ik vind het wat tegenvallen, had veel kleine vis verwacht maar er zwemt zo hier en daar maar wat rond. De wortels zijn wel mooie begroeid maar door al het stof is het allemaal niet erg goed te bekijken en in 15 minuten heb je te weinig tijd om het stof van de snorkelaars voor je weg te laten trekken.
We peddelen een half uurtje terug en dat was de kajak tocht, leuk voor als je van kajakken houdt maar verder valt het tegen. Het heeft gisteren hard geregend dus wellicht dat het zicht daardoor ook wat slechter was.
Even rusten bij ons appartement, een driftwood bordje schilderen voor in de bar hier en wat leguanen fotograferen die om het zwembad lopen. Als er 2 elkaar zien gaan ze schudden met hun kop om te laten zien wie de baas is, een komisch gezicht.
Duik 287
Tijd voor weer een duikje, we gaan nog een keer naar Saltpier om wat andere pijlers te bekijken, er zitten veel murenes o.a. de spotted, en de goldentail ook zwemmen er sharkptail eels rond. Onder de pier stikt het van de groepen snappers en wat ondieper zwemmen wat tarpons.
Jos vind een leopard flatworm waar we een tijdje bij hangen en veel foto’s van maken, van dit soort beestjes krijgen we geen genoeg. We komen bij de laatst pijler en zwemmen terug naar de kant. Er komt nog een schildpad gedag zeggen en na 75 minuten lopen we weer richting onze auto . Ik denk dat dit ook een mooie stek is voor een nachtduik maar dat gaan we deze vakantie niet meer reden helaas.
’S Avonds rijden we wat rond opzoek naar een leuk tentje om te eten, we komen terecht bij Donna & Giorgio, overdag bakken ze pizza’s en 2 avonden in de week (dinsdag en vrijdag) zijn ze ook voor het diner geopend. Geen grote kaart maar heerlijke gerechten met Italiaanse invloed.
We kletsen nog wat na met de eigenaren en het gaat al snel over de prijzen op dit eiland. De supermarkt is duur, ongeveer anderhalf keer de prijzen van Nederland terwijl de salarissen hier een stuk lager liggen. Er zit een grote AH op het eiland, het probleem is dat de eigenaar ook bijna alle andere supermarkten onder zich heeft, dus de prijzen worden lekker opgedreven. Ook voor horeca ondernemers is er geen groothandel dus die moeten alle supermarkten afzoeken naar betaalbare producen. Uit eten is hier dus ook niet goedkoper dan in ons land, voor de toeristen natuurlijk geen ramp maar voor de lokale mensen wordt het er niet makkelijker op.
Bonaire 19, 20 oktober 2013
19 oktober
Duik 280
3 duikjes in de planning vandaag, de eerste is bij The Cliff, gelegen bij een van de vulpunten van Dive Friend Bonaire. We duiken onder en komen al snel bij de wand aan waar veel lange slierten uitsteken, wire coral. De wand loopt door tot een meter of 20 en zit vol met leven. Na 20 minuten zien we een schildpad voorbij zwemmen maar ook deze is niet aan het eten of rusten, ze zijn de enige beesten die volgens mij haast hebben op dit eiland.
Op 25 meter komt er een grote tarpon voorbij zwemmen. Je ziet ze haast elke duik maar ze blijven mooi om naar te kijken, ondieper komen we veel sla-slakjes tegen, groene, blauwe, witte, ook de flamingo tong slak zit hier. We zoeken elk blokje af en ik vind nog een vuurworm welke langzaam heen en weer kruipt. Ook de schorpioenvissen ontbreken hier niet.
Aan het eind van de duik komen Jos en ik nog een kreeftje tegen die zich schuil houdt onder een blokje koraal, deze heb ik nog niet eerder gezien. De red snapping shrimp, rood met paarse pootjes en wit ronde sprieten.
Na de duik wisselen we onze flessen en chillen we nog wat op de duikschool, we gaan nu richting Front Porch, een duikstek naast Eden Beach waar we eerst wat gaan eten, de hamburgers zijn aan te bevelen en is een mooi strandje bij met hippe muziek.
Duik 281
We zetten onze setjes weer in elkaar en gaan onder bij de ijzeren paal die een stukje bovenwater uit steekt. Op 28 meter ligt een wrakje dat op zijn kop ligt, niet veel bijzonders. Naast het wrakje is een groot veld vol met brown garden eel, zo veel bij elkaar heb ik nog nooit gezien. We willen net weer wat ondieper gaan totdat er een mega barracuda aan komt zwemmen, zeker 120 cm. Hij zwemt wat rondjes om ons heen en na een tijdje zwemt hij recht op me af, leuk voor de foto maar door het schermpje van mijn camera kan ik niet goed inschatten hoe dichtbij hij is. Ik kijk ernaast en meer dan een halve meter is het niet, wow! Wat een tanden heeft dat beest.
Achter een koraalblokje zit een kleine koraalduivel, ze zitten vaak diep in Bonaire, ondieper zijn ze al gevangen. De koraalduivel komt oorspronkelijk niet voor in dit gebied en is waarschijnlijk met ballastwater van een schip meegekomen. Hij heeft hier geen natuurlijke vijanden en ze proberen de populatie zo klein mogelijk te houden voordat er teveel komen.
In het blauw zwemt een honeycomb cowfish en Lotte poseert ernaast. Hij is mooi gevlekt en door zijn kleur knalt hij eruit in het blauwe water. Ik zwem weer richting het rif en zie een bluestripe lizardfish liggen, als je ze voorzichtig nadert blijven ze rustig liggen. Verborgen in koraal dit nog een sponge brittel star, een dunne rode zeester.
We duiken naar de uitstap en ik schiet een boeitje, snel geef ik de spoel aan lotte want er komt nog een octopus aan, hij loopt over het zand en daarna snel een holletje in, want er zal maar een foto van je gemaakt worden, maar ik heb er toch een paar kunnen schieten. Hoewel het koraal zeker niet het mooiste is hier hebben we wel weer veel leuke dingen gezien. Als we al in ondiep water staan lopen er nog wat nimble spray crabs rond.
Duik 282
De laatste duik van vandaag maken we bij Windsock, hebben we al eens eerder gedoken en is vlak bij ons appartement. We parkeren en chillen wat op het strandje. Op een gegeven moment zien we een zwarte wolk in de verte, er staat een boot goed in de brand.
Na wat leed vermaak duiken we onder en gaan rechts bij de pier waar ze olie over tanken, iets verder zit een Spotted Drum Intermediate, een klein zwart-wit visje met een hanenkam die ongeveer even groot is als de rest van zijn lichaam. Ook komen er veel trompetvissen voorbij zwemmen en liggen er een aantal scorpioenvissen en valse steenvissen. De murenes ontbreken ook niet, o.a. de spotted moray. Bij de pijlers maak ik nog wat vis portretten en als we onze hoofden weer bovenwater uitsteken kunnen we nog genieten van de zonsondergang.
Tijd om weer lekker te eten bij Ton en Nel (C’est la Vie), biefstukken vandaag dus dat zit wel goed en daarna een keer tijd om aan de bar te hangen en een beetje te biljarten, een gezellige bende bij elkaar hier.
20 oktober
De dagen vliegen hier om en de vakantie gaat veel te snel. We gaan een duik maken in het zuiden, bij Willemstoren Lighthouse als de omstandigheden het toelaten. Er kan hier veel stroming staan en de branding kan behoorlijk zijn, als het te ruig is gaan we een paar duikstekken terug waar het wel wat rustiger is.
Eerst nog even de duikflessen vullen en kijken bij de duikstek die we als nachtduik willen gaan doen, 18 Palms, gelegen op het Van der Valk resort. Het ziet er goed uit en Jos en ik lopen nog wat door het resort heen, er ligt een kleine haven bij met een bruggetje. We kijken in het water en zien 5 eagle rays ondiep zwemmen, en alsof dat nog niet genoeg was kwamen er ook 2 schildpadden voorbij, dat zou ik hier toch echt niet verwachten.
Duik 283
We rijden naar het zuiden en net om de hoek aan de oostkant ligt Willemstoren Lighthouse, de branding lijkt mee te vallen en we zwemmen een stuk uit en duiken gelijk de diepte in. Op 20 meter is duidelijk de thermocline te zien en als we erdoorheen zakken is hij ook te voelen, het water onder de 20 graden is 1 graad kouder. We zien alles weer helder en na een paar minuten komt er een eagle ray voorbij, hij zwemt wat dieper en een stuk het blauw in, dus goede foto’s zitten er niet in, al snel volgen er nog 2!
We duiken rustig tegen de stroming in die vandaag wel mee valt en er schiet een groep dolfijnen voorbij, 5 volwassenen en 1 jong, die hadden we zeker niet verwacht, dolfijnen worden wel gezien maar vaak maar bepaalde periodes en we hadden er de afgelopen 10 dagen nog geen gespot.
We duiken ondiep terug waar de deining duidelijk te voelen is, maar die zorgt er ook voor dat al het waaierkoraal schitterend heen en weer beweegt, een magisch beeld als de zon er op schijnt. Ik kijk om en zien een schildpad langs zwemmen, die kan er ook nog wel bij;)
Deze duikstek is zeker de moeite waard, helaas is het lang niet altijd mogelijk om hier te duiken, de stroming kan erg sterk zijn en als er veel golven zijn is het onmogelijk om fatsoenlijk het water in en uit de komen. Het “grote spul” dat langs komt zwemmen maakt dit alles zeker de moeite waard, morgen gaan we met East Coast Diving en hun boot aan de oostkant duiken en dan gaan we waarschijnlijk nog veel meer zien, gelijk een herkansing om goede foto’s te maken.
Na de duik rijden we door naar Jibe City voor een verkoelend drankje en hapje op het leuke en gezellige strandje, hier komt je echt tot rust. Na 2 uurtjes rijden we naar ons appartement waar we de dames afzetten, de mannen gaan weer nachtduiken.
Duik 284
Langzaam lopen we het water in bij 18 Palms, er liggen wat stenen dus het is nog even kijken waar je je voeten neer moet zetten. Snel zie ik al een mooie rode zeester en Jos vind een Spanish Lobster, in het Nederlands is het denk ik beerkreeft. Een mooi gepantserd beestje, Vlak ernaast zit een grote Hairy Clinging Crab zijn avondmaaltijd bij elkaar te vangen.
Op een stuk koraal kruipt een oranje bolletje langzaam heen en weer, ik bekijk het eens goed en het is een slakje, eindelijk weer eens een ander soort! Het is de Apricot Sidegill Slug, ongeveer 6 cm groot en met zijn oranje kleur valt hij wel op, maar volgens de boeken komen ze in de Caribbean niet veel voor.
We duiken naar de uitstap, ondertussen hebben ongeveer 15 tarpons zich om ons heen verzameld en ze jagen in het licht van onze lampen, zoveel bij elkaar hadden we nog niet gezien, tot aan vervelens toe want hier zijn ze behoorlijk brutaal, we krijgen zelfs meerdere kerel een tik van deze beesten. Er komt nog een jagende murene voorbij en na een goede 70 minuten vinden we het weer mooi geweest, 2 topduikjes vandaag.
Bonaire 17, 18 oktober 2013,
17 oktober
Vandaag beginnen we rustig, we rijden richting Lac Cai op weg naar het mangrove center om een ochtendje kajakken en snorkelen te reserveren, de mangrove is de kraamkamer van Bonaire. We rijden blijkbaar wat te ver en komen uit bij Jibe City, het surfers paradise van het eiland en tevens een hele relaxte bar met een leuk strandje, direct merk je hier al dat de sfeer goed is, alles rustig en gewoon genieten. Bij het strandje zijn een aantal beschermde zeegrasvelden waar zo nu en dan schilpadden worden gezien, meestal zitten ze een stuk verder.
We drinken wat en eten een broodje en gaan toch opzoek naar het mangrove center, hij zit een stukje terug een zandweg in. Daar aangekomen zit de toko op slot, en we besluiten later maar telefonisch te reserveren, als je dit wilt doen in de ochtend (de middag is echt te warm) reserveer dan op tijd, wij kunnen pas over 5 dagen terecht.
Ik wil nog graag snorkelen in 1 van de vele grotten hier en 2 duikjes aan de oostkust maken, war het grote leven zit. Een telefoontje naar Flow Bonaire en het is geregeld, daar regelen ze beide uitstapjes, we rijden er nog even heen voor de betalingen en alles is geregeld. Een goed vooruitzicht!
We stappen weer in onze auto die ondertussen voornamelijk uit zand bestaat aan de binnen en buitenkant en gaan een duikje maken bij Something Special, een duikplaats aan de noordkant van Kralenduik en dicht bij de haven. Het wordt een ondiep duikje opzoek naar krabbetjes, garnaaltjes, enz.
Duik 278
We duiken met zijn 3-en van het ene na het andere koraalblok en ook de grote betonnen blokken waaraan de boten vastliggen zijn mooi begroeid. Witte, roze en paarse anemoontjes vol met kleine garnaaltjes in de mooiste kleuren. Ook zien we meerdere kleine murenes en alen, vooral die laatste blijven nooit mooi stil zitten.
Op 6 meter zien we een octopus zitten, veel meer dan een van zijn ogen laat hij niet zien. Wat dan weer opvalt deze duik is dat we geen enkel slakje zien. Ook hier zwemt weer een grote groep blue tang vis, ze duiken allemaal tegelijk op een stuk koraal en vreten een laagje eraf, wat andere vissen zwemmen ertussen en profiteren ervan mee. Vanavond alle macrofoto’s weer uitzoeken, de duik nog een keer beleven;)
Na de duik rijden we richting Djambo en er ligt een groot vrachtschip waar we even naar willen kijken, ervoor ligt een wat kleiner jacht dat al snel onze aandacht trekt. 90 meter lang, helikopter achterop, zeilboot aan de zijkant aan een kraan. Na wat google werk blijkt hij van Paul Allen te zijn, mede oprichter van Microsoft, jacht van 125 miljoen met theater, zwembad, helikopter, zeilboot, 8800 pk, 35 man crew, we hoorden later dat hij hiervoor nog een grotere had incl. onderzeeër voor 10 personen…. het moet toch niet gekker worden.
We spoelen onze spullen en brengen ze met een kruiwagen naar het drooghok, maar eerst een stop bij de Djambar, het barretje bij Djambo die in de avond 2 uurtjes geopend is, een koud biertje gaat er wel in. Daarna gaan we nog even Kralendijk in, je zult hier geen discotheek of iets vinden maar genoeg leuke restaurantjes en barretjes met live muziek.
18 oktober
Duik 279
We zijn vandaag vroeg voor ons doen en rijden om 10:00 aan bij Bachelors Beach, een heek klein strandje onderaan een trappetje. Het koraal begint hier al op 2 meter en veel dieper dan 10 meter hoef je absoluut niet. We zien veel verschillende murenes en ik kijk door mijn schermpje van de camera totdat er 1 zijn bek open doet voor de perfecte foto.
Ook zwemmen er overal groepen visjes en veel papegaai vissen die aan het koraal knagen. Af en toe zien we visjes opschrikken als er een grote tarpon langs komt of een jack, we zien er verschillende, bar jack met hun blauwe band, de yellow jack, de naam zegt het al en de wat grotere crevalle jack.
Op 5 meter duiken we terug naar de instap waar we nog 2 octopussen zien, diep verstopt en het koraal dat is wel jammer. Zo hier en daar zit een anemoon met squat anemone shrimps, volgens mij noemden we ze in Egypte popcorn shrimp, ook debanded coral schrimp en een aantal cleaner schrimps zijn van de partij. Het was weer een lekker duikje, een goede start van de dag.
Vanmiddag hebben we afgesproken bij Flow, die verzorgen de trip naar de grotten waar ook gesnorkeld kan worden. We vertrekken en stoppen al vrij snel langs de weg, een stukje door de struiken lopen en we staan al bij een ingang, niet verwacht dat de grotten hier al zouden zijn. Er zitten waarschijnlijk 300-400 grotten op Bonaire waarvan een groot deel nog niet ontdekt.
Via een trap dalen we af de grot in, het is erg vochtig en warm, een sauna is er niets bij. Onze gids is archeoloog en verteld ons alles over stalactieten en stalagmieten, het ontstaan van de grotten en ga zo maar even door, erg interessant. Na een tijdje wordt de grot erg smal en we mogen nog verder maar door de warmte zijn we blij dat we weer naar buiten mogen. Bij de uitgang van de grot is het gesteente mooi groen.
We rijden naar de tweede grot, hier kan ook gesnorkeld worden en iedereen kijkt er naar uit om af te kunnen koelen in het water, De grot inkomen is hier een stukje moeilijker, er wordt een klein trappetje uitgerold en een touw vast gemaakt, van de ene rots naar de andere rot klimmen totdat je 12 meter lager op een vlak stuk komt. Ernaast is een grote kamer waar we ons omkleden en de snorkel spullen verzamelen.
We lopen het water in en moeten eerst door een smalle gang naar een andere kamer, het past allemaal maar net en met een camera in je handen valt het nog niet mee. In de kamer is het schitterend, mooi helder water en ik schiet wat onderwater foto’s, echt tof dit! We snorkelen een stukje verder en zien wat kleine garnaaltjes lopen, als we onze lampen op ze richten kruipen ze snel hun holletje in.
Hiernaast liggen nog verschillende kamers, deze zijn alleen bereikbaar door er onderwater heen te zwemmen, het is ongeveer 10 meter tot de volgende kamer. Hmmm ga ik dat durven. Onze gids gaat voor en al snel volgt er een jongen die veel aan freediven gedaan heeft. Ik let goed op waar ze weer naar boven zwemmen want je kunt het vanaf de ruimte waar we nu zitten niet zien.
10 meter onderwater zwemmen moet geen probleem zijn maar dit is toch wel spannend, Lotte haakt af met nog 2 anderen en vermaken zich nog wel even met snorkelen, ik ga het erop wagen. Een paar keer hyperventileren en gaan….. gelukkig zie ik al snel de lamp van de gids die in het gat schijnt en eindelijk weer een ademteug. En nu moeten we ook nog terug….
In deze kamer komen nauwelijks toeristen, sowieso zijn de grotten niet heel druk bezocht, juist mooi want er zijn geen paden in aangelegd. De 2e natte kamer is al net zo mooi als de eerst. Vanaf hier loopt er een diep gat van 10 meter diep, 2 snorkelaars wagen het erop en het is duidelijk te zien wanneer ze de laag tussen zoet en zout water passeren. We gaan weer kopje onder en duiken terug naar de eerste ruimte. Echt gaaf dit, in de toekomst misschien toch maar eens een opleiding grotduiken gaan volgen. We snorkelen weer terug en ik schiet nog wat plaatjes. Een hele belevenis maar als je van een uitdaging houdt moet je dit zeker doen als je hier bent.
We gaan nog een hapje eten en rijden via het voetbalstadion terug. Rond het stadion loopt een zandweggetje waar iedereen bovenop de auto’s staat, zal wel goedkoper zijn dan een plekje op de tribune. We zetten onze auto erbij en doen ook mee, veel toeters en trommels. We zijn volgens mij de enige toeristen die dit doen want zelfs de politie kwam een foto maken. Een leuke afsluiter van de dag.
Bonaire 15, 16 oktober 2013
15 oktober
We starten de dag weer zoals gewoon, ontbijten, en wakker worden in het zwembad en rijden naar het zuiden toe, vandaag gaan we eerst duiken bij Red Slave en Hidden Beach, daar is het strand zo goed verstopt dat hij inderdaad niet te vinden is. De route naar het zuiden is helemaal langs de kustlijn dus een mooie rit.
Duik 273
Spullen aantrekken en snel erin, het is warm bovenwater. Er staat wat deining maar het valt erg mee. Er is hier erg veel zachtkoraal en grote groepen vis. We duiken naar 18 meter en zien een roughtail stingray in het zand liggen, hij smeert hem snel als hij ons ziet en zweeft het blauw in weg van ons.
Ook hier staan veel paarse buis sponsen, zo hier en daar zit er een garnaaltje in, verder zien we ook veel azure vase sponge, die hebben een mooie blauw/paarse kleur en als je flitst haast fluorescerend.
Ondiep duiken we terug tussen het zachtkoraal dat mooi op de stroming heen en weer zwaait, ondiep was het zicht wel slecht door het opdwarrelende zand.
Duik 274
Even lunchen bij Hidden Beach, dit een een plek die niet aangegeven staat met een gele steen, er ligt wel een stapeltje stenen bij de instap. Ook hier is er weinig stroming al kan dat wel eens anders zijn aan deze kant van het eiland.
We stappen het water in en duiken snel onder, gelijk zien we een schildpad op 5 meter afstand, hij duikt de diepte in en komt wat later op een afstandje nog even kijken. Het koraal loopt hier zeker door tot een meter of 30, zo diep gaan we niet en blijven hangen op 15 meter.
Wat dieper zit een grote tarpon en we duiken er even heen. ’s Nachts komen ze erg dichtbij maar overdag zijn ze toch wat schuwer. Ondieper zien we een grote barracuda zwemmen. We keren om op duiken op 5 meter richting de instap, hier zit een secretary blenny, zijn kopje is 5mm groot maar ik krijg hem groot in beeld met mijn macrolens.
Op het einde van de duik zwemt er een groep blue tang samen met een grote sheepshead porgy en een irish pompano, ze laten vast de kleine vissen het werk doen en eten de resten op. Ze zwemmen als groep bij elkaar, kiezen een stukje koraal uit en duiken er met zijn allen op af, een mooi schouwspel. Ik blijf er 10 minuten bij hangen en na 70 minuten lopen we weer het water uit. Het valt tot nu toe wel op dat aan de zuidkant er grotere vissen en bij de duikplaatsen boven Kralendijk het kleinere spul zoals slakjes.
Vanavond gaan we eten bij Cést La Vie, daar hebben we goede dingen over gehoord, Ton en Nel runnen het kleinte restaurantje met bar, elke dag hebben ze een andere daghap en verder gehaktballen en saté, simpel en goedkoop. Maar wat was het lekker en gezellig! Zeker een aanraden om eens te gaan eten.
16 oktober
Duik 275
De dames gaan vandaag winkelen in Kralendijk en Jos en ik gaan lekker duuk’n, We rijden naar de Hilma Hooker en zwemmen tot een stuk voorbij de eerste boei, als we het wrak zien liggen duiken we onder, bij een van de masten vinden we wat slakjes, Jos maakt een paar foto’s en ik kijk alvast in het ruim waar een grote tarpon zwemt. Het wrak is mooi begroeid en al snel komen we bij de machine kamer, er hangt een bordje met “in memory of bobby shea 3-11-2002”, na wat zoeken op het internet lees ik dat een groep vrienden van een duiker die hier is overleden het bordje heeft opgehangen. Bobby Shea was in de 40 en overleed aan een hartaanval bij dit wrak.
We duiken iets verder de machine kamer in waar de motor duidelijk herkenbaar is, we schieten er wat foto’s en kijken wat rond. Iets verder komen we bij de schroef, ook deze is mooi begroeid, helaas begin ik aardig door mijn lucht heen te raken dus we duiken via het rif terug naar de instap. Een mooi wrak en zeker een duik waard.
Op de kant bouwen we onze setjes af en Jos mist zijn macrolens, snel weer schoenen aan en maskers op, een rondje snorkelen over de route die we ongeveer afgelegd hebben, na 20 minuten zie ik hem liggen op 2 meter, een wonder want tussen de kant en het wrak zit behoorlijk wat afstand. We stappen in de auto en rijden weg…. Sh*t de slippers staan nog aan de waterkant. We gaan nu op weg naar Dive Friend Yellow Sub voor een duikje op hun huisrif. Onderweg waait de deksel van onze koelbox af, ik zet de auto snel aan de kant en vervolgens schuift de hengel van Jos voor de voorruit….. deze lag nog op het dak van de auto. Gaat lekker vandaag;)
Duik 276
We komen aan bij Yellow Sub en duiken snel onder. Het rif is hier niet zo heel mooi maar er zitten erg veel kleine beestjes, mooier garnaaltjes, sla-slakjes, krabbetjes, murenes en er schijnen een paar frogfishen te zitten, deze zien we helaas niet.
In een holletje in de rotsen vind ik een boel vissen eitjes, flitser richten door het ene gaatje, camera met macrolens door een ander gaatje, het duurt even maar dit zijn wel leuke dingen om te vinden en te fotograferen, verder op vinden we nog een ander soort.
We duiken verder en er komt een tarpon van een goede meter langs zwemmen die ons nauwlettend in de gaten houdt. We maken de ene foto na de andere, dit soort duiken is prachtig, hoe kleiner de beestjes hoe mooier. Garnaaltjes en kerstboomwormen in alle kleuren van de regenboog.
Na 90 minuten duiken we de zwem-zone in, een vrije opstijging op een andere plaats is hier gevaarlijk, er leggen veel boten aan. We halen een paar flessen nitrox en gaan nog wat rusten voor de nachtduik die we straks gaan maken.
Duik 277
Voor de nachtduik rijden we naar Oil Slick, je kunt vanaf de stijger met een trap te water of vanaf een rots springen. Er liggen grote blokken vol met holletjes. Al snel hebben de tarpons ons gevonden, na een tijdje worden ze steeds brutaler en zwemmen ze op je af om op het laatste moment weg te draaien. Na een half uur zijn we de tarpons zat en gaan we opzoek naar het marco leven, heb je net dat ene beestje voor je lens komt er weer zo’n reus langs je op gezwommen.
We spotten heel wat garnaaltjes en krabbetjes en schieten de ene na de andere foto en helaas na 70 minuten is de duik afgelopen, even langs de snackbar en bedtijd.
Bonaire 13, 14 oktober 2013
13 oktober
Vandaag rijden we een stukje naar het zuiden, de eerste duikstek is de Salt Pier, een grote pier waar zout op de boten wordt geladen. Zondag is de perfecte dag om hier te duiken want dan ligt er geen boot aangemeerd (als er 1 ligt mag er niet gedoken worden), als er geen boot ligt wordt het duiken gedoogd hier.
Duik 270
We zijn de eerste op de stek en lopen richting de waterkant waar het door de golfslag nog lastig is om fatsoenlijk het water in te komen. We duiken van de een na de andere pijler opzoek naar frogfishen en zeepaardjes die hier geregeld gezien worden. Onder de pier ligt een hoop rotzooi, touwen en waarschijnlijk onderdelen van boten, de pijlers zijn mooi begroeid. Als snel zien we weer een aantal flamingo tong slakjes, vaak zitten ze onderin het koraal dus een foto maken valt nog niet mee.
Aan het eind van de pier wordt het een stukje dieper, 15 meter, we kijken naar boven waar grote groepen vissen zwemmen en een aantal zeer grote tarpons. Ook zien we een aantal octopussen die zich verstoppen in holletjes in het koraal, met 1 oog houden ze de boel goed in gaten. Ook zwemt er een groepje caribbean reef squid, op een meter afstand schieten we wat plaatjes en duiken door naar de volgende peiler die vol koraal zit, helaas vinden we geen zeepaardjes. We duiken terug naar de instap en lunchen bij de vissers die hier de een na de andere vis het water uit hengelen.
We stappen in de auto en rijden nog iets verder naar het zuiden, aan de linkerkant liggen de grote roze zoutvelden en de witte zoutbergen. We stoppen iets verder bij de kite school waar ook een kraampje staat met frisdrank en hamburgers, en zelfs koraalduivel burgers, zelf gevangen vertelt de verkoper, die ook duiker is. Er krijgen een aantal mensen les in het kiten en het ziet er niet makkelijk uit.
Duik 271
Na een korte pauze rijden we weer terug richt kralendijk en stoppen bij Angel City, waar een dubbelrif is, het eerste rif begint op 8 meter, rond de 18 meter zit een geul van zand en daarna weer ondieper op 15 meter het tweede rif, we duiken uit naar het tweede rif en volgen de geul, al snel zien we een grotere groep pijlinktvissen, ze zijn absoluut niet bang voor duikers en blijven netjes zitten voor wat foto’s.
In het zand staat zo hier en daar een blokje koraal en wat zachtkoraal, waar we ook weer wat slakjes tegenkomen, helaas nog geen nieuwe soort. Op een vlak stuk ligt een lizardfish en niet veel verder zitten er een paar garnaaltjes in een holletje. We keren om en duiken via het ondiep rif terug, het koraal beweegt mooi met de deining mee en overal zwemmen groepen vissen, ook komt er een grote tarpon vlak naast ons zwemmen, snel de macro lens weg schuiven, camera instellen maar nadat zijn gigantische bek een visje heeft gegrepen zwemt hij snel weg. Ook hier zwemt een groep van zeker 20 pijlinktvissen.
Wat bij elke duik hier opvalt zijn de grote hoeveelheden christmas trees, bij de geringste beweging van het water duiken ze snel weg. Vlak bij in instap staat nog een pinnacle waar wat klein spul in zit en na 70 minuten en 50 bar op de manometer is weer mooi geweest.
Duik 272
Na een paar uurtjes relaxen aan het zwembad rijden Jos en ik naar Cha Cha Cha Beach (bij de dive-inn voor de deur) om een nachtduik te maken, 18:30 is het al schemerig dus een mooie tijd om in het water te gaan. We zien al snel het zeepaardje weer en ik probeer dit keer met de macro lens wat foto’s te maken van zijn kop, valt nog niet mee want mijn lens vergroot zoveel dat het er maar net op past.
In het verte zien we al wat groots zwemmen en al snel jagen de tarpons in het licht van onze lampen, in het begin zijn het er twee maar al snel zitten er 8 om ons heen en ze benaderen je tot een halve meter. Wel spannend als en vis van 1,20 meter op je af komt zwemmen en rakelings langs je heen zwemt. De tarpons blijven bijna de hele duik om ons heen cirkelen en vreten zo hier en daar een visje op.
In een stuk koraal zien we een murene, deze is aan het jagen en maakt een stofwolk, we zien nog net hoe hij een vis naar binnen werkt, dat is het mooie aan nachtduiken, al die jagende vissen! Vlak bij de instap zien we nog een kleine flatworm en een Furcate Spider Crab, een leuk klein rood krabbetje.
Als we het water uit willen gaan zien we nog een spotted eagle ray, deze was ook op jacht en zwom snel weg, na 92 minuten was het tijd voor het avondeten, wederom een top duik!
14 oktober
Vandaag zijn we vroeg opgestaan, een dagje Washington Slagbaai National Park staat in de planning, via Rincon rijden we er heen en het laatste stuk via de noordkust waar wat windmolens staan en grotschilderingen te vinden zijn, beetje jammer dat ze er tralies voor gemaakt hebben. Bij het park laten we onze duikvergunning zien waarmee we gratis naar binnen mogen. We kiezen voor de lange route, deze is 34 kilometer en komt langs de meeste hoogtepunten.
Via hobbelige zandwegen rijden we met max 20-30 km/h naar Playa Chikitu, dit is een plaats waar schildpadden eieren leggen maar hier hebben we niets van gezien, er ligt een mooi strandje maar zwemmen is verboden, behoorlijke golven hier. Niet veel verder komen we bij Boka Chikitu aan, hoge rotsen waarin fossielen zitten.
De volgende stop is Supladó (blow hole), de golven beuken hier op de kust, er zit een gat onderin de rotsen waaruit de water zeker 10 meter hoog spuit, veroorzaakt door de opgesloten lucht. Spectaculair en als je in het park bent moet je dit zeker zien.
Een stuk verder komen we aan bij Malmok waar een ruïne ligt van een vuurtoren met een gebouw ernaast, ik schiet een paar mooie foto’s die ik nog ga bewerken tot een HDR foto. Ook schieten we een aantal panorama foto’s, de kust lijn is hier erg geschikt voor. We zien niet veel andere auto’s tot nu toe, het is erg rustig in het park. We spreken 2 dames die net hun auto opgehaald hebben en deze is nu al kapot, er komt hulp aan maar dat kon nog wel 1,5 uur duren, geen pretje in de brandende zon en geen airco. Jos probeert hem te starten, hij draait wel maar slaat niet aan, kan bijna niet anders dan de startmotor zijn. Een ijzeren buis en een ram van een steen doen wonderen en de auto start weer, we zijn van alle markten thuis;)
We hervatten onze rit over de zandweg waar we over de een na de andere heuvel rijden, alleen dat is de moeite al waard. Aan het einde van een doodlopend weggetje lopen we het laatste stukje naar de Pos Mangel, een van de weinige zoetwater poelen in dit gebied en we lazen dat hier veel hagedissen, leguanen, papegaaien en andere mooie vogels zitten. De poel ligt er jammer genoeg niet zo mooi bij, een beetje water, veel modder dat stinkt en vol met een soort wespen, dus snel weer verder.
We komen nu langs de 7 duikstekken die in dit park liggen, we hebben geen duikspullen bij ons maar willen vast kijken welke geschikt zijn voor ons. We rijden aan bij Boka Bartol, hij is vanaf de kant de te duiken maar aan de golfslag te zien valt dat niet mee, we laten het voor wat het is en rijden naar boka katuna en playa bengé, bij de een was een boot erg handig geweest en de ander was toch wel erg ver lopen… ja we zijn wat lui deze vakantie. Dan rijden we aan bij Playa Funchi, hier stonden wat duikers die we bij de vorige plaatsen niet gezien hebben en er lagen snorkelaars in het water, een goed teken. Er is een mooi strandje en deze duikstek lijkt zeker de moeite waard. Op de parkeerplaats lopen veel hagedissen en leguanen welke allemaal om wat te eten komen schooieren.
Na een korte pauze gaan we kijken bij Bisé Morte, waar de instap erg lastig is, je moet een stuk vanaf de rotsen naar beneden klimmen, ook deze stek lijkt ons niet zo geschikt. De volgende duikplek is Wakaya, je hebt Wakaya I, II en III, Wakaya II lijkt ons het meest geschikt, een trappetje komt uit op een klein standje, er moet hier wel een heel stuk uitgezwommen worden want het begint erg ondiep. Iets verder komt je een zwart strandje tegen waar je naartoe kan lopen, hier staan veel flamingo’s, maak niet de fout te dicht bij het water te lopen, het zwarte zand is daar blubber en kleeft aan je slippers en voeten, aan de stank te ruiken is het het eindproduct van een flamingo, geen succes;)
De laatste plek die we aanrijden is Boka Slagbaai, dit ziet er al een stuk relaxter uit, een mooi strandje en restaurantje met heerlijke hamburgers en koude frisdrank. Hier gaan we zeker een duikje maken. We vervolgen onze rit en rijden nog een klein uurtje over het heuvelachtige landschap tussen de cactussen en geiten. Als je naar het park gaat neem dan vooral veel water mee, wij reden om 09:00 uur het park in en we kwamen er 15:00 uur weer uit, we hebben dan wel alles gezien maar hebben geen lange stops gemaakt. Zorg ook voor voldoende bezine, ook al is het maar 34 km, een kwart tank rij je zeker op incl. de het stuk v.a. Kralendijk en weer terug. Het kost een halve dag maar is zeker de moeit waard!
Bonaire 10,11 & 12 oktober 2013
10 oktober
Na een goede vlucht van negen en een half uur landen we op Flamingo Airport, snel onze koffers van de band plukken, de huurauto ophalen en richting Djambo waar we de komende 2 weken verblijven. We komen aan bij het appartement en dat ziet er super uit, mooi appartement, zwembad en een locker voor de duikspullen met spoelbakken. In de koelkast staat een doos Polar al koud, het lokale bier met 2 enveloppen….. Vrienden van ons waren hier een week geleden en die hadden dit geregeld, dat is de vakantie goed beginnen!
We zijn behoorlijk moe want Nederlandse tijd is het al ’s nachts maar we schuiven aan bij de Djambar waar een Surinaams buffet klaar staat, lekker! Een paar biertjes verder vallen toch echt de ogen dicht en is het tijd om wat bij te slapen.
11 oktober
We hebben een oventje dus verse broodjes bakken in de ochtend en daarna een duik in het zwembad, lekker wakker worden zo. We gaan eerst richting de dive-inn van Dive Friend Bonaire om al het papierwerk te regelen en daarna is het eindelijk tijd voor een duikje.
Duik 266
Eerst een check-dive op Cha Cha Cha Beach, het huisrif van de duikschool. Even uitloden en we duiken richting de 3 meter waar een zeepaardje zou zitten, binnen 2 minuten is het al raak, dat is een goed begin! 2 meter verder zit er nog 1, na een paar foto’s duiken we verder naar het volgende blokje en zien daar een zwarte frogfish, het is een kleinte, rond de 8 cm.
We gaan een stukje dieper waar erg veel vis zwemt, ook het koraal is erg mooi hier. Rond de 10 meter vind Jos een oranje frogfish, voor de foto’s is dat een stuk mooier dan die zwarte. We dachten de bijzondere dingen wel gezien te hebben maar niet veel verder zit onder een stuk koraal een octopus die snel wegduikt als hij ons ziet.
Na 65 minuten lopen we weer via het strandje van dood koraal naar de duikschool en kijken terug op een eerste geslaagde duik. Snel de duikspullen weer achter in onze pick-up en een paar volle flessen halen en analyseren. Na een korte rit stoppen we even bij de AH om middag eten te halen, het moet niet Nederlandser worden, alleen bij deze AH kon je je auto door dames in bikini laten wassen;)
Duik 267
De volgende duik gaan we maken bij Windsock, voor zover ik het begrepen heb komt de naam af van de windzakken bij het vliegveld dat er direct naast ligt, de vliegtuigen komen hier mooi laag overheen gevlogen.
We bouwen ons setjes op en Jos heeft zijn vinnen op de vorige duikstek laten liggen, gelukkig maar 5 minuten rijden. Lotte, Denise en ik lopen vast het water in want met 33 graden en een 5mm pak aan blijf je niet lang in de zon staan. Recht van deze stek ligt een pier waar ze denk ik benzine of olie naar de boten pompen.
We duiken langs de pier op en dalen langzaam af en zien al vrij snel een barracuda van een meter welke absoluut niet bang voor ons is, op een meter afstand maak ik wat foto’s en hij vind het allemaal best. Helaas heeft Denise last van de holtes en moet deze duik verder laten schieten, niet veel later gaat Jos ook het water uit. Lotte en ik duiken samen verder en dalen langzaam tot de 30 meter, onvoorstelbaar hoeveel groepen vissen hier rond zwemt en er komt een grote tonijn en jack langs zwemmen.
Op deze duikstek zit bijzonder veel groot zacht koraal en het koraal is behoorlijk dicht begroeid, pas na de 30 meter komt er meer zandbodem. Na 40 minuten draaien we om en duiken we tussen de 5 en 10 meter terug richting de pier. Tussen het koraal zwemt een sharktail eel die een beschut plekje zoekt, niet veel verder spotten we spotted cleaner shrimp in een annemoon. Bij de pier aangekomen zit er een grote groep snappers die zenuwachtig van de een naar de andere pilaar zwemmen als ze ons zien. Weer een topduikje!
Na een plons in het zwembad rij ik samen met Jos naar het centrum van Kralenduik, opzoek naar een boek met het onderwaterleven van de Caribbean, niet veel later sta ik met 3 boeken buiten, eentje over de vissen de tweede over alle andere diertjes en nog eentje met al het koraal erin. Na een Polartje op een terrasje pikken we dames op en rijden naar een stukje stand naast Winsock waar we vanmiddag gedoken hebben, Jos wil nog even een hengeltje uitgooien en wij genieten van de zonsondergang en een jagende pelikaan die het water in schiet en weer boven komt met zijn maaltijd.
Ondertussen is het 20:00 uur en tijd voor wat te eten, we hadden gehoord dat de Joe’s Grillroom erg goede spareribs heeft, en dat klopte zeker, erg goed eten daar! Ondertussen is het regatta festival gaande in Kralendijk, overdag een zeilwedstrijd en daarna voornamelijk aan de drank voor zover wij he begrijpen, dus we doen gezellig mee! Een grote markt met veel eet tentjes, muziek, kraampjes met prullen en een bar, een gezellige avond.
12 oktober
De dag begint weer met een goed ontbijt en een duik in het zwembad, om het zwembad staan palmbomen en andere tropische planten waarin mooie vogels zitten zoals kolibries. We gooien onze duikspullen weer achterin de auto en rijden richting Tolo (ook wel O’Blue genoemd), een duikstek boven kralenduik, maar eerst een stukje rijden over een smal weggetje met veel bochten door de mooie natuur.
Duik 268
Er staan nog 2 andere auto’s en veel meer zullen het er ook niet worden, lekker rustig op de duikstekken. We bouwen de setjes op en moeten eerst van een stuk rots afklimmen maar dat was goed te doen, we duiken onder en zoeken de diepte op, erg veel stove-pipe sponge, paarse sponsen in de vorm van een buis, tot zeker 1,5 meter lang. Binnen 5 minuten zwemt er een jack onder me die de eerste 20 minuten niet van mij zijde wijkt.
Als snel hoor ik Jos op zijn fles tikken, bingo, het eerste slakje van deze vakantie. Het is een Luttuce Sea Slug, een sla-slakje, ze hebben een beetje de vormen van een krop sla, als snel zien we er tientallen in allerlei kleuren, van wit tot groen en blauw.
We duiken verder tussen al het zacht en hardkoraal, erg mooie formaties hier en zeker tot 30 meter is het aan een stuk door begroeid. Nadat we omgekeerd zijn en ondieper terug zwemmen komt er ook geen eind aan alle sla-slakjes, ik begin aardig door mijn lucht heen te raken maar toen gingen alle toeters en bellen onderwater af….Lotte had nog genoeg lucht dus daar maar even aan de octo hangen om te kijken wat ze gevonden hebben.
Slakjes soort nr. 2 deze vakantie, hoop dat er nog vele volgen. Het is de flamingo Tonque, drie zitten er bij elkaar op een tak van koraal, na een paar foto’s is het toch echt einde duik, ik schiet een boeitje en daarna duiken we rustig naar uitstap, wat een geweldige duik weer.
We rijden naar Karpata, een duikstek die volgens mij bij velen in de top 5 staat. We parkeren en lopen even naar het verlaten landhuis dat hier staat, de buitenkant is leuk voor HDR fotografie maar van binnen is het een grote zooi. We komen terug bij de auto die ondertussen omringd is door leguanen, ze zullen hier wel gevoerd worden want ze zijn voor niets bang. Als zo’n beest van een goede meter of je af komt rennen dan sta je de eerste keer toch wel even te kijken!
Duik 269
We moeten bij deze stek een trap af en naast een betonnen ponton het water in, stukje lastiger dan de vorige duiken ook door de golfslag. Snel zoeken we wat diepte op en ook hier is het weer erg mooi begroeid met diepe geulen haaks op de kant. Ook op deze stek zit het een na het andere sla-slakje en ook komen we de flamingo tong weer tegen.
We duiken ondiep en met de stroming mee terug, tussen al het koraal en zachtkoraal zitten veel garnaaltjes en grote groepen vis. Ik snap waarom mensen dit een mooie stek vinden en bij mij staat hij tot nu toe in ieder geval in de top 4;) Het is hier heerlijk zweven tussen het mooie onderwater leven.
Na de duik rijden we via Rincon weer terug want het laatste deel van de weg was het eenrichtingsverkeer, we stoppen even bij de noordkust, het water beukt hier met geweld op de rotsen en knalt 20 meter de lucht in, zeker de moeite waard om hier even te stoppen. Bij de DIve-Inn laden we weer 8 volle flessen in en de rest van de dag lekker lui aan het zwembad met een koud biertje en tussendoor wat foto’s uitzoeken en na bewerken.
Duik 265, 22 september 2013
Met Lotte en Dion richting het Bronsbergenmeer in Zutphen, ook wel Gat van Roelofs genoemd. Het is nog lekker weer en terwijl we onze flessen vullen zitten we fijn in het zonnetje voor het duikcentrum. Eigenlijk te lui om van mijn stoel op te staan want het wat gisteren weer wat aan de late kan.... GTA 5 is uit he;) Dus dit wordt een lekker ondiep duikje langs de objecten die hier liggen.
We gaan er bij de instap in en duiken richting de kooien, op de eerste kooi zit het eerste snoekje al, ze zijn nog klein voor deze tijd in het jaar, maar alles kwam ook laat op gang en loopt wat achter. Het snoekje duikt snel de kooi in en ik ben hem kwijt, naast de kooi zit de volgende al, misschien is het ook wel dezelfde.
Vanaf de kooien duiken we naar het nieuwe wrakje en ook daar weer een kleine snoek, dat maakt een simpele duik toch wel erg leuk! Ik had op de parkeerplaats al gehoord dat er een grote snoek vlak bij de instap zit en na wat minuten duiken komen we deze tegen, zeker 80 cm, helaas was het hier vrij stoffig dus geen gelukte foto's. We duiken wat verder en Lotte wil oefenen met een boeitje schieten, dat valt nog niet mee de eerste keer!
We stijgen op naar de oppervlakte en na wat tips dalen we af bij het platform, de 2e poging gaat al een stuk beter, nadat ik zelf ook nog een boeitje geschoten heb is het na 60 minuten weer mooie geweest. Een relaxd duikje met 6 snoeken, geslaagd dus!
Duik 264, 11 september 2013
Eind vorige week had ik al een bericht op Facebook en het duikforum gezet om woensdagavond een duikje je te gaan maken, ergens in de buurt, tegenwoordig ook wel “het wilde oosten” genoemd. Ik had de dag uitgekozen met het beste weer, er kwam maar geen einde aan de regen in de middag maar ’s avond viel het gelukkig mee.
We hadden afgesproken bij Bronsbergen (Gat van Roelofs) in Zutphen en daar aangekomen snel onze flessen bij Bigbubbles afgegeven om te vullen. Handig op 25 meter van de waterkant af! Snel buiten de partytent opzetten want omkleden in de regen heeft niemand zin in.
Het begint ondertussen donker te worden en samen met Taco, Jeroen en Jan duiken we onder bij de instap, het zicht is in deze plas meestal wel goed en ook nu, een meter of 3-4. We zwemmen naar de eerste kooi waar een grote snoek op ligt, helaas was hij niet van ons gediend en propte zichtzelf door een van de spijlen van de kooi…. Dat ging nog net. In de kooi tussen het groen konden we hem jammer genoeg niet meer terug vinden.
Op de 2e kooi stond al een tijdje een metalen koe, deze bleek gestolen uit een plas in de buurt en moest dus helaas terug naar zijn eigenaar maar het duikcentrum heeft nu zijn eigen koe aangeschaft, wat is een duikplas in het oosten zonder koe… toch?
Vanaf de tweede kooi zwemmen we op 5 meter in noordelijke richting, daar ligt het nieuwe wrakje de “Van Baerle”, een zeilbootje van 3 bij 7 meter. Er zaten veel kleine visjes op dus weer een object dat leven aan gaat trekken. Na een grondige inspectie van het wrak zwemmen we terug richting de instap. Onderweg komen we verschillende kleine snoekjes en zoetwaterkreeftjes tegen. Duidelijk het voordeel van een nachtduik, veel meer leven dat zich laat zien.
Vlak voor de instap komen we bij een van de andere wrakjes aan en niet veel verderop het auto wrak wat op 4 meter ligt. Meestal zit hier een grote snoek in maar vandaag niet. We duiken verder naar de bootkooi die helemaal begroeid is met waterplanten en waar veel kleine visjes in en rond zwemmen.
Niet veel verder keren we om en duiken we ondiep terug, al snel wordt ik gewezen op een wat grotere baars die op de bodem ligt, hij heeft overal bijtsporen zitten, ik vermoed van een snoek. We zien nog wat kleine snoekjes en kreeften en komen na 75 minuten boven bij de instap.
Na de duik snel de zooi opruimen, stoeltjes uit de auto en we maken het nog even gezellig met een biertje en een broodje knakworst. Zoutwater is mooi maar een zoetwater duikje kan ook zeker de moeite waard zijn, en deze duik was er zeker één van!
Duik 261, 262 & 263, 30 augustus 2013
Vrijdagochtend 9 uur, 2 van mijn buddy’s hebben ook de hele dag vrij dus dan is de keus niet zo moeilijk, weer naar Zeeland. We komen rond 11:30 aan op de parkeerplaats bij Dreischor, het is nog lekker rustig en we horen van andere duikers dat het zicht tot een meter of 6 goed is. We bouwen langzaam onze setjes op en lopen naar de stijger. Het water zit rond de 20 graden dus een enkel natpak is voldoende, ook mijn handschoenen heb ik thuis gelaten.
We springen vanaf de stijger en dalen snel af richting de reefballs die rond de 6 meter liggen, ook hier kun je al goed zien dat de Grevelingen erg last heeft van het zuurstof tekort. Ik had een van mijn buddy’s die nog nooit in Zeeland gedoken had al gewaarschuwd dat het onder de 6 meter niet mooi is op dit moment. Toch zijn we op deze diepte een stuk uit gedoken, je weet maar nooit wat je tegen komt. Het is een aardige kale vlakte maar toch zien we al snel wat vlokslakjes en groene wierslakjes, die laatste zijn op dit moment aardig klein. Ik maak een aantal foto’s van de slakjes en bij een van mijn laatste foto zie ik dat er naast de vlokslak ook een erg kleien wierslak zit, dan hebben we het over 3-4 mm. Niet veel verder loopt een kreeft los welke het op mij voorzien heeft, ik ben niet gewend dat ze agressief zijn want echt dichtbij kwam ik niet eens, ik vermoed dat dit ook door het zuurstof en voedsel tekort komt op deze diepte.
Na 40 minuten draaien we om en duiken we ondiep terug, de zon schijnt mooi op de wand en het lijkt haast wel een andere duik op een andere locatie, zo kleurrijk en mooi begroeid. De een na de andere steurgarnaal, kreeft, krabbetjes, vlokslakjes, grondeltjes en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ook veel jonge kleine vis. Onder de stijger bekijken we nog de palen die van boven tot onder vol zitten met leven. We duiken nog iets verder dan de stijger en na 88 minuten is het weer mooi geweest. Na de duik komen we nog wat bekenden tegen op de parkleerplaats en na het vullen van onze flessen rijden we naar de Zeelandbrug, hopen dat het zicht ook hier zo goed is.
Rond 14:30 uur staan we op de parkeerplaats bij de brug, het is nog lekker rustig en al snel komen de stoeltjes, gaspit en de hele handel weer uit de auto…. Gemak dient de mens! Vanaf de dijk ziet het zicht er niet echt goed uit, de wind zorgt ook voor een redelijke golfslag. Er komen al 2 duikers het water uit die aangeven dat het ongeveer 1,5 meter is, in principe genoeg want we zoeken hier veel klein leven en zitten voornamelijk met onze neus op de stenen te zoeken.
We duiken 3 kwartier voor de kentering onder en het zicht is inderdaad niet geweldig, we duiken met zijn 3-en dus we moeten elkaar goed in de gaten houden want anders verlies je je buddy snel uit het oog. Al snel zien we op de grote stenen een boompjesslak zitten, ik maak een paar foto’s en wijs hem daarna aan de Jeroen en Theo. Het is jammer dat er momenteel weinig slakjes zitten vergeleken met en paar maanden terug, toen waren we echt verwend.
Na 20 minuten komen we bij de pijlers aan, naar boven kijkend zien we wat zeebaarzen en harders zwemmen, op de pijler zelf krioelt het van het leven, ook hier weer slakjes, veel krabbetjes en spinkrabben. We duiken om de pilaren van de eerste pijler heen en dan verlies ik mijn buddy’s uit het oog. Jeroen had ik snel weer gevonden en na 2 minuten maar een opstijging gemaakt in het wat ondiepere gedeelte. Daar vonden we Theo ook weer terug. Samen weer afdalen naast de pijler om elkaar niet weer kwijt te raken. We zoeken nog wat rond en duiken daarna richting de trap Het was best een mooie duik maar voor goede foto’s te stoffig helaas. Toch nog een dikke 70 minuten volgehouden.
Op de parkeerplaats besluiten we nog een derde duik te maken vandaag, we gaan baby sepiaatjes kijken bij de Bergsche Diepsluis maar eerst een hapje eten in Ouwerkerk. Op Facebook hoorde ik al dat het zicht in de hele Oosterschelde niet erg goed was dus ik hoop dat het de moeite waard is.
Rond 20:30 komen we aan bij de parkeerplaats van de Bergsche Diepluis, het is aardig druk en zo links en rechts horen we dat het zicht 50-100 cm is…. hmmm. Een duiker die naast ons staat gaf de tip dat het onder de 7 meter een stukje beter was, toch maar een gokje wagen dus.
Het was ondertussen donker geworden en in het water zag ik mijn eigen vinnen niet eens, echt slecht zicht. We duiken onder met het plan om direct wat dieper te duiken, op 4 meter zie ik mijn buddy’s al niet meer, dat begint al lekker. Ik duik een stuk door naar 8 meter en zie inderdaad dat het zicht hier iets beter is, 1-2 meter denk ik. Na een opstijging zien we elkaar weer en dalen we opnieuw af waar ik boven gekomen ben. Dit keer gaat het beter, we zien elkaar weer terug op de bodem en na een paar minuten duiken wordt het zicht zelfs een meter of 3.
Al snel zie ik de eerste sepia ingegraven in het zand zitten, we bekijken hem rustig en niet veel verder zien we er 2 voorbij zwemmen. Mijn duik is in ieder geval alweer geslaagd! Ook zien we een grote tong liggen, hij blijft rustig terwijl wij hem goed bekijken. Na 40 minuten draaien we weer om en gaan wat ondieper, hier erg veel afdrukken van vinnen in het zand en het zicht wordt al snel weer slechter. We duiken vlak naast elkaar en dat gaat prima.
Ondiep zoeken we nog wat op de blokjes en zien nog een kleine sepia, ze zijn overigens al een stuk groter dan een paar weken geleden, toen waren ze 2 cm, nu minstens 8. Ook hier weer veel krabbetjes en zo hier en daar een kreeft die verscholen zit in zijn hol. In de buurt de trap zien we nog wat mooie anemonen en na 75 mintuten vinden we het wel mooi geweest, we moeten nog een dikke 2 uur naar huis rijden dus het wordt al laat genoeg!
Duik 257, vrijdag 16 augustus 2013
We zijn ruim voor de kentering bij de Zeelandbrug en het is vrij rustig, er ligt een bootje vlak naast de eerste pijler te vissen dus ik hoop dat die weg is voordat wij het water in gaan want anders pas ik het duikplan wat aan, weinig zin in ankers die naar beneden komen. Voor de brug wachten er een aantal zeilboten die wachten totdat de brug open gaat, goed vertoeven hier in het zonnetje!
Een uur voor de kentering lopen we de trap op, we zijn een van de eersten die het water in gaan, de drukte op de parkeerplaats valt me nog mee voor een vrijdag middag, een auto of 15. Vinnen weer aan, maskertje schoonmaken, camera checken en we kunnen kopje onder. Het zicht is gelukkig beter dan een tijdje geleden, 3 meter zeker.
Lotte en ik speuren de grote blokken af op zoek naar slakjes en ander klein spul, normaal gesproken struikel ik hier over de harlekijnslakken en blauw tipjes maar vandaag zie ik ze niet, wel komen we vrij snel wat boompjes slakken tegen. Ik wijs ze aan voor mijn buddy die hier voor het eerst duikt en ook voor het eerst deze slakjes gaat zien dus afentoe moet ik ze 3x aanwijzen voordat ze ze ziet, helemaal als ze erg klein zijn.
Ik schijn met mijn lamp op het volgende blok en bovenop de punt zit een baby sepiaatje die rustig bleef zitten terwijl ik wat foto's schiet. Niet veel verder op de zandbodem zit er nog eentje. Dit is wel het weekend van deze kleintjes! De volwassen sepia's zijn mooi om te zien maar deze doen er zeker nier voor onder.
na 20 minuten komen we bij een van de pilaren van de eerste pijler aan, ik schijn met mijn lamp naar boven en er zwemmen een groot aantal harders/zeebaarzen, sommigen komen wat dichterbij kijken maar ze blijven vrij schuw. Blijft prachtig om deze grote vissen om je heen te zien zwemmen. De stroming is ondertussen helemaal verdwenen en nadat we de andere 2 pilaren ook hebben bekekenn duiken we wat dieper naar 10 meter, wat is de Zeelandbrug toch een mooie duikstek.
Na 40 minuten keren we om en duiken we weer richting de 1e pijler, toch nog een keer proberen de vissen op de foto te krijgen, wel gelukt maar niet de moeite waard helaas. samen speuren we tussen alle oesterschelpen naar leven en dat krijgen we ook, helaas in de vorm van 2 duikers die denken dat ze door ons heen kunnen duiken, grote stofwolk, paar vinnen in je gezicht maar we vinden elkaar al snel weer terug.
Het zicht is ineens ook van 3 meter naar een goede meter gereduceerd op weg naar de trap, erg jammer. We duiken weer verder en zien een erg klein donderpadje zitten, groter dan 5 cm is hij zeker niet, het stikt van het jonge leven in de Grevelingen en Oosterschelde momenteel. Naar een paar foto's gebaart mijn buddy iets maar ik kan er niet helemaal achterkomen wat het is, we zitten ook nog maar op 4 meter diepte dus erg spannend zal het allemaal we niet meer worden. Bovengekomen blijkt dat ze wat te weinig lood heeft en moeite had met onderblijven..... tja wat is daar het teken ook al weer van, waaschijnlijk op je lood wijzen en het teken geven dat er iets niet helemaal goed is;)
Na de duik zitten we lekker in het zonnetje en warmen een soepje op, het is weer een geslaagd weekend in Zeeland waarvan er nog vele zullen volgen.
Duik 256, vrijdag 16 augustus 2013
Na een gezellige avond in Zierikzee, een aantal leuke restaurants en winketjes bezocht en wederom een goede overnachting en ontbijt bij "'t Blauwe Pepermuntje" rijden we richting Dreischor Parking. Door ruimtegebrek in de auto hebben we maar 2 flessen bij ons dus een duikje op een plek waar een vul automaat staat, ideaal die extra vulpunten in Zeeland. Rond 10 uur rijden we de parkeerplaats op en het is nog rustig, had het drukker verwacht. Snel de flessen vullen en de boel weer opbouwen.
Vanaf de stijger ziet het zicht er goed uit en eenmaal onderwater is het zeker een meter of 4, we duiken naar links en speuren de reefballs af. In een van de gaten zit een grote kreeft op de wacht, als ik vanaf boven in de reefball kijk zie ik er nog een kreeft in zitten zonder scharen, wellicht hebben ze gevochten. Wat me erg opval is dat de meeste groene wierslakjes een stuk kleiner zijn dan een aantal weken geleden, veel jonge slakjes vanaf 2mm.
We duiken op een meter of 7-8 verder en komen al snel in de dode zone terrecht die er momenteel (zoals elke zomer) is door het zuurstof gebrek in de Grevelingen, weinig leven en alles is grijs. Na 40 minuten keren we om en duiken op 3-4 meter terug richting de stijger. Gelukkig is hier nog volop kleur en leven. Ontelbare steurgarnalen, kreeften, krabbetjes, groene wierslakjes en jonge visjes. Als de zon er doorheen komt ziet het er haast tropisch uit.
Ook zitten er veel grondels verscholen in lege oesterschelpen waar ze goed op hun eitjes letten, lastig te fotograferen want ze worden zenuwachtig als je in de buurt komt. Bij de stijger in de buurt zien we nog een kolonie hoefijzerwormen bij elkaar en na 80 minuten is het helaas weer tijd om uit het water te gaan.
Op de parkeerplaats staan ondertussen 30 auto's dus snel vullen we onze flessen weer, de tweede duik van vandaag gaan we maken bij de Zeelandbrug, het is nog vroeg dus eerst lunchen in Zierikzee in het zonnetje. Vakantie gevoel!
Duik 255, donderdag 15 augustus 2013
Een paar dagen vrij en de B&B in zeeland is nog beschikbaar dus we rijden weer richting zeeland, de eerste duik maken we bij de Bergsche Diepsluis, op facebook had ik al gelezen dat daar momenteel veel baby sepiaatjes zitten dus ook dit gaat weer een top duik worden. Aangekomen op de parkeerplaats staan er al behoorlijk veel auto's, we zijn de enige Nederlanders, de Belgen hebben lang weekend en maken daar goed gebruik van.
Voor Lotte de eerste duik in Nederland dit jaar, dus dat wordt weer een beetje wennen en uitzoeken hoeveel lood ze nodig heeft. De setjes opgebouwd en omgehangen en dan komt ons favoriete deel, de trap op;) Het is rustig in het water, de belgen hadden een pauze en we waren zowat de enigsten. Nu hopen dat het zicht nog goed is.
We duiken onder en het zicht is inderdaad best goed, een meter of 3-4, we duiken richting het platform maar op de een of andere manier mis ik deze altijd, dus dit keer ook, op 7 meter duiken we uit naar rechts en we zien al een paar mooie zeeannemonen, persoonlijk vind ik dat je hier met de macrolens geweldige foto's kan maken, een witte en een blauwe dit keer. Na wat fotootjes duiken we verder opzoek naar de sepiaatjes en al snel is het raak.
De baby sepiaatjes liggen mooi gecamoufleerd op de zand bodem en zodra ze je in de gaten hebben verschieten ze vaak al wat van kleur, een foto maken is nog niet altijd even makkelijk want hoe klein ze ook zijn (1-6 cm), snel bewegen kunnen ze! Rustig op een afstandje wachten totdat ze een beetje gewend zijn aan je werkt vaak het best. Na een goed uur hebben we er zeker 10 gezien.
We duiken richting de trap en daar zie ik een mooie zeenaald zitten tussen wat rood wier, macrolens er weer voor en ik kan hem naderen tot een centimeter of 10, wat ook nodig is anders is er met deze lens niet scherp te stellen. Hij bekijkt zichtzelf een paar keer in de lens en vind het allemaal best, dat is nog eens mooi foto's schieten! Na 80 minuten is het mooi geweest en lopen we weer richting onze auto, vandaag geen 2e duik want we willen Zierikzee eens gaan bekijken.
Duik 254
De warmste dagen van het jaar en wie was er 2 weken verkouden….. ik. Eindelijk kan er weer gedoken worden en voor Dion wordt het ook weer tijd aangezien die ondertussen al een jaar niet gedoken heef. Tijd om het stof van zijn setje te spoelen! We rijden samen met zijn vriendin en de kleine naar Zutphen toe, kunnen ze lekker zonnen en zwemmen en gaan wij duiken.
Snel setje opgebouwd en mijn nieuwe natpak uitproberen, afgelopen jaar tot nu toe droog gedoken. Enkel 7mm zonder cap en handschoenen, dat voelt toch ook wel weer erg fijn! We duiken vanaf de instap richting de kooien, op de eerste kooi ligt een grote snoek die ons goed in de gaten houdt, gelukkig mocht ik een paar foto’s van hem maken;)
Vervolgens via de kerstbomen naar de tweede kooi waar erg veel kleine visjes inzaten, ook rond de kerstbomen veel klein leven, een stuk meer dan 3 weken geleden. Het zicht is best aardig hier ondanks alle mensen op het strand.
We duiken door naar het roeibootje die op 6 meter ligt, net onder de thermocline en gelijk een stuk kouder! Helaas weinig leven hier, al snel komen we bij de auto die hier een tijdje geleden is afgezonken, vaak zit er een snoek in maar vandaag niet.
Verderop komen we bij de boot die van ijzeren matten gemaakt is, normaal gesproken ga ik vanaf hier meestal iets de diepte in om mooi naast de wanden te kunnen duiken maar dat was toch wel erg koud in een enkel natpak dus daar zien we deze duik maar even vanaf.
Na een half uur draaien we om en duiken we ondiep terug naar de instap, duizenden kleine visjes omringen ons, dat was een paar weken geleden wel anders. De warme weken hebben voor veel nieuw leven gezorgd, bovenin is het water ook over de 20 graden heen, onze duikhorloges geven zelfs 25 graden aan. Vlakbij de instap schiet er nog een grote vis voorbij, een centimeter of 80 lang maar hoger dan een snoek…. Wellicht dat er weer een graskarper zit, helaas verdwijnt hij snel uit het zicht,
In de buurt van de instap duiken we weer een stukje dieper, ik wil graag nog wat oefenen met mijn nieuwe boei en dat verloopt eigenlijk wel goed. Na een uur in het water vinden we het wel best geweest en gaan nog even van het mooie weer genieten op het strandje.
Duik 251,252,253, Weer een dagje zeeland en beter zicht dan de vorige keer! Weer erg veel slakjes!
Foto's Zeelandbrug: KLIK
Foto's Zoetersbout: KLIK
Foto's Den Osse Kerkweg: KLIK
Duikverslag DuikeninBeeld.tv: KLIK
28 en 29 juni naar Zeeland geweest, eerste een nachtduik bij Dreischor Parking, erg veel Groene Wierslakjes, de volgende dag hebben we eerst bij de Zonneschijn gedoken, geen leuke duikplek, de stroming was ook een stuk harder dan verwacht. De laatste duik bij de Zeelandbrug, slakjes, slakjes en nog meer slakjes:)
Foto's Dreischor: KLIK
Foto's Zonneschijn: KLIK
Foto's Zeelandbrug: KLIK
Duikverslag Duikeninbeeld.tv: KLIK
30 Mei 2013 naar Zeeland geweest, de eerste duik Sepia's gezien bij de Bergsche Diepsluis, de we duik vooral veel slakjes bij de Kerkweg, helaas beiden duiken vrij slecht zicht en geen geweldige foto's.
Foto's Bergsche Diepsluis: KLIK
Foto's Den Osse Kerkweg : KLIK
Duikverslag op Duikeninbeeld.tv: KLIK
Van 15-22 april weer naar Voodoo Divers in Hurghada geweest, was weer een top vakantie! Eerste dag naast de boot zwarte zwaardwalvissen (false killer whales) een Veerstaartrog en mijn nieuwe macro lens (Inon UCL-100m67) uitproberen.
Foto's: KLIK
Duikverslag Duikeninbeeld.tv deel 1: KLIK
Duikverslag Duikeninbeeld.tv deel 2: KLIK
Duikverslag Duikeninbeeld.tv deel 2: KLIK
Van 10-24 September 2012 weer naar Voodoo Divers in Hurghada, Egypte geweest. Was weer een super vakantie, mooi appartement en mooie duiken! Schildpadden, 2 keer een Frogfish gezien en zelfs een zeepaardje gevonden. Nog een dag naar de Thistlegorm geweest, dat is ook echt een aanrader!
**** REISVERSLAG OP DUIKENINBEELD.TV****
Deel 1/6: KLIK
Deel 2/6: KLIK
Deel 3/6: KLIK
Deel 4/6; KLIK
Deel 5/6: KLIK
Deel 6/6: KLIK
Foto's
Riffen rond Hurghada: KLIK
Thistlegorm: KLIK
Bellina: KLIK
Hezabollah: KLIK
/
Zaterdag 25 augustus was het weer tijd om naar Zeeland te gaan, Zoë ging met me mee en dit zou haar eerste duiken in het Nederlandse buitenwater worden, en ik ging mijn 200ste duik maken. Een paar dagen geleden had ik al gehoord dat er weer een zeepaardje was gespot in Zeeland en vrijdag avond kreeg ik de precieze locatie door. De plek waar hij zou zitten ging ik wel vinden... nu hopen dat het zeepaardje er nog zat. De meeste kans hadden we erg vroeg, dus om 04:00 ging de wekker en 3 uur later waren we op de duikstek aangekomen. Omdat het Zoë's eerste duik in Nederland ging worden gingen we eerst bij het water kijken, flinke wind en flinke golven, dat maakt het allemaal nog wat spannender. Setjes opgebouwd en we gingen als 2e buddypaar het water in. Helaas kon Zoë niet onderkomen en we hebben wat lood van mijn vest naar haar vest verhuisd. Op 5 meter ging het toch niet helemaal lekker met haar oren wat wat stress mee bracht, een eerste duik is natuurlijk ook wel een beetje spannend als je alleen het Egyptisch zicht gewend bent. Handschoenen, dik pak, een cap, het is even wennen. Even ondiep in het water gehangen en nog een poging gedaan, dit keer ging alles al een stuk beter. We zijn naar de "DE PLEK" gedoken en hebben een half uur zitten zoeken, helaas het zeepaardje zat er niet. Na 45 minuten was mijn buddy redelijk door haar lucht heen dus we zijn er uit gegaan nadat we nog wat krabbetjes en kreeftjes hadden bekeken. Eenmaal uit het water kwam Dave al aangereden, hij ging het water in en kwam na de duik doodleuk de trap aflopen met een grijns op zijn gezicht en zijn woorden waren "Och had hem binnen 10 minuten gevonden" Pfffff wij balen dus. Hij zat nu wel op de plek waar wij ook gezocht hadden. Snel de flessen gewisseld en ik had nog 100 bar in mijn 15L en geen volle fles meer helaas. Met zijn drieën het water in en het was nog steeds lekker rustig en er waren nauwelijks andere duikers. Weer naar de plek gedoken en we hadden de eerste duik inderdaad op de goede plek gezocht. Jammer genoeg was het zeepaardje alweer weg, blijkbaar gaan ze toch geregeld op stap. Nu elke vierkante cm in de buurt afgezocht totdat ik de lamp van Dave zag knipperen, persoonlijk dacht ik dat zijn batterijen leeg waren maar het was beter nieuws! Daar zat het zeepaardje!!! Met nog 50 bar kon ik mooi wat plaatjes schieten, Dave was ondertussen al vertrokken en Zoë hing naast me het zeepaardje te bewonderen. Haar 2e duik in Nederland en een zeepaardje, het moet niet gekker worden! Ze had nog voldoende lucht dus dat kwam mooi uit, tijd om een aantal foto's te maken. Met de manometer in mijn ooghoek want die kelderde al en bij 20 bar werd het tijd om het zeepaardje uit te zwaaien en de duik te beëindigen. Had nog wel even aan de octopus van mijn buddy kunnen gaan hangen maar dat leek me in dit geval niet zo'n goed idee dus einde duik en ondiep via de kant terug. Het ademen ging bij de uitstap al wat zwaarder dus de fles was goed leeg! Mijn 200ste duik was geslaagd!
Foto's: KLIK
Duikreport op Duikeninbeeld.tv: KLIK
Zondag 19 augustus met het Live to Dive team naar Vinkeveen geweest en ze hadden een boot geregeld dus we konden bij de andere eilanden gaan kijken. Eerst duik gemaakt met Jos bij ZE9, opzoek naar wat wrakjes, we zijn er 3 tegen gekomen en we lagen daar als eerste in het water dus redelijk goed zicht. Even bij en in de wrakjes gekeken, in het grote wrak zaten veel jonge snoekbaarsjes en op het wrak zelf met de camera's lopen oefenen op een kreeftje dat mooi bleef zitten. Daarna even wat ondieper opzoek naar jonge snoekjes en die hebben we ook gevonden, ook nog een paling gespot. Na de eerste duik kwam de soep en stokbrood te voorschijn voor 25 man, goed geregeld door John en Marga! De Tweede duik gewoon bij ZE4 geweest, het zicht was natuurlijk al verpruts en we waren te lui om onze tanks te laten vullen dus het zou een kort duikje worden om nog wat meer te oefenen met de camera's. Even bij de bus geweest waar grote baarzen in en op zaten, daarna ondiep terug naar de stijger waar we een aantal erg grote snoekbaarzen tegen kwamen. na een klein uurtje en minder dan 10 bar op de manometer was het tijd om eruit te gaan, een stoeltje op te zoeken en van de zon te genieten en nog wat na te praten over camera instellingen. Helaas was het te stoffig om veel mooie foto's te maken.
Foto's: KLIK
Vrijdag 10 augustus 2012 de tweede duik met Jeroen gemaakt bij de zeelandbrug. Was al 2 jaar geleden dat ik daar geweest was dus dat werd weer eens tijd, helemaal omdat er op zowat elke steen 1 of meerdere slakjes zitten. 40 minuten voor de LW kentering kon de zoektoch beginnen, tenminste dat dachten we want erg goed zoeken was niet nodig, ze zaten overal. Voornamelijk Harlekijnslakjes en blauwtipjes gezien, ook kwamen we 3 bruine plooislakken tegen. Deze dag dus al 4 verschillende slakjes gezien. Het zicht viel helaas wel wat tegen, vooral richting de instap. Ook kropen er 3 duikers incl. buddylijn die ik ook nog moest ontwijken letterlijk over me heen, zouden deze mensen nou echt genieten van het duiken in hun eigen stofwolken? Verder was het een geslaagde duik en na 70 minuten was het weer mooi geweest.
Foto's: KLIK
Vrijdag 10 augustus 2012 met Jeroen naar Zeeland gereden, ons doel was slakjes zoeken. Eerste duik bij Dreischor Gemaal, op jacht naar Groene Wierslakjes, zitten er momenteel erg veel dus we hebben er genoeg gezien. Het zicht was goed en het gemaal zag er mooi uit met het zonnetje erop! Verder opvallend veel lopende kreeften. Was een goede start van de dag, de volgende duik naar de Zeelandbrug dus nog meer slakjes zoeken.
Foto's: KLIK
Vrijdag 13 juli 2012 de tweede duik samen met Jeroen naar een van mijn favoriete duikstekken geweest, St. Annaland. Weer hadden we geluk en waren we de enigste duikers. In het begin was het zicht erg slecht maar onder de 5 meter werd het gelukkig al een stuk beter. Deze duik weinig foto's gemaakt maar vooral gezocht naar het zeepaardje, die helaas niet gevonden. Wel een tijdje bij een krabbetje zitten kijken dat een schelp aan het leeg eten was. Ook veel "lopende" zeesterren hier. De oesters gevolgd tot aan de dijk, daar tussen de gele sponzen nog een tijdje zitten zoeken, blijft erg mooi daar!
Foto's: KLIK
Vrijdag 13 juli 2012 met Jeroen Beenes naar Zeeland gereden voor 2 duikjes, zijn eerste duiken in Zeeland dus altijd extra leuk! De eerste duik naar de Anna Jacobapolder geweest, als het zonnetje schijnt vind ik het in de oude haven altijd mooi maar aangezien dat niet het geval was maar rechts van het pontje gedoken. Het was lekker rustig en tijdens onze duik geen andere duikers in het water. Er was een beetje stroming en het zich was op best aardig maar wel veel stof in het water. Aangezien Jeroen ook een slakjes gek is heb ik vooral daarna gezocht, helaas maar eentje gevonden, een groen wierslakje van 3 mm, dus een foto gemaakt, inzoomen en laten zien dat het toch echt een slakje was. het wordt tijd voor een macrolens want zo klein in haast niet te doen met de standaard G12 lens. Tijdens de duik kwam er een krabbetje aangezwommen die op mijn handschoen ging zitten, het beviel hem wel want hij heeft er tot het eind van de duik gezeten totdat ik heb er af heb gezet. Verder opvallend veel spinkrabben. Nog even bij een van de fuiken wezen kijken waar behoorlijk grote kreeften en veel krabbetjes in zat. Na 80 minuten was het mooi geweest want me moesten de kentering halen bij St. Annaland.
Foto's: KLIK
Donderdag 05 juli hebben Jos en ik de tweede duik gemaakt bij de Kabbelaar, aangezien het al wat later was wilden we deze duik niet al te lang maken maar wel 1 van de wrakjes bezoeken. De Zeehond lag het dichts bij de stijger, eerst naar de boei gezwommen en daar afgedaald. Wrak lag lekker indiep en wat al mooi begroeid met zakpijpen, ook zaten er duizenden zeesterren op. Vanaf het wrak naar het kabbelaarsrif gedoken, Daar kwamen we ook weer een paling tegen, veel noordzeekrabben en verder al het gebruikelijke leven. Op de weg naar het de trap ook hier ondiep weer groene wierslakjes. Was ook weer een mooie duik, wel wat minder zicht dan bij de Kerkweg maar goed genoeg. Na 45 minuten werd het tijd voor een hapje en een drankje bij de Kabbelaar.
Foto's: KLIK
Donderdag 05 juli met Jos naar Zeeland geweest, Eerste duik gemaakt bij Den Osse - Nieuwe Kerkweg. Meestal is het daar op diepte mooi helder en grote kans op scholen vis, viel deze keer wat tegen. Op 22 meter bleef het stoffig maar er zaten erg veel Noordzee krabben en zeesterren dus toch nog even wat rond gehangen. Daarna langzaam ondieper waar we tussen de 9-12 meter minstens 6 meter zicht hadden, daar nog een paling gespot, lading kreeftjes, krabbetjes, botervisjes en 2 zeedonderpadden. na een uur hadden we nog voldoende lucht en zijn we links van de stijger gaan zoeken naar slakjes op een meter of 2-4, lang zoeken was niet nodig, tientallen groene wierslakjes zaten er! Op die diepte was het zicht ook erg goed, meer dan 6 meter en met het zonnetje leek het haast tropisch met al die kleurtjes! Na 95 minuten hadden we de flessen ook echt goed leeg dus helaas een einde aan deze mooie duik.
Foto's: KLIK
Vrijdag 22 juni 2012 met Jeroen, Taco en Theo naar het Gat van Roelofs te Zutphen geweest, schemerduikje met een aantal snoeken, kreeftjes en duizenden kleine baarsjes en andere visjes.
Foto's: KLIK
Vrijdag 15 t/m zondag 17 juni was het GDFD 2012 weekend, maar een paar fotootjes geschoten maar met dank aan Geert-Jan wel een kesseler grondel gevonden:)
Foto's: KLIK
Zondag 20 mei met mijn neefjes Gijs en Jaap naar Diveworld geweest waar Eddy, Peter en Maarten de introduik perfect verzorgd hebben! Zelf ben ik meegeweest om foto's te maken.
Foto's: KLIK
Zondag 13 mei naar de Bergsche Diepsluis geweest om sepia's op de foto te zetten!
Zaterdag 07 april naar DiveWorld geweest met Lotte en Dion, Verder kwamen we Eddy, Jordy en Peter nog tegen, weer een gezellige dag dus. Foto's gemaakt met spiegelbeeld van de lucht die onder t platform bleef hangen.
Foto's: KLIK
Zondag 13 november naar DiveWorld geweest met Dion en Zoë en verder waren er nog een aantal bekenden van Voodoo Divers, gezellig dagje en foto's gemaakt van het helmduiken en scooteren met de BOB wat de Haagse Vrijwillige Reddings-Brigade aan het doen was.
Foto's: KLIK
Van 15 t/m 29 September naar Hurghada geweest en gedoken met Voodoo Divers, De foto's die gemaakt zijn op de riffen staan nu ook online:
Foto's: KLIK
Van 15 t/m 29 september gedoken in de Rode zee met Voodoo Divers in Hurghada, was weer een top vakantie! De eerste foto's staan al online:
Wrak: Salem Express
Foto's: KLIK
Zaterdag 10 september met Anne, Taco, Theo, Rob, Mark & Lotte naar Bussloo geweest voor de eerste duik, daar van Taco een kort line-workshop gehad en daarna in het water geoefend. Tweede duik hebben we in het Gat van Roelofs gedoken.
Foto's: KLIK
Zondag 28 augustus 2011 zijn we voor de tweede duik richting Dreischor gereden, bij het gemaal hoorde we dat het slecht zicht was door het spuien dus maar naar de Parking gereden waar we als enigste duikers in het water lagen, wat een luxe! Zicht was best goed en het was een relaxt duikje.
Foto's: KLIK
Zondag 28 augustus 2011 de eerste duik samen met Lotte en Thijs (www.thijshakvoort.com) naar de Bergsche Diepsluis geweest, hopen op baby-sepia's die we helaas niet gezien hebben maar verder was het een mooie duik met redelijk goed zicht.
Foto's: KLIK
Zaterdag 27 augustus 2011 de tweede duik gemaakt in het Gat van Roelofs te Zutphen, veel jonge baars in de buurt van de objecten en nog wat kreeftjes.
Foto's: KLIK
Zaterdag 27 augustus 2011 de eerste duik gemaakt bij Bussloo samen met Theo. Bij het wrakje erg grote snoek en paling, verder veel baars.
Foto's: KLIK
Zaterdag 07 augustus 2011, de tweede dag van ons duikweekend zijn we naar een mosselperceel geweest, Perceel "X", nadere informatie niet beschikbaar. Daar gedoken met Thijs, Debbie en Lotte. Het zicht was redelijk maar het was een superduik! mooi begroeide mosselstrengen en pontons, veel kleuren onderwater, schitterend om er rond de zweven. 70 minuten, 5.8 meter max, 19 graden.
Foto's: KLIK
La Isla Verde, La Palma 2017 1/3
La Palma is zo goed bevallen dat we besloten hebben na een half jaar weer een weekje te gaan. We hebben een mooi huisje bovenop een 25 meter hoge klif. De golven beuken zo hard tegen de rotsen dat de luiken in ons huisje trillen, erg gaaf om te zien.
De eerste dag beginnen we bij het zwembad en rijden daarna een stukje naar het Noorden. Het plan was om bij Lomada Grande met 1 auto naar beneden te rijden, om vervolgens met een tweede auto weer naar boven te rijden zodat we alleen naar beneden hoeven te wandelen. Met 2 Polo’s eigenwijs een 4x4 weggetje in te rijden is een heel goed plan, halverwege maar omgekeerd om door te rijden naar een ander punt.
We eindigen bij uitzichtpunt Puerto de Sto. Domingo waar 2 grote rotsformaties in zee liggen, een mooie stop voor wat foto’s en een korte wandeling naar de kust waar wat locals vissen en in een poel zwemmen. We eindigen de dag in Restaurant Azul, de weg erna toe is net zo spectaculair als het eten, wat een top tent en dat uitzicht…..zucht!
Vandaag een dag duiken, vorige keer hebben we alleen in het Westen kunnen duiken, maar door de hoge golven zijn we dit keer aan het Oosten gebonden, leuk want allemaal nieuwe stekken dus! We meeten met de crew van Casa de Buceo – Duikhuis La Palma in Los Cancajos. Een van de plaatsen hier met een zwart strand. De eerste duik gaat richting de “Canyon” waar wel al snel mooie gekleurde schorpionvisjes zien en een geel blauw slakje (Hypselodoris cantabrica).
Onder een kleine lavaboog vinden we een egelvis die wel even wil poseren voor de camera. Jammer dat ik de macrolens erop heb, helemaal nu er een paar meter verder een grote rog op het zand ligt. Ik sluit de duik af met een foto van een blenny die op het koraal zit en niet veel later lopen we zo weer het strand op, relaxt duiken dit!
Voor de tweede duik gaan we aan de andere kant van het strand het water in, tussen de golfbrekers door bereiken we “Monta Lava”. Ontelbaar veel vuurwormen hier en hagedisvissen. Rustig benaderen voor een foto en ondertussen zorgen dat je niet per ongeluk met je hand op een vuurworm leunt. Ook deze duik weer een slakje en na een dikke 70 minuten lopen we weer tevreden het strand op.
We drinken wat in een barretje en 45 minuten en 3000 bochten later zijn we weer bij ons huisje. Dat wordt barbecueën met uitzicht op zee vanavond.
Woensdag 06 september 2017
We landen op Sao Vicente en hebben via de plaatselijke “tourist info” een auto gehuurd. We komen met onze Jimny 4x4 aan bij de ferry die ons naar Santo Antao zal brengen. We zetten de auto aan boord en krijgen een rondleiding, Vol trots verteld deze man over deze oude Nederlandse ferry.
Een fijne boottocht totdat we aanmeren in de haven. Voor op de boeg knapt één van de touwen en hiermee wordt een been van een bemanningslid eraf gesneden. Voor we het weten is de ambulance al gearriveerd en springt er iemand vanuit de kade in het water om het been eruit te vissen. Bizar begin van de vakantie.
We rijden naar de B&B die een klein stukje verderop ligt. Vriendelijk ontvangst en een prima kamer. Een Frans-Kaapverdische gezin met 5 kinderen. Nadat we de middag aan het zwembad hebben gelegen sluiten we de dag af bij La Lampara, een heerlijke Italiaan.
Donderdag 07 september 2017
Via een strandweggetje rijden we naar de duikschool. In de haven ligt de zodiac ligt al klaar en alle spullen zijn al aan boord. Ricardo, de eigenaar van het duikcentrum had me al aanbevolen om alleen maar voor groothoek te gaan, er zit wel macro leven maar Kaapverdië staat vooral bekend om zijn grote scholen vis.
We duiken onder bij “Praie do Vulcao”, altijd even wennen een eerste duik. Ik pruts wat met de camera en vergeet bijna om me heen te kijken. We zien een grote stingray liggen en een grote pufferfish zwemt om ons heen.
Duik 2 is bij “wish you were there”, het is even werken om aan de goede kant van het rif te komen. Duizenden vissen, nooit eerder zoveel vis bij elkaar gezien, van alles zwemt hier door elkaar. Al snel spotten we een zusterhaai in een grotje, ik kruip voorzichtig een stukje naar de haai toe. In de grot ligt een grote rog zich in te graven, veel stof dus. Ook zitten er een stuk of 50 vissen in alle soorten en maten tussen mijn en de haai in terwijl ik er nog geen 2 meter vanaf zit. Heb nog nooit meegemaakt dat ik een foto niet kan maken door teveel vis en na 10 minuten geef ik het op.
We duiken verder tussen de scholen trompetvissen en soldaatvissen en het lijkt wel alsof ze hier nog niet bang zijn voor duikers, 360 graden rondom duizenden vissen en 10 minuten lang blijft het maar doorgaan totdat we verder duiken. Wat een super gave duik!
Na de duik verkennen we de hoofdstraat van Porto Novo, en aantal kleine supermarktjes, wat barretjes, een kapper en veel meer zit er niet. Er rijden nauwelijks auto’s en tot op heden komen we geen andere toeristen tegen.
In de avond rijden we via de strandweg naar een restaurant, Prachtige zonsondergang. We pikken een vissersman inclusief visnet op (stinken!) en kwamen al snel vast te zitten met de auto. Wij samen graven terwijl de visserman met een big smile in de auto bleef zitten. Na en half uur graven en nog steeds geen succes hebben we de missie afgebroken.
Zeer onhandig met nog maar en paar procent batterij in je mobiel en geen zaklamp. Gelukkig had ik de GPS bij de hand. Bezweet en onder het zand keren we terug bij onze b&b. Nadat de hele familie ons uitgelachen heeft zijn we met 2 quads, een schep en wat versterking weer de duinen in gereden waar de auto gelukkig zo weer op de weg hadden.
We belanden diezelfde avond alsnog bij Churrasquiera Bar Cibelle, een terras met plastic tafeltjes en stoelen waar de BBQ al aan staat. Het ziet er niet uit maar de kok kan zeker barbecueën, en voor een paar euro heb je een heerlijke maaltijd.
Vrijdag 08 september 2017
Nieuwe duik dag. Na een half uur varen plonzen we onder bij “secret”. We zien een paar erg grote langoesten die bij elkaar zitten en met hun lange sprieten proberen ze te voelen wat mijn camera is. Meerdere murenes en alen en ook hier weer grote groepen vis die om ons heen cirkelen. We duiken onder een boog door welke mooi begroeid is met oranje en gele sponzen. Prachtig!
De volgende duik vindt plaats bij “critters walk”, ontzettend veel blauw paarse flabellina slakjes, jammer dat de macro lens er niet op zit, ook zien we meerdere andere slakjes, zeesterren en murenes.
Na het duiken rijden we wat rond in Porto Novo en wijken we van de hoofdweg af, al snel beseffen we ons dat de meeste mensen hier erg arm zijn, kleine vervallen huisjes en geen luxe te bekennen. Toch zijn ook hier de mensen weer erg vriendelijk en wat ons erg opvalt is dat de mensen er wel heel verzorgd bijlopen en dat de straten op wat bouwpuin na erg schoon zijn, geen rondslingerend afval.
Zaterdag 09 september 2017
Vandaag onze laatste duikdag op Santo Antoa. Lotte en ik zijn de enige duikers dus we kunnen een diepe duik langs een mooie wand maken bij “Parede Bitchon”. We duiken snel onder en op 38 meter diepte zweven we langs de wand en zien we een amberjack van een meter, met snelle bewegingen cirkelt hij om ons heen, een echt roofvis. Ondertussen is de stroming gedraaid en moeten we werken om voorruit te komen.
De laatste duik gaan we weer naar wish you were there, helaas zit de zusterhaai er niet meer maar dit wordt goed gemaakt door de hoeveelheid andere vissen, ik dacht dat we nu al wel veel hadden gezien maar deze duik overtreft alles. Omdat het erg hard stroomt rusten we af en toe even op de zandbodem en worden we zonder te overdrijven omringd door vele duizenden vissen.
Ik weet eigenlijk niet meer waar ik moet kijken en schiet rondom tientallen foto’s, dit wordt een duik om nooit meer te vergeten, en als cadeau kwam er nog een schildpad voorbij. Duiken op Santo Antao is een echte aanrader.
| Duiknieuws |